به گزارش اصفهان زیبا؛ «سید مهدی رحمتی، مهدی رجبزاده، هادی عقیلی، احمد جمشیدیان، مهدی کریمیان، حسن اشجاری و محسن بنگر» بازیکنان سابق سپاهان و ذوبآهن در ادوار لیگ برتر هستند که نقطه مشترک همه آنها ورودشان به چرخه مربیگری فوتبال در لیگ برتر و لیگهای دستهپایینتر است؛ اما اگر بخواهیم لیستی از بازیکنان بومی تیمهای اصفهانی در لیگ برتر تهیه کنیم که به جرگه مربیان پیوستهاند، به کمتر نامی برمیخوریم.
از جمع بازیکنانی که به نام آنها اشاره شد، رحمتی در بخش مربیگری، کارنامه پربارتری بر جای گذاشته است. او در دوران بازی خود، یکی از سرشناسترین دروازهبانهای فوتبال ایران بود که سالها نیز سنگربانی تیم ملی را برعهده داشت.
رحمتی که بهعنوان بازیکن در تیم پدیده مشهد حضور داشت، در اتفاقی عجیب جانشین سرمربی این تیم شد و تصور میشد از آن دسته انتخابهای فوتبالی موقت است؛ اما کار مهم زمانی به وقوع پیوست که رحمتی بدون سابقه لیگ برتری خاصی، بهعنوان سرمربی تیم آلومینیوم اراک انتخاب شد و البته قدر این اتفاق ویژه را دانست و با عملکرد نسبتا خوبی که با این تیم داشت، جای پایش را در جمع مربیان لیگ برتری محکم کرد.
رحمتی برای لیگ بیستوسوم با تیم نساجی مازندران به توافق رسید تا با این تیم اولین تجربه مهم آسیایی را نیز بهدست آورد.
مهدی رجبزاده دیگر فرد حاضر در این لیست است که با وجود سنوسال بیشتر نسبت به رحمتی، نتوانسته به جمع لیگ برتریها راهی پیدا کند؛ اما تجربه لیگ دستهیک میتواند برای آینده مربیگری او مفید باشد.
رجبزاده پس از اینکه برخلاف میلش ناچار به خداحافظی از تیم ذوبآهن شد، در مقطعی به کادر فنی این تیم پیوست؛ اما چندان دوامی نداشت. این هافبک شیرازی که چشم به نیمکت ذوبآهن داشت، در مقاطع پیشفصل تلاش داشت خود را بهعنوان یکی از گزینههای سرمربیگری تیم ذوبآهن مطرح کند؛ اما این اتفاق رخ نداد تا درنهایت رجبزاده به این نتیجه برسد که کار جدی مربیگری را از شهر مادری و با تیم فجرسپاسی آغاز کند و با کسب تجربه در لیگ زیرگروه، مهیای حضور در لیگ برتر شود؛ اتفاقی که چندان ساده نیست؛ اما صعود به لیگ برتر میتواند مقدمهای برای تثبیت مربیان دستهیکی باشد.
احمد جمشیدیان، مهدی کریمیان، حسن اشجاری و محسن بنگر؛ مربیان دیگری هستند که در لیگهای زیرگروه فعالیت دارند و مترصد فرصتی هستند تا شرایط حضور در لیگ برتر برای آنها فراهم شود.
هادی عقیلی از جمع این بازیکنان، در لیگ برتر فعالیت دارد؛ اما با دستیاری سرمربی یونانی تیم گلگهر این فرصت را پیدا کرده است.
طی سالهای گذشته هر بار بحث انتخاب مربی برای تیم سپاهان در میان بوده، نام عقیلی یکی از گزینههای همیشگی بوده است؛ بااینحال برای لیگ بیستوسوم هم این اتفاق رخ نداد تا او در نهایت به کسب تجربه دستیاری مارینوس اوزونیدیس رضایت بدهد.
با وجودی که جمع زیادی از بازیکنان سابق تیمهای سپاهان و ذوبآهن به جرگه مربیان پیوستهاند، بازیکنان بومی در این لیست جایی ندارند که باید دلیل اصلی آن را در نحوه تفکر آنها جستوجو کرد.
محرم نویدکیا شاخصترین بازیکن بومی اصفهان است که پس از پایان دوره بازی با شرکت در دورههای مربیگری نشان داد که به فعالیت در این حوزه علاقهمند است؛ اما تمایلی به قبول دستیاری نداشت و منتظر ماند تا بهعنوان نفر اول روی نیمکت تیم سپاهان بنشیند.
انتخاب نویدکیا برای سرمربیگری تیم سپاهان با واکنش مثبت هواداران همراه بود و حمایت ویژهای از او و تیمش داشتند و نایبقهرمانی اولین فصل حضور کاپیتان سابق با بازخورد مثبتی همراه بود؛ اما ازدستدادن قهرمانی برای دومین فصل متوالی باعث شد تا شرایط برای ادامه کار نویدکیا سخت شود و درنهایت هم پرونده مربیگری شماره چهار سابق بسته شد.
پس از دوره همکاری نویدکیا با سپاهان، چند پیشنهاد از تیمهای دیگر به او رسید که پیشنهاد تیم ملی امید مهمترین آنها محسوب میشد؛ اما به نظر میرسد نویدکیا ریسک برعهدهگرفتن هدایت تیم دیگری را نپذیرد و منتظر بماند که یکبار دیگر در تیم سپاهان به او نوبت برسد.
در تیم ذوبآهن هم قاسم حدادیفر پس از اینکه موردتأیید مهدی تارتار قرار نگرفت، بهناچار به کادر فنی اضافه شد تا تجربه دستیاری در لیگ برتر را بهدست بیاورد. او برای فصل جاری یکی از گزینههای سرمربیگری تیم ذوبآهن بود که درنهایت این اتفاق رخ نداد.
به نظر میرسد وجود تیمهای سپاهان و ذوبآهن یکی از عواملی است که باعث کاهش قدرت ریسک مربیان اصفهانی شده و به نیمکت دو تیم چشم دارند.
در سطح پایینتر هم مربیان جوان ترجیح میدهند بهجای سرمربیگری در تیمهای زیرگروه، دستیار چهارم و پنجم در کادر فنی تیمهای سپاهان و ذوبآهن باشند که این موضوع باعث میشود شانس چندانی برای فعالیت مربیگری پیدا نکنند؛ اما مربیانی که شهرشان تیمی ندارد یا به نیمکت آن چشم ندارند، از فرصتهای بهدستآمده حتی از لیگ دستهسه و شهرستانهای دور هم استقبال میکنند.