به گزارش اصفهان زیبا؛ بیش از یک دهه از تعطیلی مرکز شبانهروزی ابابصیر میگذرد؛ مدرسهای که حالا دست پروردگان آن دارای وضعیت اقتصادی و اجتماعی مناسبی هستند و خودشان بهراحتی میتوانند گلیمشان را از آب بیرون بکشند.
تعطیلی این مدرسه و نبود جایگزین مناسب برای آن، سبب شده است که بسیاری از نابینایان نتوانند حضور پررنگی در عصرهای مختلف اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی داشته باشند و به جایگاه مطلوبی برسند.
در اینباره رضا طیبنیا، از مدیران سابق مدرسه ابابصیر، در اینباره به «اصفهان زیبا» میگوید: در سال 1348 افراد خیری که در اصفهان حضور و دغدغههای فرهنگی داشتند، تصمیم گرفتند مرکزی برای آموزش نابینایان و پرورش آنها و فراهمکردن زمینههای اشتغال و رفاهیات برای این افراد دایر کنند.
رویکرد آموزشوپرورش اصرار بر حضور دانشآموزان نابینا در مدارس عادی است
به گفته او، این مدرسه از همان ابتدای تأسیس، اقدام به عضوگیری کرد و نابینایان از سراسر کشور برای تحصیل و یادگرفتن مهارتهای مختلف به این مرکز آمدند و به خاطر اینکه شبانهروزی بود و خوابگاه هم داشت در آن ماندگار شدند.
آنطور که طیبنیا در بخش دیگری از سخنانش ادامه میدهد: این درحالی است که اکنون رویکرد آموزشوپرورش تغییر کرده و اصرار بر این دارد که دانشآموزان نابینا هم مثل سایر دانشآموزان در مدارس معمولی حضور یابند و به تحصیل خود بپردازند.
در مدرسه ابابصیر برای آینده افراد هم برنامهریزی میشد
او میگوید: اکنون زمینه مناسبی برای حضور افراد نابینا در جامعه وجود ندارد و خیلی از آنها به خاطر شرایط کنونی نمیتوانند تحصیل خود را ادامه دهند یا اینکه در جامعه حضور پررنگی داشته باشند و شغل موردنظر خود را انتخاب کنند؛ درحالیکه در مدرسه ابابصیر برای آینده افراد هم برنامهریزی میشد؛ برنامهریزی برای یافتن شغل مناسب و تهیه مسکن و حتی ازدواج آنها؛ ضمن اینکه مهارتها و حرفههای مختلف را هم یاد میگرفتند و میتوانستند بهراحتی از پس کارهای روزمره خود برآیند.
به گفته او، اکنون ابابصیر به یک مرکز حمایتی تبدیل شده است و سعی میکند که به نابینایان امکانات ارائه دهد؛ هرچند جای خالی این مرکز بهوضوح حس میشود.
