به گزارش اصفهان زیبا؛ یکی از دغدغه‌های محیط‌زیستی کشورمان، موضوع جنگل‌های بلوط است.
«نیکو دلاور» یکی از بانوان هنرمند، نمایشگاهی را با هدف حمایت از جنگل‌های بلوط که به دلایل مختلف در معرض خطر انقراض قرارگرفته‌اند، برپا ساخته است. دلاور با توجه به عناصر زشت و زیبای موجود در این موضوع، به خلق تصاویری با عناصر تیره و روشن طبیعی پرداخته که در نهایت حاوی پیامی هشدارآمیز برای جامعه ایرانی است.
سبک آثار حاضر در این نمایشگاه، «نقاشی آبرنگ» است که دلاور با توجه به سال‌ها تجربه هنری خود درزمینه نقاشی، توانسته است تا اندازه زیادی آنچه مدنظر داشته، به مخاطب خود منتقل کند.
در این نمایشگاه 43 نقاشی به سبک آبرنگ رونمایی شده است که با طی‌کردن سیری داستان‌گونه، به پدیده نابودی جنگل‌های بلوط می‌پردازد. آفت‌های کنترل‌نشده، قطع درختان، تبدیل جنگل‌های انبوه به زمین‌های کشاورزی و آتش‌سوزی ازجمله چالش‌هایی هستند که در 43 اثر نقاشی آبرنگ نیکو دلاور به آن‌ها پرداخته می‌شود.
برای شناخت بیشتر این آثار و بررسی دقیق‌تر ایده این نمایشگاه هنری، «اصفهان‌زیبا»مصاحبه‌ای را با نیکو دلاور، خالق آثار حاضر در نمایشگاه بلوط، تدارک دیده است.
چه تعداد از آثار شما در نمایشگاه بلوط به نمایش درآمده‌اند؟ این آثار چه سیر معنایی را طی می‌کنند؟
در نمایشگاه آبرنگ بلوط ۴۳ اثر به نمایش درآمده است که داستان‌وار از انبوه درختان بلوط شروع می‌شود و تا آفت‌ها و عوامل نابودی درختان پیش می‌رود. انبوه درختان به خاطر بی‌مهری انسان‌ها یا مشکلات محیط‌زیستی، به نابودی نزدیک می‌شوند.
در کنار این مسائل تلخ، زیبایی منحصربه‌فرد این جنگل‌ها و محیط‌های صعب‌العبوری که درختان بلوط، بی‌محابا در آن رشد می‌کنند، همچنین سخاوت بی‌چشمداشت این درختان به انسان‌ها به تصویر کشیده شده است.
این آثار از چه زوایایی به جنگل‌های بلوط ایران پرداخته است؟
آثار در ابتدا از دید دور به انبوه جنگل‌ها شروع می‌شود و تا نزدیک‌شدن به یک درخت و مشاهده میوه بلوط پیش می‌رود؛از سوی دیگر، به ارتباط تنگاتنگ مردم محلی و انسان‌ها با جنگل‌های بلوط و آثار منفی که انسان بر این گونه نهاده است و همچنین دیگر آفات و آسیب‌ها پرداخته می‌شود.
از ارتباط انسان و طبیعت در نقاشی‌هایتان بگویید. چگونه این پیوند را به تصویر کشیدید؟
در بخش چشمگیری از آثار به ارتباط و تعامل‌های انسان و مردم محلی با بلوط پرداخته شده و درباره نحوه استفاده مردم از میوه بلوط آثاری خلق شده است. مردمان زاگرس از میوه بلوط نان می‌پزند و از آن برای مقاصد دارویی استفاده می‌کنند.
جالب است بدانید کباب‌کردن میوه بلوط زیر آتش خاکسترشده در این منطقه رایج است. من به‌عنوان یک زاگرس‌نشین این سخاوت و محبت بلوط را از نزدیک لمس کرده‌ام؛ همچنین در این آثار به موضوع پدر بلوط ایران، مظفر افشار، که زحمت‌های فراوانی برای حفظ و بقای این گونه کشیده، نیز اشاره شده است.
این منظره‌ها را از روی تصاویر مستند خلق کردید؟ چقدر از نقاشی‌ها وابسته به تخیل و تصویرسازی شما بوده است؟
مناظر با الهام از تصاویر گرفته‌شده توسط عکاسان معروف کشور عزیزمان ایران ازجمله جناب آقای فرزاد دهقانی خلق شده است؛ البته در همه آثار اندکی تصویرپردازی و ایجاد تغییرات کوچک نسبت به‌عکس اصلی ایجاد شده است؛ همچنین تعدادی از آثار برگرفته از عکس‌های شخصی و برخی نیز الهام‌گرفته از تخیلات و خاطره‌های کودکی من هستند.
در گروهی از آثار، منظره‌ای با تنها یک درخت بلوط به تصویر کشیده شده و در برخی دیگر، انبوهی از این درختان را می‌بینیم. هدف از خلق این دو قاب متفاوت را چگونه توصیف می‌کنید؟
خلق تک‌درخت در تقابل انبوه درختان کاملا هدفمند بوده است. ابتدا تصاویر زیبایی از جنگل‌های انبوه به نمایش گذاشته شده که کم‌کم در آثار هرچه جلوتر می‌رویم، تعداد درختان کم می‌شود تا به تک‌درخت‌ها می‌رسیم.
تک‌درخت‌های خلق‌شده همگی سرشار از زیبایی‌های خاص خودشان هستند و اکثرا خیره‌کننده و جذاب‌اند که جنبه مثبت آن محسوب می‌شود.
تک‌درخت‌ها از سویی نمایانگر بی‌مهری انسان به طبیعت‌اند که بر اثر قطع درختان و تبدیل جنگل‌های انبوه به زمین‌های کشاورزی، آتش‌سوزی‌ها و سایر آسیب‌ها در اصطلاح تنک و کم شده‌اند که جنبه‌ای منفی است.
این موضوع مخاطب را لحظه‌ای تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛ چراکه بیننده در ابتدا محو زیبایی اثر می‌شود؛ اما در ادامه به مفهوم غم‌انگیز آن پی می‌برد.
