به گزارش اصفهان زیبا؛ خیابان ابوذر رهنان حدفاصل میدان امام‌حسین(ع) و خیابان هاشمی‌نژاد به طول ۶۷۰ متر، خیابانی است که بیشترین تجمع و ترافیک شهر رهنان را به خود اختصاص داده است.
غالب لباس‌فروشی‌ها، لوازم بهداشتی و آرایشی‌ها، داروخانه‌ها، مطب‌ها و بانک‌ها در خیابان ابوذر واقع شده‌اند. از سال گذشته شهرداری منطقه ۱۱ طرحی برای سامان‌دهی گذر ابوذر به اجرا گذاشته که هم‌اکنون در حال اجراست. در توجیه طرح از واژه‌هایی چون محرک توسعه بودن و احیای گذر تاریخی و ایجاد قطب گردشگری در شهر و غیره سخن به میان آمده است.
اساس طرح این است که خیابان ابوذر ازلحاظ عبورومرور ماشین‌ها محدود شــود و نیمی از فضای عبورومرور ماشین‌ها به پیاده‌راه مبدل شود.پیاده‌روهای قبلی سر جای خود باقی می‌ماند؛ اما از هر دو طرف به میزان یک پیاده‌رو از خیابان گرفته‌شده و به پیاده‌رو قبلی الحاق میشود؛ به این ترتیب دو لاین بسیار باریک برای حرکت و پارک خودروها باقی می‌ماند.
ناگفته نماند که چند سال پیش قرار بود کل خیابان پیاده راه شود و با طرح‌هایی چون سه‌شنبه‌های بدون خودرو قرار بود این کار شروع شود؛ اما مخالفت و مقاومت مردم منطقه به علت تجربه خیابان چهارباغ مانع اجرای آن شد.در این طرح کل خیابان پیاده‌راه نمی‌شود؛ اما عبورومرور بسیار محدود میشود. ضمن تشکر فراوان از زحمت‌های مسئولان شهرداری منطقه۱۱ به‌خصوص جناب آقای محمد حسینی (به تازگی شهردار منطقه ۸ شده‌اند) که بسیار در زمینه‌های عمرانی و… فعال بوده‌اند، لازم است در اینجا نکته‌هایی را به عرض برسانیم.
۱. باید بپذیریم که اجرای هر طرح ریزودرشت شهری پیامدهای فرهنگی، اجتماعی و حتی زیست‌محیطی خود را به دنبال دارد؛ بنابراین پیش از طراحی و اجرای پروژه‌ها همه این پیامدها باید پیش‌بینی شود و برای آن‌ها برنامه‌ریزی صورت پذیرد. باید پیامدها، هزینه‌ها و ثمرات و فواید طرح‌ها مشخص شود تا مفیدبودن اجرای طرح‌ها نیز به اثبات برسد.
حال پرسش این است: برای طرح سامان‌دهی خیابان ابوذر کدام مطالعه و پژوهش انجام‌شده و آیا پیوست فرهنگی این طرح نوشته‌شده است؟
بدیهی است که وقتی عبورومرور و توقف و پارک در خیابانی محدود شود، به‌مرور نوع مراجعه مردم به این خیابان متفاوت خواهد شد. خریدهایی که با یک توقف چنددقیقه‌ای انجام میشود، به‌شدت محدود خواهد شد؛ چون رانندگان برای چنین خریدهایی حاضر نیستند در جایی دورتر یا در پارکینگ‌ها خودروی خود را قرار دهند.
با این تغییر در نوع مراجعه‌ها بافت اقتصادی خیابان دچار تغییر خواهد شد. طبیعتا در خیابانی مثل ابوذر، داروخانه‌ها، بانک‌ها و قرض‌الحسنه‌ها، سوپرمارکت‌ها، تعمیرگاه‌ها و… محدود شده و نوعی از البسه‌فروشی‌ها لوازم‌آرایشی‌ها و اغذیه‌فروشی‌ها و… رونق خواهد یافت.
تغییر بافت اقتصادی، بافت فرهنگی و اجتماعی پیرامون خیابان را نیز متحول خواهد کرد؛ به این صورت ممکن است که در چند سال آینده خیابان ابوذر به ملغمه‌ای از خرید و خوردن و خوش‌گذرانی مبدل شود و در این صورت بافت مذهبی رهنان را دچار چالش کند.
کسی مخالف خرید، خوردن یا تفریح نیست؛ اما این مهم چگونه و چطور و در چه میدانی محقق شود که آسیب‌های فرهنگی در کنار آن به وجود نیاید؟
اگر فضای اخلاقی خیابان ابوذر آسیب‌زا شود، حضور خانواده‌ها در آن محدود خواهد شد و بیشتر دخترها و پسرهای جوان از فضای خیابان ابوذر استفاده خواهند کرد؛ به دنبال آن، اصنافی چون لباس‌فروشی‌ها هم دچار تحول خواهند شد و طبیعتا فروش لباس‌های کودک و لباس‌های خانواده محدود شده، اما لباس‌های فانتزی و جین و مد روز توسعه خواهند یافت. این‌ها مسائلی است که باید در پیوست فرهنگی طرح سامان‌دهی خیابان ابوذر به آن‌ها پرداخته شده باشد.
مطمئنا غلط‌ترین کار این است که در جایی، بستری برای عشرت توأم با فساد فراهم شده و بعد از نیروهای بسیجی و انتظامی خواسته شود که بیایند و در مقابل مفاسد بایستند و با انجام طرح‌های نهی از منکر و غیره مشکلات فرهنگی آنجا را رفع‌ورجوع کنند که معلوم نیست چقدر موفق باشند؛چیزی که در چهارباغ شاهد آن هستیم.
۲. وقتی پارک خودرو در کنار خیابان محدود شود، باید به میزان مناسب و نیاز و با دسترسی نزدیک در آن خیابان پارکینگ احداث شود. متأسفانه تاکنون هیچ پارکینگ خودرویی برای طرح سامان‌دهی ابوذر مهیا نشده است؛ شاید هم‌اکنون مسئولان درصدد تهیه چنین پارکینگ‌هایی باشند. برای خیابان ابوذر حداقل وجود پارکینگ‌هایی با ظرفیت حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ خودرو باید در نظر گرفته‌شده باشد. همین‌الان که طرح در نیمه راه است، کوچه‌های منتهی به خیابان ابوذر پرتراکم و پر از خودرو شده و این امر موجب سخت‌شدن زندگی کسانی است که در این کوچه‌ها سکونت دارند.
۳. فعالیت‌های عمرانی شهرداری‌ها همواره زیرنظر و نگاه بدبینانه مردم است. توده مردم در بحث هزینه‌های صدور مجوز ساخت‌وساز و حق تفکیک نگاه خوبی به شهرداری‌ها ندارند و اساسا مجموعه شهرداری را به‌نوعی یکی از خان‌ها یا موانع مهم خانه‌دارشدن خود می‌دانند. پولی که به این سختی به شهرداری‌ها پرداخت میشود، اگر هزینه درست نشود یا لااقل اقناع لازم صورت نگیرد، با نیش و کنایه و بدگویی و احیانا افترا و تهمت مردم به مسئولان همراه میشود. اینکه ببینید با پول مردم دارند چه کار می‌کنند و فلان و بهمان، جمله‌های رایج این مواقع است؛ لذا لازم است شهرداران محترم به اقناع افکار عمومی فکر کنند.
طبیعتا اینکه چند نفر به‌عنوان موافق یک طرح در جلسه‌ای جمع شوند و حرف مدیران را تأیید و تمجید کنند به معنی اقناع افکار عمومی نیست. اجرای هر طرحی بالاخره موافقانی دارد. جمع‌کردن آنان و از قبل آن‌ها برای کار خود توجیه درست کردن، توجیه افکار عمومی نیست.
۴. حرف آخر اینکه ما باید فکر کنیم که چرا خیابان می‌سازیم و چرا پس از مدتی آن را تعریض می‌کنیم؟ ما باید بدانیم که اولویت اصلی بهبود کاروبار مردم است. قبل از اجرای هر طرحی باید بپرسیم که این طرح برای چه کاری قرار است اجرا شود و به‌وسیله آن، چه مشکلی و چه گره‌ای از زندگی مردم باز شود و به دنبال آن، چه سود و چه منفعتی به مردم خواهد رسید؟ باید این‌ها را به‌صورت واضح و دقیق به اطلاع و سمع مردم برسانیم.
برای پاسخ به این پرسش‌های مهم نیاز به تفکر داریم. استفاده از واژه‌هایی چون توسعه و پیشرفت و گردشگری در توضیح طرح‌ها به معنی بهبود کاروبار زندگی مردم نیست؛ باید به فرهنگ مردم و انعکاس فعالیت‌های خود در نظر و رفتار مردم فکر کرد. هم‌اکنون در خیابان ابوذر مردم ماشین‌های خود را روی سنگ‌فرش‌هایی که قرار است پیاده راه باشند، پارک می‌کنند. لابد به‌زودی نیز به‌وسیله میله‌ها یا ستون‌های سنگی مانع پارک کردن مردم خواهند شد. آیا همین اتفاق از نارضایتی عمومی مردم از محدودشدنشان حکایت ندارد؟
با سلام
شما خیابان ابوذر رهنان را دیده اید ولی لاین های دوچرخه و اسکیت را در سطح شهر اصفهان ندیده اید که چقدر به ترافیک شهر اضافه کرده؟! و عملا به اندازه عرض یک خودرو را برای لاینی که هیچ مصرفی ندارد حذف و خودروها را وارد ترافیک کرده اید،
اگر کار کارشناسی بشود بطور قطع و یقین لاین مذکور جمع آوری میشود، بسم الله