به گزارش اصفهان زیبا؛ شرکتهای پخش نه در قانون حمایت شدهاند و نه متولی مشخصی دارند. در حالی صنعت پخش مورد غفلت مسئولان و متولیان قرارگرفته که حمایت از تولید داخل در کنار توجه به تولید کالاهای کیفی و مناسب نیازمند توزیع و پخش مطلوب است.
بیمهری به صنعت پخش باعث شده است شرکتهای پخش در کشورمان همچنان با ساختار سنتی فعالیت کنند و این در حالی است که دنیا به سمت مدرنیزهشدن در بخش توزیع کالا پیش رفته است.
مطالبه فعالان صنعت پخش اصفهان این است که یک متولی واحد برای این بخش در نظر گرفته شود تا فعالان این صنعت همه مشکلات خود را از طریق یک نهاد و ارگان ذیربط پیگیری کنند.
صنایع پخش از ارکان اصلی بهبود فضای کسبوکار هستند و بهبود وضعیت صنعت پخش منجر به ظهور و بروز فناوریهای پیشرفته در توزیع محصولات میشود.
کاهش هزینههای مبادلاتی، بهبود کیفیت و کاهش قیمت، افزایش رقابت، ورود محصولات جدید به سیستم اقتصادی، شناسایی فرصتهای موجود در بازارهای مختلف و بهبود فضای سرمایهگذاری نتایج ارتقای صنایع پخش هستند.
اشتغالزایی از دیگر مزیتهای غیرقابلانکار صنعت پخش است؛ چون منابع انسانی حرف اول را در این صنعت میزند.
طی سالهای گذشته طرح جامع نظام توزیع تدوین شد؛ اما اجرا نشد و تکمیل آن به دست فراموشی سپرده شد؛ ازاینرو شرکتهای پخش در کشورمان با ساختار قدیمی و سنتی به کارشان ادامه میدهند؛ ساختاری که به باور فعالان این حوزه منجر به افزایش هزینه و استهلاک در این صنعت شده است.
نشناختن جایگاه واقعی صنعت پخش در خدمترسانی به جامعه چالش دیگری است که فعالان این صنعت به آن گلایه دارند. حرف متولیان این صنعت این است که هنوز ماهیت وظایف اصلی صنعت پخش که نقش مهمی در بهبود بهرهوری صنعت و کاهش قیمت نهایی محصول دارد، درک نشده است.
جای خالی فروش در برنامه هفتم توسعه
درباره چالشهای صنایع پخش اصفهان، رئیس انجمن صنعت پخش استان اصفهان به «اصفهانزیبا» میگوید: «صنعت پخش در دل مقوله فروش است؛ ولی در کشورمان مقوله فروش متولی مشخصی ندارد.»
جمشید سلطانی عنوان میکند: «اگر فروش رونق بگیرد، بهدنبال آن، تولید هم افزایش پیدا میکند؛ ولی صنعت پخش در کشورمان جایگاه ندارد. جای تأسف است که مقوله فروش در برنامه هفتم توسعه دیده نشده است. طی چهار دهه گذشته تخصیص بودجه به اقداماتی مانند احداث کارخانه برای رونق تولید افزایشیافته، ولی متناسب با رشد کارخانهها و رونق تولید، فروش به روز نشده و جایگاهش ارتقا پیدا نکرده است.»
او اذعان میکند: «شرکتهای پخش نباید سنتی عمل کنند. همانطور که خط تولید به روز میشود و فناوریهای جدید در بخش تولید مورداستفاده قرار میگیرد، فروش هم باید به روز باشد.»
صنعت پخش قانون مدون ندارد!
رئیس انجمن صنعت پخش استان اصفهان خاطرنشان میکند: «جایگاه قانونی صنایع پخش باید اصلاح شود. صنعت پخش و مقوله فروش از دهه 70 شمسی در ایران گسترش یافت؛ ولی قوانین صنفی، مربوط به سالهای 51 و 55 است. باوجوداینکه 30 سال از راهاندازی صنعت پخش در کشور میگذرد، قانون مدونی برای این صنعت وجود ندارد.»
او ادامه میدهد: «بیشتر اصناف اتحادیه دارند و اتحادیه این واحدها از جایگاه قانونی برخوردار است؛ ولی جایگاه قانونی صنعت پخش هنوز مشخص نیست. حاکمیت باید این جایگاه را به صنعت پخش بدهد؛ بههرحال بیشترین نفع را از صنعت پخش میبرد؛ چون صنعت پخش غذا، دارو و کالاهای بهداشتی و… را در تمام نقاط کشور با سرعت و قیمت یکسان توزیع میکنند؛ ولی وقتی صنعت پخش جایگاه، مزایا و حمایتهای قانونی ندارد، نمیتوان شرکتهای پخش را هم مجاب به رعایت استانداردهای سطح بالا کرد.»
رئیس انجمن صنعت پخش استان اصفهان اذعان میکند: «در برخی از کشورها از همان دوران کودکی آموزشهای مربوط به مقوله فروش ارائه میشود تا فروشنده خوبی شوند. ما در کشورمان بهطور معمول خریداران خوبی هستیم؛ ولی فروشندگان خوبی نیستیم؛ چون سازمانی دولتی وجود ندارد که متولی فروش باشد و آن را ترویج کند. این در حالی است که حاکمیت میتواند برای فروش بودجه اختصاص دهد.»
فروش استراتژی و نقشه راه ندارد
سلطانی بیان میکند: «فروش در کشور ما مظلوم واقع شده است. وزارت بازرگانی بیشتر کارهای تنظیم بازار را انجام میدهد. اگر مقوله فروش متولی دولتی مشخصی داشت، شرکتهای تولیدی به آن مراجعه و اعلام میکردند که فروششان در فلان استان کم است تا حاکمیت هم با استفاده از ظرفیتهای فروش آن استان فکری برای حل مشکلشان بکند؛ ولی به اندازهای که برخی از مسئولان در برخوردهای قهری و سلبی وارد هستند، در اقدامات حمایتی تخصص ندارند.»
او تأکید میکند: «یک متولی مشخص باید برای فروش استراتژی و نقشه راه تعریف کند تا فروش افزایش یابد، اشتغالزایی ایجاد شود و صادرات هم رشد کند.»
هشتهزار نفر در صنایع پخش اصفهان مشغولاند
رئیس انجمن صنعت پخش استان اصفهان درباره مزیتهای صنعت پخش اصفهان تصریح میکند: «248 شرکت پخش در استان مشغول کارند و حدود هشتهزار نفر در این شرکتها فعالیت دارند؛ همچنین دوهزار دستگاه ناوگان توزیع در استان فعالیت دارند که زیر نظر قانون مصوب شدهای برای صنعت پخش نیستند.»
سلطانی میگوید: «در صنعت پخش، فقط جابهجایی و توزیع کالا به چشم میآید؛ این در حالی است که ما پنج نوع خدمت ارائه میدهیم. نخستین اقدام، توزیع کالا و داروست که از مبادی تولید به مبادی مصرف میرسانیم؛ دومین اقدام ارتقای فرهنگ مصرف کالاهای سلامتمحور است.»
او خاطرنشان میکند: «در دهه 60 و دهه 70 فلهفروشی در مغازهها رواج داشت؛ ولی الان تمامی کالاها بستهبندی شده است و در مراکز فروش عرضه میشود؛ باوجوداین تفاسیر سلامت کالاها را مدیون بستهبندی کالاها هستیم.»
رئیس انجمن صنعت پخش اصفهان عنوان میکند: «شرکتهای پخش مغازهها را راضی کردند که کالای بستهبندی بخرند و ارتقای فرهنگ سلامتمحور را مدیون این شرکتها هستیم. تا قبل از اینکه شرکتهای پخش فعالیتشان را شروع کنند، بیشتر عمدهفروشان، بنکداران و مغازهداران فعال بودند؛ ولی همزمان با شروع فعالیت شرکتهای پخش، این صنایع رصد میکردند که چه کالاهایی و در چه مناطقی توزیع شوند؛ ضمن اینکه اگر کالایی مشکل داشته باشد، شرکتهای پخش این کالاها را به کارخانه مرجوع کرده و هزینه آن را خودشان پرداخت میکنند.»
سلطانی تأکید میکند: «در کمال تأسف این تفکر وجود دارد که شرکتهای پخش فقط وظیفه جابهجایی کالاها را برعهده دارند و این صنایع مظلوم واقعشدهاند؛ این در حالی است که شرکتهای پخش در هر استانی فعالیت داشته باشند گردش نقدینگی برای بانکها ایجاد کرده و توان بانکها افزایش پیدا میکند.»
در شرایطی که تولیدکنندگان تلاش میکنند قیمت تمامشده تولید و توزیع را کاهش دهند و از سوی دیگر مصرفکنندگان نیز به دنبال تأمین اقلام اساسی با کمترین قیمت هستند، پویایی شرکتهای پخش و استفاده از فناوریهای جدید برای بازاریابی و فروش میتواند هم قیمت تمامشده را برای واحدهای تولیدی کاهش دهد و هم به مردم برای بهرهمندی از یک سبد مصرفی ارزانقیمت کمک کند.
اگر نهادهای مسئول و تصمیمساز در دولت و مجلس متوجه اهمیت فزاینده شرکتهای توزیع و پخش شوند و بستر لازم برای نقشآفرینی بیشتر و پیشرفت افزون این صنعت را فراهم کنند، شرکتهای پخش قادر هستند در کوتاهترین زمان و با کمترین هزینه در بخشهایی همچون اشتغالزایی و… نقشآفرینی کنند.