فرهاد مجیدی فصل گذشته بعد از قهرمانی در لیگ ایران با استقلال تهران را به مقصد امارات ترک کرد و هدایت تیم گمنام اتحاد کلباء را برعهده گرفت و با اینکه تصور می‌شد پس از چند هفته نتیجه‌نگرفتن از هدایت این تیم کنار گذاشته شود، در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ این کشور حوزه خلیج فارس، بیش از سی امتیاز کسب کرده که برای مدیران این باشگاه نتیجه قابل قبولی بوده و به واسطه رضایتی که از عملکرد سرمربی تیمشان داشتند، قرارداد او برای فصل آینده را تمدید کردند. / مربیان
سابقه مربی لژیونری در فوتبال ایران به سال‌های دور باز می‌گردد و حشمت مهاجرانی، سرمربی باسابقه فوتبال ایران که اولین صعود و حضور در جام جهانی با هدایت او انجام شد، علاوه بر اینکه در لیگ امارات سال‌ها مربیگری کرده، هدایت تیم‌های عمان و امارات را هم برعهده داشته است، البته در آن مقطع سطح فوتبالی این کشورها چندان بالا نبود و سطح فنی مربیان ایرانی بالاتر بود.
اصغر شرفی، منصور پورحیدری، همایون شاهرخی، جلال طالبی، حسن حبیبی، ابراهیم قاسم‌پور و حسن روشن، مربیان ایرانی دیگری هستند که تجربه حضور در لیگ‌های حاشیه خلیج فارس و کشورهای عربی را دارند که چندان دوامی نداشته است.
عبدالعلی چنگیز، ملی‌پوش سابق اصفهان نیز که عمده دوران مربیگری‌اش را در کشورهای عربی سپری کرده، در تیم‌های پایه فعالیت داشته است.
ناصر حجازی یکی دیگر از مربیان ایرانی است که در یک دوره راهی بنگلادش شد و هدایت تیم محمدان را برعهده گرفت که فوتبال سطح بالایی نداشت. با این حال دوره حضور حجازی در این کشور با تحول تیم محمدان همراه بود.
عباس رضوی در سال‌های اوایل دهه 60 تجربه حضور در لیگ سوئد و مجارستان را در کارنامه خود دارد و بهمن فروتن در لیگ‌های دسته سوم آلمان نیز فعالیت کرد که هیچگاه به سطح بالاتر نرسید.
دسته دیگر مربیان لژیونرهای ایرانی، افرادی هستند که یا متولد خارج از کشور بوده یا پیش از اشتغال به مربیگری به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند.
افشین قطبی یکی از مربیان مهاجر است که مربیگری را در خارج از کشور آغاز کرد و به واسطه حضور هشت‌ساله در تیم ملی کره جنوبی به فوتبال ایران معرفی شد که همین اتفاق زمینه حضور او در لیگ ایران را فراهم کرد و با تیم پرسپولیس به عنوان قهرمانی دست یافت.
قطبی پس از مدتی دوری از ایران، به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران انتخاب شد. اما نتوانست در تیم ملی دوره تأثیرگذاری را سپری کند و همکاری او چندان دوامی نیافت.
با اینکه انتظار می‌رفت قطبی پس از حضور در تیم ملی ایران با پیشنهادات کاری بهتری مواجه شود، این اتفاق رخ نداد و این مربی پس از مدتی حضور در لیگ ژاپن، راهی کانادا شد و هدایت یک تیم لیگی این کشور را برعهده گرفت.
امید نمازی، مربی دیگری است که در لیگ آمریکا سابقه بازی دارد و در همین کشور هم به مربیگری پرداخته است.
نمازی که سابقه دستیاری کی‌روش در تیم ملی را هم دارد، در یک مقطع هدایت تیم ذوب آهن را برعهده گرفت، اما عملکرد خوبی نداشت تا در لیگ ایران تیم دیگری طالب او نباشد.
الکساندر نوری که دو رگه ایرانی و آلمانی است و در بوندس لیگا فعالیت دارد، در یک مقطع در فوتبال ایران بسیار مشهور شد و گمانه‌زنی‌های زیادی در خصوص پیشنهاد تیم‌های لیگ برتری و تیم ملی به او به میان آمد، اما در نهایت هیچگاه محقق نشد.
با وجود آنچه بر اسامی مربی لژیونرها اشاره شد، باید حضور فرهاد مجیدی در لیگ حرفه‌ای امارات و به سلامت به‌پایان‌بردن لیگ را به فال نیک گرفت و امیدوار بود این رخداد مسیر تازه‌ای را پیش روی نسل جدید مربیان ایرانی باز کند.
لیگ امارات که طی یکی دو دهه اخیر سرمایه‌گذاری قابل توجهی داشته، با به‌خدمت‌گرفتن بازیکنان و مربیان مطرح اروپایی و آفریقایی در تلاش برای ارتقای سطح فنی فوتبال باشگاهی است و جذب فرهاد مجیدی برای سرمربیگری یکی از تیم‌های لیگ حرفه‌ای این کشور رخداد مهمی محسوب می‌شود.
البته مجیدی به واسطه سال‌ها سکونت در امارات با فوتبال این کشور و مدیرانش آشنا بوده و همین آشنایی زمینه‌ساز حضورش شده است.
با این حال برخلاف پیش‌بینی‌ها که تصور می‌شد به روال مرسوم لیگ‌های عربی، مجیدی پس از مدتی اخراج شود، در حال به‌پایان‌بردن لیگ است.
عملکردی که مجیدی در تیم اتحاد کلباء داشت، باعث می‌شود مدیران باشگاه‌های اماراتی و دیگر کشورها همچون قطر به جذب مربیان موفق ایرانی علاقه‌مند شوند و در صورت عملکرد خوب مربیان ایران، لیگ‌های عربی می‌تواند مقدمه‌ای برای ورود مربیان ایرانی به لیگ‌های اروپایی باشد و نسل جدید مربیان ایرانی نیز بتوانند همان مسیری که بازیکنان طی کردند، سپری کنند.
