بو از بارزترین شاخصههای گیاهان معطر است که بسته بهشدت جذابیت یا زنندگیاش، آن گیاه را ممتاز و متمایز میسازد. در فرهنگ ایرانی بوی تند، زننده و گاه مشمئزکننده برخی گیاهان منجر به پدیدارشدن باورهایی خاص حولوحوش آنها شده تا جایی که برای این گیاهان و به خاطر بوی نامطبوعشان قدرتهای جادویی و ماورایی قائل شدهاند. این باورها در کنار اجرای روشهای ویژه در بهکارگیری گیاهان بدبو طی مراسم و مناسک خاص، آنها را به گیاهانی بدل کرده که نقشی پایه و محوری در برخی آیینهای مذهبی، جادویی و درمانی ایفا میکنند. اسفند، سیر، پیاز و انغوزه مهمترین گیاهانی هستند که در فرهنگ و فولکلور ایران دارای قدرتهای طرد موجودات خبیث و ناپاک، دفع چشمزخم و باطلکننده سحر و جادو دانسته میشوند.
داستان «خرس» از پاییز 90 آغاز شد. «پرویز پرستویی» چند سالی بود که از سینما فاصله گرفته و در هیچ پروژهای ظاهر نشده بود، تا اینکه رسانهها در پاییز 90 خبر دادند پرستویی قرار است در جدیدترین ساخته «خسرو معصومی» علاوه بر بازی، در نقش سرمایهگذار نیز ظاهر شود؛ همین خبر کافی بود تا دامنه کنجکاویها نسبت به «خرس» بالا بگیرد. فیلم به جشنواره سی ام فجر رسید و در بخش رقابتی نمایش داده شد. در همان روزهای جشنواره بود که زمزمه توقیف فیلم به گوش رسید. معصومی که گویا این زمزمهها به گوش او نیز رسیده بود، بلافاصله پس از جشنواره، قصد نمایش فیلم را داشت که متوجه شد آن حرفهای درگوشی درست بوده است. بهاینترتیب، «خرس» بدون هیچ دلیلی از همان سال 90 در محاق توقیف رفت.
ایران درودی، هنرمند نامآشنا در عرصه نقاشی که بهتازگی وارد ۸۴ سالگی شده است، از مردم ایران خواست برایش دعا کنند تا بتواند در دوران حیات خود شاهد افتتاح موزهاش باشد. به گزارش ایسنا، این بانو به مناسبت تولدش شامگاه شنبه (۱۵ شهریورماه) بهصورت آنلاین، از ۸۴ سال زندگی حرفهای و شخصی خود و آرزوهایی که در سر دارد، سخن گفت و یکی از مهمترین آنها را حضور در مراسم افتتاحیه موزه خود عنوان کرد.
سال94 بعد از ده سال حضور در تئاتر اصفهان بهعنوان بازیگر و کارگردان برای متمرکزشدن بر کار ترجمه به تهران مهاجرت میکند و با کار در نشر و کتابفروشی و همزمان ترجمه آثار ادبیات نمایشی و داستانی روزگار میگذراند؛ البته خودش با شوخی میگوید این هردو، یعنی تئاتر و ترجمه، هیچگاه برای دیگران شغل بهحساب نمیآید. حالا فریدالدین سلیمانی بعد از پنج سال تلاش شبانهروزی توانسته است در کار ترجمه قدمهایی بردارد و بهتازگی به پشتوانه این شناختهشدن و البته حمایت خانواده، کار در کتابفروشی را هم رها کرده تا به هوای تمرکز بر ترجمه، مسیری را که با سرخوردگی از فضای فرهنگی اصفهان آغاز شده است به سرانجام درستی برساند.
ایگنازیو کاسیس در نیم روز اول سفرش به ایران، به دیدار میراث جهانی رفت. او، همسرش و هیات همراه از مسجد جامع عباسی، مسجد شیخ لطفالله، گالری موزه سردر قیصریه و کاخ عالیقاپو دیدن کردند
به تازگی با انتشار اخبار تأیید شده و تأیید نشدهای مبنی بر برخی اتهامات اخلاقی علیه بعضی از هنرمندان شناخته شده، اعتبار آنها در برابر قضاوت مخاطبان قرار گرفته است. صرف نظر از اینکه این قبیل اتهامات به درستی عنوان شده باشند یا نه، در این یادداشت میخواهیم به این بپردازیم که آیا در آثار هنری مشترک، وقتی یک هنرمند خوشنام در کنار هنرمند دیگری که متهم به مسائل دونشأن هنر قرار گرفته باشد، نفر اول یا وراث وی میتوانند با حذف بخشی که توسط هنرمند دوم ایجاد شده است، پاکی نام پدید آورنده را حفظ کرده و وی را از اتهامات مطرح شده دور نگه دارند؟
کارگروه عکاسی تئاتر کانون عکس اصفهان در ادامه فعالیت خود برای پیشبرد مباحث آموزشی و برگزاری نمایشگاه با موضوع عکاسی تئاتر اقدام به برگزاری نمایشگاه عکس مجازی کرده است، نمایشگاهی شامل مجموعهعکسهای تئاتر عکاسان تئاتر سراسر کشور که به صورت روزانه و از یکم شهریور ماه در پیج اینستاگرام کارگروه عکاسی تئاتر کانون عکس اصفهان به نمایش در آمده است. بیتوجهی به مقوله عکاسی تئاتر در جامعه هنری، ما را برآن داشت که به بهانه این نمایشگاه با بابک حقی، عکاس و مدرس عکاسی و از داوران این نمایشگاه و همچنین مهسا اتحادی، از اعضای کانون عکس اصفهان که مسئولیت برگزاری نمایشگاه امسال را برعهده دارد، گفتوگو کنیم.
شاید چیزی اتفاق افتاده که هنوز نمیدانیم. درست زمانی که گوشیهای هوشمند دستبهدست میچرخید حرفهایی جستهگریخته شنیده میشد از اینکه تبعات آن چیست و بعد کمکم تبدیل شد به یک امر مسلم روزانه که نبودنش خلائی ایجاد میکرد. دنیای مجازی جزئی از اصول مسلم زندگیمان شده بود و دیگر هم لازم نبود پشت سیستم کامپیوترمان بنشینیم یا ساعتها وقتمان را در کافینت بگذرانیم. همهچیز دنبالمان بود. شبکههای مجازی یکییکی رشد کردند و حالا که دارم این مطالب را مینویسم فهمیدهام که یکی از رکنهای اصلی روابط اجتماعی و عاطفی هم میزان فعالیت در دنیای مجازی است.
ترسیم چشمانداز هنر تئاتر در زمانی که ویروس کوچکی آینده زندگی انسانها را به مخاطره انداخته، بسیار دشوار مینماید. در این ایام، پرهیز از اجتماعات شرط اصلی بقاست و ازآنجاکه هنر تئاتر در میان هنرها بیشک اجتماعیترین هنر محسوب میشود، حفظ آن در سبد کالای فرهنگی شهروندان بزرگترین چالش پیش روی متصدیان این رشته است.
آقای مسعود مهرابی عزیز، از من خواسته شده تا اینجا در اصفهان برای یک روزنامه خوشنام درباره شما بنویسم. حالا از خود میپرسم چرا نوشتن درباره شما باید یک دلیل تلخ و غمانگیز داشته باشد؟! صبح دوشنبه دهم شهریور 1399 در یک گروه دوستانه تلگرامی خواندم که: «مسعود مهرابی فوت کرد». میبینید آقای مهرابی، چه بیرحمانه و بیمحابا خبر بر سر ما آوار شد. باور کنیم؟! میگویند در خواب شبانه به ناگهان قلبتان از حرکت بازایستاده! به همین سادگی آقای مهرابی؟! خیلی از ما دوستدارانتان که بیش از سه دهه خواننده ماهنامه سینمایی فیلم یا همان مجله فیلم بودیم تازه بعد از رفتنتان اطلاع یافتیم که این اواخر قادر به استفاده از دستهایتان نبودید.
تلاش برای تمرکز بر هنر نور یا «لایت آرت». این بهترین گزاره درباره نمایشگاه گروهی«خط روشن» است که به همت موزه هنرهای معاصر اصفهان و با همکاری گالری طراحی هنر در حال برگزاری است. حضور 23هـنرمـند شـناخـتهشـده عرصههای مختلف هنرهای تجسمی با 33 اثر، خبر از کیفیت این نمایشگاه دارد. آثار این نمایشگاه از طریق خراش (حکاکی) روی متریال پلکسی و در ارتباط با عنصر نور شکل گرفته و ترکیبی تازه و کارنشده در هنر معاصر ایران را خلق کرده اســت. پریدخت مشکزاد، طراح و مـجسـمهساز، امیر کـبیرنژاد مجسمهساز و هنرمند مطرح حوزه چیدمان و شکوفه فلاح، از مطرحترین هنرمندان عرصه چاپ، سه هنرمندی بودند که با آنها درباره مــختصات و حـل و هــوای نـمایشگاه «خط روشن» گفتوگو کردیم؛ همچنین نمایشگاه خط روشن تا تاریخ 28 شهریور به نمایش خود ادامه میدهد.
خانه محتشمی (عمارت هنرمندان فعلی) که این روزها با حکم دادگاه از اختیار حوزه هنری به درآمده و به بنیاد شهید سپردهشده، در سالهای منتهی به دهه 20 ساخته شده است. این خانه در اواخر دهه 30 از فردی به نام رحیمزاده، از تاجران اصفهانی، به رضا محتشمی، از کارآفرینان اصفهانی، فروخته میشود. محتشمی این خانه را که در بیرون از محدوده شهریِ اصفهان آن زمان قرار داشته، به دست یکی از معماران نامدار اصفهانی به نام مهندس عبدالحسین ملکالتجار برای بازسازی میسپارد. بازسازی این بنا نزدیک به چند سال طول میکشد و به گفته محسن رشتیزاده (تولد 1329)، نقاش، مجسمهساز و دوست خانوادگی این خانواده، «نقطه عطفی در تاریخ گذار معماری و مدرنیته در تاریخ و فرهنگ اصفهان معاصر است.»