به گزارش اصفهان زیبا؛ انیمیشن سفر به تاریکی به تهیهکنندگی محمدمهدی نخعی راد و کارگردانی علی بصیری نیک، در رابطه با پسربچهای است که به دوران کودکی پدربزرگش سفر میکند و شاهد واقعه گوهرشاد مشهد است.
اولین نکته خوشحالکنندهای که در رابطه با انیمیشن وجود دارد، صدای شادی بچهها در سالن سینما است که بادیدن پویانماییها به وجد میآیند، اما باید به این نکته توجه کرد که تا چه اندازه آنها، کودکان را با خود همراه میکنند.
سفر به اعماق تاریکی با داستان سفر به زمان آغاز میشود؛ سفری که هر چند در سینمای کودک ایران و جهان به کرات به آن پرداخته شده، اما برای کودکان همچنان هیجان انگیز است. در مواجهه اول مخاطب کودک از این موضوع ذوق زده شد؛ اما لحظات پایانی فیلم را به سختی طی کردند.
شاید کودک متوجه دکوپاژ و جلوههای بصری و صوتی و تکنیکی انیمیشن و فیلم نباشد، اما میزان همراهی او با فیلم این نکته را روشن میکند که فیلم از پس بیان آنچه میخواسته، بر آمده است یاخیر.
نکته اصلی که باعث شد مخاطب با فیلم همراهی نکند مسئله صداگذاری است. موسیقی فیلم گاهی مانع از شنیدن صدای دیالوگها میشد؛ به علاوه عدم استفاده از جلوههای بصری، به شدت تعجب برانگیز بود.
نبودن جلوه صوتی هنگام تیراندازیها، شکستن و افتادن اشیا، راه رفتن شخصیتها و از این قبیل ضعف بزرگی بود که از این فیلم راه یافته به مرحله نهایی جشنواره انتظار نمیرفت. بنابراین مخاطب بالاخص کودک نمیتواند به خوبی داستان را تا انتها دنبال کند و این مسئله دیگر فرصتی برای بیان اشکالات دکوپاژ باقی نمیگذارد.
در کل پرداختن به موضوعاتی همچون واقعه گوهرشاد، همت بلندی میطلبد و باید به عوامل سفر به تاریکی خسته نباشید گفت، اما اینکه چگونه این به این واقعه خصوصا برای کودک بپردازیم، بحث دیگری است و بر سختی کار میافزاید.
از نظر من، سفر به ماه هرچند تمام توان خود را به میان گذاشته بود، اما به علت زیاد بودن تعداد ضد قهرمانها و عدم تشریح درست مسئله برای کودک امروزی باموفقیت کامل فاصله گرفته است.
عماد، شخصیت اصلی، با سؤال بنیادینی که به دنبال جواب آن برود، مواجه نشد و اگر قهرمان به دنبال یافتن پاسخ سؤالی نباشد، چگونه میتوان مسئلهای را در ذهن کودک ایجاد کرد و به آن به درستی پاسخ داد؟!
باید این نکته را مورد توجه قرار بدهیم، هنگامی که کودک دهه نودی فیلمی را در رابطه با وقایع تاریخی این کشور میبیند چه سؤالاتی برایش به وجود خواهد آمد؟ چگونه میتوان به این سؤالات پاسخ داد که او دچار ابهام و اشتباه در مورد موضوع نشود؟
اگر به این پرسشها پاسخ درستی ندهیم، در واقع مشکل دیگری را به وجود آوردهایم که باید در صدد حل آن بر بیاییم.
در هر صورت، کودکان پویانماییها را بیش از فیلمهای سینمایی دوست دارند و امیدواریم کوششهای بیشتری در زمینه ساخت پویانماییهای جدید و موضوعات بکر و دست نخورده به عمل بیاید.
