حجتالاسلام عالی درباره جایگاه جواد الائمه (ع) میگوید: در سلام و صلواتی که بر امام جواد (ع) در بیانات ائمه معصومین وارد شده، این تعبیر ذکر شده: «اللهم صل و سلم علی الامام التاسع الفائق فی الجود علی الأجواد»؛ سلام بر امام نهمی که خیلی درِ خانه خدا میآمد. کسی که در جود و بخشش برتر از همه بخششگرها بود. به همین دلیل شیعه و حتی از اهلسنّت زیاد به درِ خانه امام جواد میآمدند.
آیتالله میرزا محمدجواد حسینآبادی زندگی پرثمری داشت. ایشان نه تألیفات پرتعداد معروف و نه شاگردان پرشمار و سرشناسی داشت. بلکه راز ثمربخشی این شخصیت بزرگ، «کامل» بودن او بود.
تاریخ اسلام بیهیچ تردیدی مدیون فعالیت سیاسی شیعه است و بدون توجه به نقش این فرقه مذهبی، فهم درست تاریخ سیاسی اسلام ناممکن میماند. شیعه در دو دوره تاریخی خویش به فعالیت پرداخته است.
در ایام ولادت حضرت صدیقه طاهره(س) در خصوص مصحف این بانوی مکرمه نوشتاری تقدیم شد. اکنون و در ایام میلاد امیرالمؤمنین(ع) مناسب است که در خصوص مصحف ایشان نیز نوشتاری تقدیم گردد.
گفته شده یکی از برترین شبهای رجب لیلة الرغائب است. از رسول خدا (ص) روایت شده است که فرمود: از نخستین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید. زیرا ملائکه و فرشتگان خداوند به آن شب، لیلةالرغائب میگویند. علت نامگذاری این است که چون یکسوم از شب میگذرد، تمامی فرشتگانی که در آسمانها و زمین هستند، در کعبه و اطراف آن جمع میشوند.
در روایات اهلبیت (ع)، به نصیحتکردن سفارش میشود. بهطور کلی، ارشادکردن در فرهنگ ما پسندیده است. در مقابل، نیز بازنداشتن دیگری از رفتاری اشتباه ناپسند شمرده میشود. امام صادق (ع) میفرمایند: «هرکه در برادر خود امر ناخوشایندی ببیند و بتواند او را از آن بازدارد و چنین نکند، به او خیانت کرده است.»اما بازداشتن از کار نادرست یا سفارش به بهبود کار، در چه فرایندی نادرست محسوب میشود؟ در این یادداشت، میکوشیم تا درباره کنترلگری در روابط و تعاملاتمان سخن گوییم و آن را بهعنوان مصداقی از آسیبهای روابط بینفردی برسیم.
آیات الهی نشانههایی هستند که موجب شناخت و معرفت حق تعالی و ذکر و یاد او میشود. معمولا آیات و نشانههای الهی را به دو دسته تقسیم میکنند: آیات آفاقی و آیات انفسی. آیات آفاقی همچون آفرینش خورشید و ماه و ستارگان با نظام دقیقی که بر آنها حاکم است و آفرینش انواع جانداران و گیاهان و کوهها و دریاها با عجایب و شگفتیهای بیشمارش و موجودات گوناگون اسرارآمیزش، که هر زمان اسرار تازهای از خلقت آنها کشف میشود و هر یک، آیه و نشانهای است بر حقانیت ذات پاک او.
امامخمینی(ره) در قسمتی از وصیتنامه سیاسیالهی خود (ج20، ص:4-5) و در نامهای که به عروسشان نوشتهاند، به این مطلب اشاره میکنند که ممکن است وقایع انقلاب اسلامی ایران در مصحف فاطمه(س) ذکر شده باشد. اما مصحف فاطمه(س) چیست؟در خصوص این مصحف شریف احادیث بسیاری در منابع شیعی ذکر شده که با بررسی برخی از این احادیث میتوان به شناختی اجمالی در باب این مصحف شریف رسید.
آیتالله سید محمدباقر درچهای بزرگترین نماد مشروعهخواهی در حوزه علمیه اصفهان است؛ البته نمادی در کل در آن سالها به چشم نمیآید و با توجه به آن که در اصفهان تقریبا همه آقایان پشت سر حاجآقا نورالله هستند، دعوای مشروطه و مشروعه چندان در این شهر پا نمیگیرد. در اصفهان مجموعا یک مشروطه بیشتر دیده نمیشود و آن هم مشروطهای است که گرایشهای اسلامی و ضداستعماری آن مشخص است و احتیاجی هم به پسوندهای دیگر از قبیل مشروعه ندارد.
محمدحسن خان جابریانصاری را شاید بتوان پیشتاز کسانی دانست که درباره اصفهان کتاب نوشتهاند و تاریخ این شهر را بهصورت مدونتری بیان کردهاند. کتاب «تاریخ اصفهان» اثر ماندگار از اوست؛ کاری که بهنوعی سرآغاز بود و برای بسیاری از فعالیتهای تاریخی بعدی، انگیزه بهحساب آمد.
میرزا حسن خان جابریانصاری از عالمان و ادیبان دوره مشروطه اصفهان است که تأمل بر رسالهها و نوشتههایش و نقدهایی که بر تجددخواهی دارد، برای نسل امروز هم میتواند مفید باشد. او در حوادث مشروطه اصفهان با هنر انشا و کتابت خویش در انجمن ایالتی اصفهان خدمت شایانی به مشروطه عرضه کرد؛ چنانکه تمام نوشتهها و مکاتبات آن انجمن بهوسیله او انجام میشد.
علما و عرفایی که به شرح سوره قدر پرداختهاند، تفسیرهای مختلفی از سوره قدر بیان کردهاند. یکی از آن معارف و معانی در لسان مفسران قرآن کریم این است که: «حضرت فاطمه زهرا (سلام الله) مصداق شب قدر است». انسان کاملی که همچون شب قدر دارای ظاهری است و باطنی و باطن و حقیقت وجود فاطمه (سلام الله) حقیقت شب قدر است. در این مقاله ابتدا نگاهی کوتاه به زندگی فاطمه (سلام الله) شده و در ادامه به نقل سه روایت و به بیان کلام چندی از بزرگان پرداخته شده است و در آخر با توجه به روایات و تفاسیر اهل عرفان بر ما مسلم میشود که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) مصداق شب قدر است. تعبیری که حاوی نکات عمیق و ژرفی است که بسیاری از معارف رازگونه را در خود جای داده است.