جایی برای لغزش نیست

برای قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران، باید در هفته‌های پایانی بهتر از سایر رقبا نتیجه گرفت. البته در این میان استثناهایی را هم می‌توان مشاهده کرد.

مثلا در دومین دوره لیگ برتر فوتبال در فصل 82-81 سپاهان چنان از رقبا فاصله گرفت که در فاصله سه هفته مانده به پایان رقابت‌ها و با تساوی یک ‌بر یک در خانه پرسپولیس عنوان قهرمانی را از آن خود کرد و پس از آن، چنان بی‌انگیزه در باقی رقابت‌ها حاضر شد که بعد از یک برد یک بر صفر در برابر استقلال اهواز، در خانه فجر سپاسی دو برصفر باخت و سرانجام در هفته 26 مسابقات، در استادیوم نقش‌جهان سه بر دو از پاس تهران شکست خورد.

نتیجه‌ای که اگر برای سپاهان سود و ضرری نداشت، در عوض، پاس را به رده دوم مسابقات آن فصل رساند.

البته سپاهانی‌ها شرایط کاملا متفاوتی را هم بعدها تجربه کردند و در روزهایی که بهترین نتایج ممکن را کسب کردند، از کسب عنوان قهرمانی بازماندند.

نایب‌قهرمانی سپاهان به خاطر اشتباه در دربی پایتخت!

در فصل 1400-1399 دو تیم سپاهان و پرسپولیس رقابت پایاپایی را برای کسب عنوان قهرمانی آغاز کردند که به روز پایانی لیگ کشیده شد.

لحظه کلیدی سرنوشت این لیگ، نه در جدال این دو تیم، بلکه در دربی پایتخت رقم خورد که یک اشتباه مسلم داوری در پذیرفتن گل استقلال، پرسپولیس را صاحب برد یک بر صفر کرد و در پایان، همین نتیجه سرنوشت لیگ را مشخص کرد.

در آن فصل، شاگردان محرم نویدکیا نتایج درخشانی کسب کرده و 17 هفته پایانی لیگ را بدون شکست سپری کردند.

آن‌ها در شش هفته پایانی لیگ صاحب پنج برد و یک تساوی شدند؛ نتایجی که در شرایط عادی برای قهرمانی آن‌ها کفایت می‌کرد.

اما از بد حادثه پرسپولیس هم در شش هفته پایانی دقیقا همین آمار را کسب کرد و سرانجام سپاهان 65ا متیازی بعد از پرسپولیس 67ا متیازی نایب‌قهرمان شد.

بد و بدتر

دو نماینده اصفهان در فصل 99-98 در آخرین هفته‌ها مجموعه‌ای از نتایج ضعیف را از خود به‌جای گذاشتند.

سپاهانی‌ها که حتی برای رسیدن به ‌عنوان نایب‌قهرمانی هم شانس داشتند، در شش هفته پایانی لیگ سه بار شکست خوردند و تنها دو بار بردند تا با 46 امتیاز به کار خود خاتمه دهند و با قرارگرفتن در رتبه پنجم جدول رده‌بندی، حتی فولاد و تراکتور را هم بالاتر از خود ببینند.

ذوب آن‌هم در 10 هفته پایانی فقط دو بار برد و در مقابل، پنج بار باخت تا مقامی بهتر از دوازدهمی لیگ به‌دست نیاورد؛ البته همیشه شرایط برای دو نماینده اصفهان تا این اندازه ناامیدکننده نبود و دربی اصفهان حتی گاهی در جدول لیگ هم نمایان می‌شد.

دربی اصفهانی‌ ها در جدول رده‌بندی

در فصل 96-95 هر دو نماینده اصفهان از صدر جدول جاماندند و در مقابل، رقابتی پرشور بین این تیم‌ها با پیکان و استقلال خوزستان برای کسب عنوان چهارم لیگ آغاز شد.

پرسپولیس، استقلال و تراکتور هم حساب خود را از سایرین جدا کرده و برای قهرمانی می‌جنگیدند.

در این دوره رقابت‌ها ذوب‌آهن از هفته بیستم به بعد، نتایج ناامیدکننده‌ای گرفت و چهار هفته پیاپی شکست خورد و عجیب اینکه، سپاهان هم از همین هفته باخت‌های خود را آغاز کرد و سه بازی پیاپی باخت! اما هر دو تیم به‌موقع به اوج بازگشتند.

ذوب‌آهن در هفت هفته پایانی هرگز شکست نخورد و سپاهان هم تا قبل از هفته پایانی بهترین نتایج خود را کسب کرد و از هفته 25 تا 29 لیگ چهار برد و یک تساوی به‌دست آورد.

به‌نظر می‌رسید سپاهان صاحب ‌عنوان چهارم و ذوب‌آهن برنده عنوان پنجم لیگ می‌شود، اما برد ذوب‌آهن در روز پایانی و شکست سپاهان در آخرین روز، جای این دو تیم را در جدول عوض کرد تا ذوب‌آهن چهارم شود و سپاهان پنجم.

مثلث مدعیان نایب‌قهرمانی

در فصل 97-96 و در روزهایی که سپاهان بدترین نتایج تاریخ خود را در رقابت‌های لیگ برتر به‌دست می‌آورد، ذوب‌آهن همراه استقلال و سایپا برای نایب‌قهرمانی لیگ نبرد داشتند.

سپاهان در پنج هفته پایانی تنها دو امتیاز کسب کرد! تا با 29 امتیاز و کسب رده چهاردهم لیگ به کار خود خاتمه دهد.

اگر سپاهانی‌ها تنها در همین هفته‌ها در اوج آمادگی به‌سر می‌بردند و همین پنج مسابقه را با برد به پایان می‌رساندند، رتبه آن‌ها در لیگ، هفتم می‌شد! در مقابل، ذوب‌آهن، استقلال و سایپا در مقابل یکدیگر پا پس نمی‌کشیدند.

ذوبی‌ها در هفت هفته پایانی لیگ صاحب پنج برد و دو تساوی شدند، استقلالی‌ها در همین تعداد مسابقه شش برد و یک تساوی کسب کردند.

سایپا هم صاحب پنج برد، یک تساوی و یک شکست شد. همین نتایج کافی بود که ذوب‌آهن با 55 امتیاز نایب‌قهرمان لیگ شود و استقلال و سایپا هم با 54 امتیاز سوم و چهارم شوند.

رقابت این سه تیم به‌مراتب جذاب‌تر از رقابت برای قهرمانی بود که با قهرمانی زودهنگام پرسپولیس و کسب 64 امتیاز توسط این تیم، هفته‌های پایانی لیگ را برای سرخ‌پوشان فاقد جذابیت ساخته بود.

مسابقه 100دقیقه‌ای و گل‌به‌خودی نابهنگام

برای سپاهانی‌ها در هفته 32 فصل 92-91 قرار بود تاریخ تکرار شود. یک بار دیگر سرنوشت به استادیوم آزادی کشیده شده بود و نبردی رودررو با دیگر مدعی عنوان قهرمانی.

بازهم با قضاوت داوری که خواسته یا ناخواسته، هر بار که سپاهان در استادیوم آزادی پیش می‌افتاد، کمتر از هفت دقیقه وقت تلف‌شده نمی‌گرفت تا عملا مسابقه سپاهان در استادیوم آزادی به نبردی 100 دقیقه‌ای تبدیل شود.

سپاهان در ابتدای سال 1392 و در فروردین موفق شده بود استقلال را در ورزشگاه آزادی از جام حذفی، حذف کند.

هرچند مشخص نبود که چرا برخی از بازیکنان سپاهان در نبردهای رودررو با استقلال تلاش فراوانی دارند تا از زمین اخراج شوند، تیم خود را ده‌نفره کنند یا در ضربه‌های پنالتی، بدترین ضربه ممکن را بزنند. تمام این‌ها کم بود، در رقابت دو تیم در لیگ، گل‌به‌خودی نیز به کارنامه بازیکنان سپاهان اضافه شد.

در شرایطی که طلایی‌پوشان یک بر صفر از حریف خود پیش بودند، با نزدیک‌شدن دقیقه 90، داور هفت دقیقه وقت اضافی برای مسابقه منظور کرد تا امیدهای استقلال زنده شود. هرچند نیازی به این‌همه زمان مشکوک نبود.

لحظاتی بعد، محسن ایران‌نژاد که معلوم نشد چگونه سر از سپاهان درآورده بود و بعد از آنکه از سپاهان به راه‌آهن فروخته شد، سرنوشت فوتبالش چه شد، با ضربه سر یک گل‌به‌خودی زیبا زد تا شاگردان کرانچار عملا با این گل، نه‌تنها برد مقابل آبی‌ها را از دست‌ دهند، بلکه رؤیاهای قهرمانی را هم در تهران جا بگذارند.

سپاهان مأیوس از رسیدن به قهرمانی، یک هفته بعد هم باخت و استقلال در حالی با برد در برابر فولاد قهرمان لیگ شد که سازمان لیگ حتی به خود زحمت نداد بازی‌های هفته‌های پایانی را هم‌زمان برگزار کند! سپاهانی که طی هفته‌های 27 تا 31 لیگ صاحب پنج برد پیاپی شده بود، در سه هفته پایانی تنها دو امتیاز کسب کرد و حتی جایگاه دومی را هم به تراکتور واگذار کرد؛ تیمی که در چهار هفته پایانی سه برد و یک تساوی به‌دست آورده بود.

صدر جدول اصفهانی

در رقابت‌های فصل 89-88 لیگ برتر، سپاهانی‌ها از هفته 14 صدر جدول را در اختیار گرفتند و آن را تا هفته 34 لیگ به هیچ تیم دیگری پس ندادند.

از هفته شانزدهم صدرجدولی بیش‌ازپیش اصفهانی شد. زمانی که ذوب‌آهن جایگاه دوم جدول را از آن خود کرد.

ذوبی‌ها پس‌ازآن جایگاه دوم را از دست ندادند و تنها یک‌بار در هفته ماقبل پایانی با تساوی یک بر یک در اهواز مقابل فولاد به جایگاه سوم لغزیدند.

اما در روز پایانی سه بر صفر ملوان را در هم کوبیدند و به لطف تساوی یک بر یک استقلال در قزوین مقابل پیکان، در بهترین زمان ممکن این جایگاه را از استقلال پس گرفتند تا در پایان فصل، کهکشانی‌های امیر قلعه‌نویی با 67 امتیاز قهرمان شوند، ذوب‌آهن منصور ابراهیم‌زاده با 61 امتیاز عنوان دوم را به خود اختصاص دهد و مقام سوم هم به استقلال صمد مرفاوی برسد که 59 امتیاز کسب کرد.

جلالی خیلی مَرده!

در سالی که سپاهان از جمع مدعیان قهرمانی جامانده بود و این ذوب‌آهن بود که برای کسب اولین عنوان قهرمانی خود در لیگ می‌جنگید، تساوی یک بر یک این تیم در هفته سی‌ام مقابل استقلال همه‌چیز را به هفته‌های پایانی لیگ کشاند.

در هفته 31 مسابقات، ذوب‌آهن دو بر صفر در فولادشهر مقابل پیام خراسان به برتری دست یافت و در همان هفته، استقلال سه بار دروازه ملوان را باز کرد تا رقابت دو تیم به هفته‌های بعدی کشیده شود.

در هفته 32 رقابت‌ها، ذوب‌آهن در حافظیه دو بر یک برق شیراز را از پیش رو برداشت و به لطف تساوی صفر بر صفر استقلال در خانه فولاد، یک گام به قهرمانی نزدیک‌تر شد.

استقلال در ادامه روند متزلزل خود درحالی‌که در دقیقه 90 هفته ماقبل پایانی دروازه سایپا را گشوده بود، در ثانیه‌های پایانی دروازه‌اش را بازشده دید و به لطف تساوی یک بر یک شاگردان قلعه‌نویی، ذوب‌آهن پس از برد سه بر صفر خانگی مقابل ملوان، اختلاف خود را با آبی‌پوشان به سه افزایش داد و عملا روی کاغذ، قهرمان لیگ شد. غافل از آنکه در هفته پایانی، حوادثی غیرمنتظره در انتظار لیگ است.

در آن روز استقلال در مشهد یک بر صفر پیام مشهد را شکست داد و ذوب‌آهن با شکست عجیب چهار بر یک در برابر فولاد، خود را هم‌امتیاز استقلال دید و با تفاضل گل کمتر نسبت به استقلال، قهرمانی را از دست داد تا قلعه‌نویی در تجلیل از برد فولاد و شاگردان مجید جلالی عبارت «مجید جلالی خیلی مَرده» را در برابر دوربین‌ها فریاد بزند.

عجیب آنکه ذوب‌آهن و فولاد چند روز بعد در جام حذفی در فولادشهر به مصاف هم رفتند و ذوب‌آهن در شرایطی که 9نفره شده بود، در وقت‌های اضافی سه بر صفر فولاد را شکست داد و زمانی از این تیم انتقام گرفت که دیگر دیر شده بود و آب‌رفته هرگز به جوی بازنگشت.

بدترین نتایج صدرنشین مطلق لیگ

سپاهان فصل 87-86 برای ازدست‌دادن قهرمانی با تمام بدبیاری‌های ممکن روبه‌رو شد. لوکا بوناچیچ، مربی موفق این تیم، بعد از نایب‌قهرمانی آسیا، این تیم را در نیمه‌راه رها کرد و جانشین او (ویرای برزیلی که عراق را قهرمان جام ملت‌های آسیا کرده بود) در سپاهان به یک ناکام مطلق تبدیل شد.

در ادامه بدبیاری‌ها، سپاهان بدترین نتایج فصل خود را از هفته 30 لیگ به بعد کسب کرد: باخت خانگی یک بر صفر مقابل سایپا و برد پنج بر صفر پرسپولیس مقابل شیرین‌فراز در همان روز، تساوی سه بر سه مقابل برق شیراز و برد مشکوک یک بر صفر پرسپولیس مقابل سایپا، تساوی دو بر دو در برابر صبا باتری در روز تساوی یک بر یک پرسپولیس و برق و تساوی یک بر یک با صنعت نفت در روز برد چهار بر یک پرسپولیس مقابل صبا، سرنوشت لیگ را به روز پایانی کشاند و گل دقیقه 97 سپهر حیدری در برد دو بر یک پرسپولیس مقابل سپاهان.

البته سپاهان در سال 1394 با کسب شش برد متوالی در شش هفته پایانی این خاطره تلخ را پاک کرد و پنجمین قهرمانی خود را جشن گرفت.

اما نتایج این تیم در فصل جاری لیگ، مجددا خاطره مسابقات گذشته را زنده کرده است. فرصتی برای لغزش نیست. برای هیچ‌یک از گروه‌های مثلث قهرمانی!