به گزارش اصفهان زیبا؛ تیم ملی بسکتبال کشورمان با شکست برابر لبنان به کار خود در جام جهانی 2023 پایان داد. تیم ملی بسکتبال ایران با پنج شکست و بدون پیروزی، با نمایشی ناامیدکننده جام جهانی را به پایان رساند.
با اینکه در دوره‌های پیشین جام جهانی نیز تیم ملی بسکتبال ایران هیچ‌گاه نمایشی فراتر از تصور و دور از انتظار نداشت؛ اما نمایش‌های امیدوارکننده و مطلوبی را از خوب به‌جای می‌گذاشت.
در جام جهانی 2023 تیم ملی ایران با تیم‌های اسپانیا، برزیل و ساحل‌عاج در یک گروه قرار داشت که در برابر هر سه تیم نتیجه‌ای جز شکست به دست نیاورد.
در مرحله بعدی رقابت‌ها و در مسابقه با دو تیم فرانسه و لبنان نیز تیم ملی کشورمان شکست خورد تا بدون پیروزی جام را به پایان برساند؛ البته باید یادآور شد که در مسابقات انتخابی جام جهانی بسکتبال نیز تیم کشورمان نمایش مطلوبی از خود بر جای نگذاشت و به‌سختی و با خوش‌شانسی فراوان توانست مجوز صعود به جام جهانی بسکتبال 2023 را کسب کند.
ویرانی بسکتبال پایه
با کمی بررسی در بین عوامل شکست تیم ملی بسکتبال ایران، با موضوع‌های مختلفی مواجه می‌شویم. نخستین موضوعی که باید به آن توجه کرد اوضاع بسکتبال پایه در کشورمان است.
آموزش در آکادمی‌های بسکتبال به نوآموزان و دانش مربیان از مسائل بسیار بااهمیت است. نتایج آموزش بسکتبال پایه قطعا پس از چندین سال در تیم بزرگ‌سالان ظهور خواهد کرد و این مسئله باعث می‌شود که باید به اهمیت این موضوع بیش‌ازپیش دقت شود.
آکادمی‌های بسکتبال در نزدیک به 15سال اخیر که به شکل حرفه‌ای‌تر و بیشتری گسترش یافته‌اند با علم روز بسکتبال دنیا فاصله دارند. عموما تمرکز و تأکید مربیان بر نفوذهای قدرتی بازیکنان به سمت سبد بسکتبال است و کمتر به توانایی‌هایی همچون شوت سه‌امتیازی، دریبل بازیکنان حریف و توانایی‌های موجود دیگر برای بازیکنان این رشته می‌پردازند.
نتیجه چنین نگرشی در عملکرد تیم ملی بسکتبال کشورمان کاملا به‌وضوح مشخص است. در پنج مسابقه تیم ملی ایران در برابر حریفان خود در این جام، عملکرد بازیکنان کشورمان در مقایسه با تیم‌های مقابل خود اصلا قابل‌قبول نبود. این وضعیت در حالی رقم خورد که شاهد سه‌امتیازی‌های متوالی تیم‌های رقیب و حتی در دیدار پایانی جام درمسابقه برابر لبنان از بازیکنان لبنان بودیم.
همان‌طور که گفته شد، تأکیدی بر این موضوع در رده‌های پایه وجود نداشته و گاهی در مسابقات نونهالان و نوجوانان شاهد هستیم در موقعیت‌های شوت بسیار ایدئال، بازیکنان به دلیل اینکه اعتمادبه‌نفس شوت‌زنی و توانایی مناسب برای این حرکت را ندارند موقعیت بسیار خوبی را ازدست‌داده و به الگوهای رایج همچون نفوذهای پیاپی به سمت سبد حریف روی می‌آورند.
پرتاب‌های سه‌امتیازی بخش بسیار مهمی‌از بسکتبال روز دنیا هستند و گرچه عملی همراه با ریسک فراوان است؛ اما اگر از سنین پایین‌تر به بازیکنان اعتمادبه‌نفس و توانایی انجام این حرکت آموزش داده شود و بازیکن از عدم‌گل‌شدن توپ خود هراس نداشته باشد، قطعا در سنین بازی در تیم‌های بزرگ‌سالان و به‌خصوص در تورنومنت‌هایی با این میزان اهمیت می‌توانند عملکرد به‌مراتب بهتری از خود بر جای بگذارند.
این موضوع قطعا با تغییرات در نگرش و سبک‌های مربیان پایه همراه است که برنامه‌ای بلندمدت خواهد بود؛ اما می‌تواند منجر به تغییری چشمگیر در بسکتبال کشورمان شود.
دومینوی مربیان بد
هاکان دمیر، مربی کنونی بسکتبال کشورمان که با کارنامه‌ای نسبتا قابل‌توجه هدایت تیم ملی را برعهده گرفت نیز نتوانست رضایت اهالی این ورزش را جلب کند تا در سلسله مربیان ناموفق سالیان اخیر بسکتبال قرار بگیرد.
روند نزولی بسکتبال کشورمان از سال 2015 شروع شد؛ درست زمانی که درک باورمن آلمانی هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت. این مرد آلمانی که قصد داشت روند جوان‌گرایی در تیم ملی را آغاز کند با حواشی مختلف خود و نیز تصمیم‌های فاجعه‌باری که گرفت تیر نخست را بر پیکر بسکتبال ایران شلیک کرد.
پس از جدایی این مرد آلمانی، مهران شاهین‌طبع و مصطفی هاشمی، دو مربی کهنه‌کار بسکتبال کشورمان که عناوین قهرمانی بسیاری را در رده باشگاهی در لیگ ایران کسب کرده بودند، به ترتیب هدایت تیم ملی را برعهده گرفتند.
با اینکه این دو فرد از مربیان نامدار و مشهور بسکتبال کشورمان هستند؛ اما عملکرد چندان خوبی را در تیم ملی از خود ثبت نکردند تا دومینوی مربیان ناموفق و فاجعه‌بار تیم ملی ادامه‌دار باشد؛ مربیانی که شاید برای هدایت تیم‌های مختلف در لیگ برتر ایران بسیار مناسب باشند؛ اما با بسکتبال روز دنیا و هدایت تیمی که روزگاری قدرت نخست آسیا بود فاصله بسیاری دارند. پس از این دو مربی، سعید ارمغانی بمب نهایی این سلسله بود.
این مربی که در ابتدا بسیار امیدوارانه هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت و انتظار می‌رفت نسبت به مربیان گذشته با دانش‌تر و به‌روزتر باشد؛ اما نه‌تنها نتایج فاجعه‌باری را کسب کرد که در سالیان اخیر بی‌سابقه بود، بلکه با مصاحبه‌های جنجالی و عجیب خود حواشی بسیاری را ایجاد کرد که تمام انتظارات کارشناسان و اهالی بسکتبال را بر باد داد.
درنهایت همان‌طور که گفته شد هاکان دمیر، مربی ترک‌تبار و نسبتا سرشناس بسکتبال ترکیه هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت.
گرچه از همان ابتدا مشخص بود که او نمی‌تواند در این مدت‌زمان اندک کار خاصی برای تیم ملی بسکتبال ایران انجام دهد؛ اما تمامی افراد امیدوار به معجزه این فرد بودند تا شاید کمی از وخامت اوضاع تیم ملی بسکتبال بکاهد.
قطعا نمی‌توان در این مدت‌زمان کم و با دیدارهای مسابقات جام جهانی این مربی را سنجید؛ اما یک نکته بسیار واضح است و آن این که آن‌چنان‌که از او تعریف و تمجید صورت می‌گرفت این مربی نیز برای این نیمکت کوچک است.
در دیدار برابر ساحل‌عاج و درحالی‌که در ثانیه‌های پایانی مسابقه تیم ملی کشورمان می‌توانست پس از حمله تیم حریف در اندک زمان باقی مانده شانس خود را برای پیروزی در بازی امتحان کند، عصبانیت و اعتراض بیش‌ازاندازه این مربی تمامی معادلات را به هم ریخت و منجر به اخطار داور به او شد؛ این در حالی است که مربیان بزرگ و معتبر در این شرایط به آرامش تیم کمک می‌کنند و نه اینکه باعث ایجاد دردسر برای تیم خود شوند.
مشخص نیست که مسئولان فدراسیون بسکتبال کشورمان می‌خواهند با این مربی همکاری خود را ادامه دهند یا خیر؛ اما امیدوار هستیم که به این دومینوی مربیان بد که نزدیک به یک دهه اخیر هدایت تیم ملی کشورمان را برعهده داشتند پایان دهند و مربی خوبی را برای هدایت تیم ملی بسکتبال ایران انتخاب کنند.
در نهایت می‌توان گفت که شاید حتی با نتایج فاجعه‌بار مسابقات انتخابی جام جهانی و همچنین جام جهانی 2023 تغییرات خاصی در بسکتبال رخ ندهد و همچون دیگر جوانب ورزش کشورمان شاهد افت بیش از این نیز باشیم؛ اما باید این نکته را یادآور شد که همان‌طور که در برخی ورزش‌ها نیز شاهد رشد دیگر تیم‌های آسیایی بودیم و جایگاه نخستمان را از دست دادیم، در بسکتبال نیز حتی تیم‌های درجه دو و سه آسیا نیز که روزگاری حتی در حد و اندازه حریفان تدارکاتی برای ایران نبودند، در حال رشد و برتری‌یافتن نسبت به تیم ملی ایران هستند و باید سعی کنیم تا با سرمایه‌گذاری و بهره‌گیری از علم روز دنیا، ورزش کشورمان را بهبود بخشیده و به جایگاه پیشین خود بازگردانیم.
