به گزارش اصفهان زیبا؛ فصل بهار و اردیبهشت سرآغاز شکفتن طبیعتی است که پس از زمستان و اندکی هم فروردین می‌رود تا سبز شود و مناظری بکر و دلنشین خلق کند. بخش بزرگی از این سرسبزی و طراوت به گیاهانی اختصاص دارند که در این فصل مردم سمیرم برای برچیدن و بردن و خوردن، دل به کوه و دشت و بیابان می‌زنند و گاهی برای چیدن برخی از این گیاهان به‌ویژه «چوئه» تا ارتفاعات بسیار بلند هم بالا می‌روند.
تجربه سال‌ها زندگی در خطه کوهستانی سمیرم و بارها گشت‌وگذار بهاری در کوه‌های متعدد سربه‌فلک‌کشیده این شهرستان، هم به‌منظور دیدن جلوه‌های بکر و کمتر رؤیت‌شده و هم برای برچیدن علف‌های کوهی و نوبرانه، نشان از یک نکته کلیدی در این فصل دارد و آن تجهیز امکانی و انسانی بیشتر منابع طبیعی است. در گذشته، سمیرمی‌ها عزم کوه و طبیعت می‌کردند و همراه با یک کاردک، تیشه کوچک یا پازشکون و یکی دو عدد کیسه، از علف‌ها و گیاهان بهاری می‌چیدند.
به‌طورمعمول اولین گیاه «کنگر» بود که پس از بارش‌های اسفندماهی و اوایل فروردین از راه می‌رسید. در فاصله فروردین تا اوایل خرداد گیاهان دیگری ازجمله تره کوهی، پرموسیر، لیزک، بیلهر، موچه، گنبو، سیرچمنی، ریواس و مندک چیده می‌شدند؛ آخرین گیاه خوش‌خوراکی هم که برچیده می‌شد «چوئه» بود که تا نزدیکی‌های قله برای چیدنش تا فتح قله کوهپیمایی می‌کردند.
در یک دهه گذشته تا به امروز اما سودجویان از سایر شهرها و روستاها در همین ایام عزم سفر می‌کنند و با اتراق در بکرترین مناطق دست‌نیافتنی ضلع شمالی دنا، اقدام به بوته‌کنی گیاهانی می‌کنند که خیلی از آن‌ها ریشه‌کن شده یا در آستانه انقراض‌اند. این افراد که به یکی‌دو کیسه گیاه هم قانع نیستند، سوار بر مرکب‌های آهنین در دل دشت و بیابان‌های سمیرم برای یافتن این علف‌ها همه‌جا را زیرپا می‌گذارند و گونی گونی نوبرانه‌ها را چینش می‌کنند و به هر شکل ممکن با خودشان به تاراج می‌برند.
گاهی با قرق‌بانان درگیر می‌شوند و گاهی بخشی از گیاهانی که چیده و از ریشه درآورده‌اند، به دست حافظان طبیعت کم‌شمار منابع طبیعی می‌افتند. این روند نامطلوب سالیانی است که ادامه دارد و این وسط، طبیعت بی‌زبان است که متضرر می‌شود و مردمانی هم که قصدشان برگرفتن تنها یک کیسه از نوبرانه‌های بهاری است، چیز چندانی دستشان را نمی‌گیرد. سال‌هاست که هم‌جواران سمیرم راه و مسیر کوه‌ها و دره‌های مملو از گیاهان خاص را بلد شده‌اند و دست‌بردار هم نیستند و به‌قول‌معروف، بلدِ کار شده‌اند! اینجا تکلیف بر دوش منابع طبیعی استان است که اداره متبوعش در سمیرم، به‌ویژه از اواسط اسفند تا اوایل خردادماه را ویژه ببیند و جلوی این تخریب گسترده و ریشه‌کنی گیاهان را بگیرد و دست‌کم به این نابودگران بفهماند که فقط برای مصرف خودت بچین و ببر، نه برای خریدوفروش؛ که می‌آید خون طبیعت به جوش می‌شود غارت آن‌هم بدون سروصدا و خاموش!
