از عوامل بسیار مؤثر بر سینمای ایران انقلاب سال 57 است. بعد از جریاناتی که در بالا گفته شد طبیعتا انقلاب میشد. یعنی در هر مملکت دیگری هم بود آن وضع به انقلاب منتهی میشد.
فیلم «عطرآلود» از آن دست فیلمهایی است که آدم با دیدنش احساس میکند یک شکست بزرگ خورده است، حتی اگر نه از عوامل فیلم بوده باشد، نه ربطی به آن داشته باشد! نه اینکه وقتش تلف شده باشد، امیدش تلف شده.
میتوان گفت اینگونه از روایت که آدمها (و بهخصوص شهدا) را پایین بیاورند و خاکی و زمینی کنند تا قابلدرک و وصول برای مخاطب معمولی باشند، از حاتمیکیا شروع شد و با مهدویان، بهخصوص در فیلم «ایستاده در غبار» اوج گرفت.