این را محمد کوشافر، استاد دانشگاه اصفهان بیان و تأکید می‌کند: «نگاه کاربردی به پژوهش‌ها برای کاهش آلودگی هوای اصفهان امری ضروری است.» «وضعیت هوای اصفهان و شاخص کیفیت هوا» کارنامه برنامه‌ریزان و مدیران ملی، استانی و شهری در ادوار مختلف است. قاعدتا کارنامه خوبی نیست و امید است این وضعیت تغییر پیدا کند. محمد کوشافر می‌گوید: «بالاخره بعد از کش و قوس‌های فراوان و تأخیرهای قابل انتظار؛ نتایج طرح‌های پژوهشی که در دانشگاه صنعتی اصفهان و اصفهان انجام شده بود، در اختیار مسئولان قرار گرفت. پژوهش و کاربرد پژوهش برای کاهش آلودگی هوای اصفهان یک رویکرد پسندیده است و امید هست در آینده هم شاهد استمرار بررسی‌های علمی برای رفع مشکلات باشیم.» این استاد دانشگاه در ارتباط با نتایج این تحقیقات و سهم هر بخشی در آلودگی هوای اصفهان می‌گوید: «منتظر می‌مانیم تا این نتایج، انتشار عمومی پیدا کند، ولی در این خصوص مواردی مهم و قابل ذکر است. اصفهان با دارابودن دانشگاه‌ها و مراکز علمی متعدد، پژوهشگران، دانشمندان و اندیشمندان ظرفیت خوب و قابل توجهی برای رفع مشکلات شهری دارد و با توجیهاتی مانند کمبود بودجه نباید حل این مشکلات در دست‌انداز قرار گیرد.»
سیکل بسته توسعه
در حال حاضر پژوهش‌های متعدد و با ارزشی در دانشگاه‌ها انجام شده، ازجمله همین دو طرح اما کاربرد نتایج در میدان با مشکلاتی مواجه است. این استاد دانشگاه و فعال محیط‌زیست تصریح می‌کند: «مدیران شهری و استانی با درنظرداشتن محدودیت‌های مدیریتی، چقدر خودشان را پایبند به استفاده از نتایج طرح‌های پژوهشی برای کنترل آلودگی هوای اصفهان می‌دانند و پس از آن، چقدر قادر به عملیاتی و اجراکردن آن هستند؟ آیا همچنان قرار است اصفهان در الگوی تکراری توسعه سال‌های اخیر قرار داشته باشد یا با استفاده از نتایج طرح‌های پژوهشی و دانش بومی و دیگر ویژگی‌های خوب، مسیر توسعه بهبود بخشیده خواهد شد؟ نتایج این تغییر در برنامه‌ریزی‌های توسعه، باعث بهبود کیفیت هوای شهر خواهد شد.»
اقلیم اصفهان
اقلیم، موقعیت جغرافیایی و عامل انسانی با هم و با اثر متقابل روی یکدیگر می‌توانند کیفیت هوای شهر را تعیین کنند. عواملی مثل پایداری هوا شرایط را برای انباشت آلاینده‌ها در مجاورت زمین و لایه تنفسی فراهم کرده و انسان عامل تولید آلودگی است. محمد کوشافر می‌گوید: «عواملی مثل پایداری هوا، عامل تولید آلودگی نیست. این انسان است که آلاینده را ایجاد می‌کند. پس بهتر است به جای اینکه مدام در توجیه آلودگی هوای اصفهان بر شرایط اقلیمی تأکید شود، تفکر برنامه‌ریزی توسعه‌ای اصفهان را با وضعیت سرزمینی اصفهان منطبق کنیم؛ اینکه انسان چگونه رفتار کند تا آلودگی هوا کنترل شود؟»
کوشافر متذکر می‌شود: «همواره این بحث وجود دارد که سهم خودرو و سهم صنعت در آلودگی هوای اصفهان چه میزان است و اکنون آگاهی مردم در این خصوص افزایش یافته؛ ولی فراتر از آن باید بدانیم که همه عوامل دارای اهمیت است، پس بهتر است ابتدا قبول شود که هر بخشی به سهم خود در آلودگی هوای اصفهان مؤثر است و با اراده‌ای بیش از قبل برای کاهش سهم آلودگی تلاش شود. هم‌زمان با کاربرد اقدامات مهندسی، جلوی بارگذاری‌های جدید و توسعه‌های مشابه را بگیریم تا حداقل در آینده شاهد گسترش عوامل جدید آلودگی نباشیم.»
این استاد دانشگاه در پایان تأکید می‌کند: «برای کنترل آلودگی هوای اصفهان به عوامل مختلف و مرتبطی همچون اراده نیاز است و به دنبال آن، چون صحبت از نقش پژوهش در کاهش آلودگی هواست، قطعا استفاده از دانش، تحقیق و پژوهش برای کنترل آلودگی هوای اصفهان امری پسندیده و الزامی است و استمرار آن توصیه می‌شود؛ اما یکی از الزامات کارآمد بودن آن، استفاده از نتایج این پژوهش‌ها در شهر است.»
