«اجتماع پیادهروی اربعین» به عنوان سنتی سیاسی، اجتماعی و مذهبی در سالهای اخیر نقش پررنگی در جهان بدون مرز ایفا کرده است و امروزه فارغ از تقیدهای مذهبی، کمتر کسی را دستکم در جهان آسیا میتوان یافت که از آن بیخبر باشد.
اینطور که آمار و ارقام نشان میدهد تاکنون تمرکز مدارس دولتی و غیردولتی ما تنها بر مسئله آموزش علم به دانشآموزان بوده است؛ تمرکزی که نتیجه ابتدایی آن خستگی، خمودگی و بیعلاقگی دانش آموزان به مدرسه و تحصیل بوده است.
«صحیفه سجادیه» ارثیهای غنی از معارف و اصول منطبق با نیازهای اساسی انسان است که این روزها دیگر مخاطب آن تنها در جغرافیای شیعیان جای نمیگیرد، بلکه در ابعادی گستردهتر، مسلمانان، ادیان الهی و دنیای بشریت را در برمیگیرد.
حالا نزدیک به 20 روز از آن محرمی که به اعتقاد برخی متعلق به رژیم بود، میگذرد؛ محرمی که قرار بود با تحریم لباسهای سیاه و در عوض پوشیدن لباسهای رنگارنگ محلی مخالفت خودمان را نشان دهیم.
چندسالی است که برپایی هیئتهای کودکانه در کشور باب شده است؛ هیئتهایی که برگزارکنندگان آن با استناد به دلایل مختلف آن را امری مفید برای برگزاری هرچه بهتر عزاداری اباعبدالله میدانند.
گاهی که دقیقتر میشوم، حتی به یاد میآورم که پارسال در کدام هیئت به این دستاوردهای یکسالهام فکر میکردم. در کدام شب از دهه بود که حسابم را کتاب کردم. درست مثل تودرتوی عمیقی که هرسالی را به گذشتهاش ربط میدهد.
مسجد امامحسن مجتبی(ع)، واقع در خیابان کاوه یکی از مساجد شهر اصفهان است که بیش از یک دهه فعالیت فرهنگی را در کارنامه خود ثبت کرده است، مسجدی که در چند سال اخیر به عناوین ممتاز مختلفی در جشنواره مالک اشتر دست پیدا کرده است.
نقش هیئتهای مذهبی و جایگاه مردمی آن بر هیچکس پوشیده نیست. شاید بزرگترین پایگاه دینیملی در جامعه اسلامی ما هیئتها و محافل مذهبی باشد و هرچقدر که این پایگاه نقش پررنگتری در جامعه داشته باشد، تأثیرگذاری بیشتری هم خواهد داشت.
بنیاد خیریه «آلا» که حالا چند دههای از فعالیتهای فرهنگی اش میگذرد، چندصباحی است بخشی از سرمایههای فرهنگی خود را معطوف به نوجوانان و جوانان شهر اصفهان کرده است؛ اقدامی که ماحصل یکی از طرحهای فرهنگیاجتماعی آن، مؤسسه فرهنگی «سلاله» است.