به گزارش اصفهان زیبا؛ از دهه 40 تا پیروزی انقلاب اسلامی، زنان حضور گسترده‌تر و مستمری از خود نشان دادند و این به‌خاطر خودباوری بیشتری بود که امام خمینی(ره) در زنان پدید آورد و لبیک آنان به دعوت امام(ره)، برای حضور سیاسی‌اجتماعی بوده است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، زنان برای دفاع از انقلاب، به ایفای نقش‌های تازه‌تر و مؤثرتر در عرصه‌های جدیدتر پرداختند؛ ازاین‌رو، شرکت در بحران‌های گوشه‌وکنار کشور را جزو وظیفه خود دانستند.
در دوران دفاع‌مقدس نقش پشتیبانی روانی و عاطفی نیروهای مسلح به زنان واگذار شد تا با روحیه‌دادن به سربازان، جنگ با موفقیت به پایان برسد.
در جنگ تحمیلی زنان ایرانی، خودجوش وظیفه حمایت روحی از رزمندگان را به دوش گرفتند و آن‌گونه که امام خمینی(ره) هم فرمودند: «به‌موجب عواطفی که بانوان ابراز کردند، برای جبهه، کار‌های بسیار مفیدی را انجام دادند.»
جنگ تحمیلی، پس از انقلاب اسلامی، صحنه کارزار دیگری برای زنان آفرید. آن‌ها از نخستین روز‌های جنگ، همپای رزمندگان به ستیز با دشمن پرداختند. گاه تن‌به‌تن جنگیدند و گاه با پرداختن به امور جنگی، حضور مستقیم خود را در دفاع‌مقدس حفظ کردند.
به‌تدریج و با طولانی‌شدن آن، جنگ به دیگر نقش‌های خدماتی زنان، نیاز پیدا کرد؛ ازاین‌رو، زنان به پشتیبانی از جبهه در پشت جبهه‌ها روی آوردند، به شهر‌ها و خطوط جنگی رفتند تا به امداد و درمان جنگجویان بپردازند و در جبهه و پشت آن، به طرق مختلف و اعجاب‌انگیز در تقویت روحیه رزمنده‌ها کوشیدند.
جلوه دیگر همراهی خواهران، همسران و مادران را باید در تهیه و تدارک اجناس و اقلام موردنیاز رزمندگان و سربازان دید.
زنان در حمایت مادی و لجستیکی از جبهه‌های جنوب و غرب، از جان و مال خود مایه گذاشتند و صحنه‌های به‌یادماندنی و فراموش‌نشدنی فراوانی را خلق کردند.
آن‌ها برای رزمندگان شال و کلاه می‌بافتند و برای سربازان لباس و ملحفه می‌دوختند و غذای گرم می‌پختند.
زنان در طول دوران دفاع‌مقدس در مساجد، منازل، مدارس و هر مکان دیگری که امکان تأسیس یک هسته و مرکز پشتیبانی وجود داشت، به جمع‌آوری کمک‌های مردمی، بسته‌بندی، ارسال آن و نیز ارائه سایر خدمات، می‌پرداختند.
