جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران در چهلمین دوره خود با استقبال کمنظیری از سوی فیلمسازان مواجه شد. در میان انبوه آثار جشنواره، فیلم کوتاه «سایه سلطان» به کارگردانی هادی شریعتی، موفق به کسب دیپلم افتخار بهترین فیلم مستند شد.
با نگاهی به چهار دهه فعالیتهای فرهنگی، بهویژه در حوزه سینمای دفاعمقدس، درمییابیم که تاکنون، رویکردهای مختلفی در تولیدات سینمای دفاعمقدس وجود داشته است.
سینمای کودک و نوجوان در دوران اوج فعالیت خود در ایران، با دغدغههای تربیتی و فرهنگی همراه بوده است. این سینما پس از یک دوره اوج در دهه 70 به مرور به وضعیتی دچار شد که به گفته کنشگران این عرصه، از مخاطب واقعی خود فاصله گرفته و از ضعف کیفی آثار رنج میبرد.
اهمیت مخاطب در وهله اول از این مسئله برخاسته است که اساسا سینما بدون مخاطب، سینما نامیده نمیشود و مخاطب را میتوان یکی از ارکان جداییناپذیر و مهم سینما دانست.
میبینیم که در سینمای هند، ژاپن، کره، سنگاپور، اسپانیا، فرانسه، هلند، کانادا و آمریکا چگونه نابینایان را افرادی توانمند و بااستعداد نشان دادهاند؛ اما در سینمای ایران در بسیاری موارد صرفا احساس ترحم یا بدبختیها را منعکس کردهاند.
نهادهای سیاستگذار در این سالها سیاستی نورزیدند که سینما را نجات دهند یا اگر ورزیدند، فایدهای نکرده. از مدیریتهای موقت و کوتاهمدت چیزی بیش از این هم نمیشود انتظار داشت.