«انگار فرشتههای آسمانی دورش حلقه زدهاند»، «پدر در خونه مثل کوه میمونه». پدر… غرق خواندن کامنتهای کاربران درباره «حاج قاسم» بودم؛ همان کامنتهای روزهای اول شهادت سردار سلیمانی.
پرسش زیر را برای امتحانک کلاسی دانشآموزان هشتم داده بودم …
روزهای نزدیک به انتخاب دولت چهاردهم است. بیشتر صفحهها، کانالها و گروههای فضای مجازی پر است از کامنتهای تبلیغی برای نامزدها. در لابهلای کامنتها دنبال کاربرانی میگردم که کامنتهایشان حاوی تبلیغات نباشد.
چند روز پیش خبر کلاهبرداری یک شرکت فروش موبایل (آیفون) منتشر شد. برای شرکت کوروشکمپانی، سلبریتیها و بلاگرهای زیادی تبلیغ کرده بودند و هرکدام در شناسایی این شرکت به مشتریان سهمی داشتند.
با خواندن کامنتها و همچنین دیدن تعدادی از عکسهای بمباران غزه، ناخودآگاه به یاد بعضی از شعرهای نزار قبانی میافتم. اسمش را در گوگل جستوجو و شعرهایی که درباره فلسطین سروده است را زمزمه میکنم.
رضا بهروز، متخصص بیماریهای عروق مغزی و از کارشناسان شبکه ایراناینترنشنال، افشا کرده که هیچ علائمی از برخورد و ضربه در سیتیاسکن مهسا امینی نبوده است.
بیستودوم مرداد یک حادثه تروریستی در حرم شاهچراغ (سومین حرم مطهر اهل بیت) رخ داد. چنین مواقعی گفتوگوی کاربران در فضای مجازی بسیار داغ است و هر کاربری از منظری موضوع را بررسی میکند.
سیام خرداد سالروز آغاز جنگ مسلحانه گروه مجاهدین خلق (منافقین) علیه جمهوری اسلامی بود. درست ۴۲ سال بعد از آن حادثه، پلیس آلبانی با حمله به مقر آنها حدود ۷۰ نفر را دستگیر کرد و یک نفر نیز کشته شد.
رهبر انقلاب در سخنرانی چهاردهم خرداد در حرم امام(ره) از شهید مدافع حرم مصطفی صدرزاده یاد کردند و فرمودند: «ایران مملو از مصطفی صدرزادههاست.»
همه میدانیم که مرگ، یکراز سر به مُهر و فراگیر است. امری برگشتناپذیر که با فرارسیدنش، مهمترین داشته ما، یعنی همین زندگی، تمام میشود.
۲۲ بهمن امسال برای کاربران فضای مجازی اهمیت بسیاری داشت. کاربر لحظه این بیداری را بهمن ۱۳۵۷ میداند و مینویسد: «۲۲ بهمن ۱۳۵۷ روز تولد ایران بزرگ، قوی و مستقل. درود بر روح پاک شهدای ایران اسلامی.»
غرقشدن در کامنتها را دوست دارم. خصوصا کامنتهایی که درباره زندگی و تجربه آدمهاست. وقتی یک نفر از زندگیاش مینویسد، معمولا کامنت یا متنش را ثبت میکنم.