به گزارش اصفهان زیبا؛ تقابل‌های محور مقاومت با محور عبری-عربی-سلفی که در قالب جنگ و درگیری‌های منطقه‌ای در بحبوحه اوج‌گیری تهدید داعش در منطقه، نمودهای عینی به خود گرفت و پس از نابودی داعش و حصول توافق تنش‌زدایی میان ایران و عربستان، تا اندازه زیادی از دامنه آن در سطح منطقه کاسته شد، بار دیگر با آغاز جنگ غزه، در قالب جبهه‌بندی‌های تازه، جلوه‌های جدیدی را از خود به نمایش گذاشته است و می‌گذارد.
در این چهارچوب، هرچه رژیم اشغالگر قدس جنایات و فشارهای خود علیه مردم و مقاومت غزه را افزایش می‌دهد، کنشگران محور مقاومت نیز واکنش‌های تقابلی خود را به شیوه‌های مختلف تشدید کرده‌اند.
جدای از حمله اخیر به پایگاه نیروهای آمریکایی در اردن که به کشته‌شدن سه نظامی آمریکایی ختم شد، این مسئله را می‌توان در تحرکات حوثی‌های یمنی در دریای سرخ و تنگه باب‌المندب و هدف قراردادن کشتی‌های آمریکایی و انگلیسی و همچنین کشتی‌های اسرائیلی یا کشتی‌هایی که عازم بنادر اراضی اشغالی هستند نیز مشاهده کرد.
دیگر طیف‌های حاضر در محور مقاومت نظیر گروه‌های مقاومت عراقی، سوری و لبنانی نیز در پاسخ به جنایات صهیونیست‌ها در نوار غزه، با اقدامات میدانی خود سعی داشته‌اند پالس‌های میدانی را هم به اسرائیل و هم آمریکا بدهند و تأکید کنند که بایستی هرچه سریع‌تر به‌سمت آتش‌بس دائمی در قالب معادله جنگ غزه حرکت کنند و میدانی باز از کنشگری برای آن‌ها جهت اِعمال جنایت در قالب جنگ غزه وجود ندارد.
از این منظر، هرچه بازیگران مذکور به هشدارهای جبهه مقاومت توجه نمی‌کنند، بالطبع صورت‌حساب‌های سنگین‌تری برای آن‌ها تجویز می‌شود.
درواقع، اعضای جبهه مقاومت برای تقویت بازدارندگی و پاسخ به جنایات جنگی صهیونیست‌ها و آمریکا در غزه، عملیات‌های مختلفی را علیه کنشگران مذکور و منافع آن‌ها انجام می‌دهند و رسما نیز مسئولیت این اقدامات خود را برعهده می‌گیرند.
از این منظر، جبهه مقاومت عملا در حال دفاع از حقوق بشر و مقابله با زیاده‌خواهی‌ها و جنایت‌های صهیونیست‌ها و حامیان غربی آن‌ها در قالب معادله‌های منطقه‌ای است و واکنشِ این جبهه به بازیگران مذکور نیز کاملا مشروع است؛ مسئله‌ای که در منشور ملل متحد نیز پذیرفته شده است.
نه ایران و نه آمریکا به دنبال جنگ و درگیری گسترده‌تر منطقه‌ای نیستند
در ادامه این تحولات و اتفاق‌ها اخیرا برخی تندروهای آمریکایی به دولت بایدن فشار وارد کرده‌اند که باید در واکنش به حمله اخیر به نظامیان آمریکایی در اردن، به ایران حمله‌هایی را انجام دهد.
باید توجه داشت که کلیت راهبرد ایران و مجموعه محور مقاومت و همچنین طرف مقابلِ این محور این بوده و هست که درگیری‌های جاری در غزه، ماهیت گسترده‌تری به خود نگیرد.
به‌طورکلی، شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی در وضعیتی نیست که طرف‌های مختلف بتوانند از یک جنگ و درگیری گسترده در منطقه غرب آسیا صحبت کنند؛ رویدادی که قطعا برای تمامی طرف‌ها پرهزینه خواهد بود.
توجه داشته باشیم که جنگ گسترده در سطح منطقه هیچ برنده‌ای ندارد. هم تهران و هم واشینگتن در حال مدیریت یک درگیری کنترل‌شده و نه گسترده هستند؛ درواقع، دو طرف مذکور، گسترش درگیری‌ها را حامل هزینه‌های بیشتر و دستاوردهای کمتر ارزیابی می‌کنند.
حداقل تا به اینجای کار، هم ایران و هم آمریکا، جلوه و نمودی از اینکه بخواهند به‌سمت درگیری‌های گسترده حرکت کنند، نشان نداده‌اند؛ بااین‌حال، باید توجه داشته باشیم که برخی مواقع حرکت‌های ناخواسته و از کنترل خارج‌شده می‌توانند خطر وقوع درگیری‌های گسترده را به نحو چشمگیری افزایش دهند؛ موضوعی که می‌تواند مدیریت بحران را وارد شرایط پیچیده‌تری کند.
تردیدی نیست که عقلای دو طرف تا جای ممکن سعی می‌کنند از وقوع سناریوهای ناخواسته و هزینه‌زا در قالب روابط و مناسبات خود جلوگیری کنند؛ بااین‌همه هنوز هیچ اراده‌ای جهت اینکه مثلا آمریکا بخواهد به‌تلافی آنچه در اردن اتفاق افتاده به بخش‌هایی از ایران حمله کند، مشاهده نشده است؛ البته خود طرف آمریکایی اعلام کرده که نشانه‌ای از دخالت ایران در این ماجرا ندیده است.
تداوم وقوع حمله‌های منطقه‌ای به تحولات میدانی جنگ غزه بستگی دارد
به نظر می‌رسد که تداوم حمله‌های مختلف نظیر آنچه اخیرا در قالب حمله جریان مقاومت عراق به پایگاه نظامیان آمریکایی در اردن مشاهده کردیم، تا اندازه زیادی وابسته به تحولات میدانی در قالب جنگ غزه باشد.
هرچه آمریکا و رژیم اشغالگر قدس بر تداوم جنایت و نسل‌کشی علیه مردم و مقاومت فلسطین اصرار ورزند، بدیهی است که اعضای محور مقاومت نیز واکنش‌های درخوری را به این مسئله نشان خواهند داد و سعی می‌کنند هزینه‌های اقدامات تجاوزکارانه و جنایتکارانه علیه ملت فلسطین را تا جای ممکن بالا ببرند.
در این رابطه، اتاق‌های فکر و راهبردی محور مقاومت و طرف‌های مقابل آن، به‌ویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی، تحرکات یکدیگر را به‌دقت رصد می‌کنند و متناسب با آن‌ها واکنش نشان می‌دهند. به بیان ساده‌تر، کنشگران مختلف، به‌واسطه اقدامات خود به‌نوعی سعی دارند به‌طرف مقابل خود پالس‌ها و پیام‌های معناداری بفرستند و از این رهگذر، اهداف مدنظرشان را محقق کنند.
