موزه هنرهای معاصر اصفهـان برای تعمیق هرچه بیشتر و شکلگیری روایات و خوانشهایی تازه در قالب رسانههایی نو و عرصه محور در هنرهای معاصر بر روی نماد اصفهان فراخوان رویداد ملی تجسمی «در مقیاس قوس» را منتشر کرده است. این رویداد که در نیمه دوم سال 99 اجرایی خواهد شد،در سه مدیوم مجسمه، ویدئوآرت و پوستر برگزار میشود تا به بازخوانی نماد اصفهان در قالب این هنرها بپردازد. آشنایی بیشازپیش شهروندان اصفهان با نماد هویتی این شهر و همچنین استفاده درست از آثار هنرمندان در رابطه با نماد اصفهان در عرصه هنرهایی که در شهر قابلیت نمایش دارند از اهداف این رویداد است. درمتن فراخوان این رویداد ابتدا به پیشینه نامیدن آذرماه اصفهان اشاره شده است: در صور فلکی، قوس(ماه آذر) پایان دوران کشت و آغاز خشکسالی است که نماد آن موجودی است با بالاتنه انسان پایینتنه چهارپا که کمانی در دست دارد. این نماد از نشانههای باستانی است و ریشه آن به اساطیر سومری بازمیگردد و به ایزد جنگ اشاره دارد. در اساطیر یونان این نماد را با نام سانتور (centaur) میشناسند.
سید مصطفی حسینی، مدیرعامل موسسه «بهمن سبز» حوزه هنری، با گلایه از تعطیلی مجدد سینماها گفت: برای من و همکارانم جای سؤال است که چرا وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا نخستین مکانی که برای تعطیلی به فکرشان میرسد، سینماست؟! به گزارش فارس، این مدیر سینمایی با بیان مخاطرات تعطیلی چندباره سینماها بیان داشت: نهتنها سینماها جزو اولین کسبوکارهای تعطیلشده با شیوع ویروس کرونا بودند، بلکه پس از ۱۲۰ روز تعطیلی در پی تلاشها و رایزنیهای بسیاری بهعنوان آخرین مشاغل بازگشایی شدند.
گشتوگذار در دل تاریخ همیشه جذاب بوده است. اگرچه در این سیر، رنجهای بشری برای بقا که بر اجداد و نیاکان ما رفته هویدا میشود، اما گویی همین عبور از آن رنجها و درک میراثی از رفاه که برای ما بهجامانده است، حسی از لذت به ارمغان میآورد. مثال امروزی پیش چشممان، شیوع بیماری کرونا و اعلام وضعیت قرمز در سراسر کشور است که نمونه مشابهش دقیقا صدسال پیش، بین سالهای 1296 تا 1300 هجری شمسی، در ایران رخ داده است. دوران قحطی وحشتناک به دلیل احتکار انبارهای غله توسط احمدشاه و تجار محتکر ایرانی و سپس فروش ظالمانه غلات ایرانیان به ارتش بریتانیا که شوربختانه با همهگیری ویروس کشنده آنفولانزای اسپانیایی که لابد آنهم سوغات سربازان انگلیسی بوده همراه میشود و کشتار عظیمی به بار میآورد. امروز ما فرزندان این زمان، اگرچه در اتمسفر تراژیک ویروس ناشناخته کووید 19 نفس میکشیم، ولی با مرور تاریخ و نگاه به آن از ورای تجربه صدساله تلاشهای بشری، نفس راحتی میکشیم و چشمانداز روشنی برایمان ترسیم میشود.
شهرداری اصفهان چند سال پس از تجربه تولید فیلمهای کوتاه داستانی با موضوع کودک و نوجوان برای اکران در جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان اقدام به انتشار فراخوانی در قالب و رویکردی جدید برای تولید فیلم کرده است و دفتر تخصصی سینما بهعنوان مرکز اصلی سینما در شهرداری اصفهان کار طراحی و اجرای این فراخوان را برعهده دارد. فراخوانی که به گفته مصطفی حیدری، رئیس دفتر تخصصی سینما، با تجربههای پیشین تفاوتهایی دارد و هدفش نه کمیت که رسیدن به فیلمهایی با کیفیت برای پخش و عرضه در جشنوارههای داخلی و بینالمللی است. حیدری در گفتوگو با اصفهان زیبا حمایت از صنعت سینمای اصفهان، هنرمندان شاغل عرصه فیلم و همچنین دفاتر تولید فیلم اصفهان در دوران سخت کرونا را از اهداف این فراخوان بیان میکند.
آآآآآلووتو ژانتی آلووتو/ آآآلووتو ژوتو پل موره، فرانسویها این شعر فولکلوریک را که آن روز با صدای گروه پیشاهنگی هنرستان ابوذر طنین انداخته بود هنگام درویِ محصول در مزارع میخوانند. اجرایی که گروه فرانسوی یونسکو را غافلگیر کرد و به وجد آورد. فرانسویها یکصدا شروع کردند به همخوانی با ما، یک بیت ما میخواندیم یک بیت آنها. مهندس محمود برنجی، مدیر هنرستان ابوذر بعدا به من گفت که آن روز اشک در چشمان مهندس حبیب نفیسی، پدر تعلیمات فنیوحرفهای ایران حلقه زد، پس مرا در هتل عباسی فراخواند و گفت همین امشب تا من در اصفهانم پیشنهاد انتقال احمد رفیعیان را برای معاونت هنرستان ابوذر مطرح کنید؛ چراکه ما به تعلیمات فنی و حرفهای بسیار نظر داریم و به مدیران و معاونانی نیازمندیم که بتوانند این تشکیلات را بهخوبی اداره کنند.»
آثار هنری سفارشی، در قانون به رسمیت شناخته شدهاند. در ماده سیزدهم قانون حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان میخوانیم: حقوق مادی اثرهایی که درنتیجه سفارش پدید میآیند تا سی سال از تاریخ پدید آمدن اثر متعلق به سفارشدهنده است مگر آنکه برای مدت کمتر یا ترتیب محدودتری توافق شده باشد. بااینکه شایان ذکر است این مدت بعدها در اصلاحیههایی از سی به پنجاه سال افزایش یافت، اما موضوع اصلی مبحث ما مدتزمان آن نیست. بلکه میخواهیم با دانستن رسمیت آثار هنری سفارشی در قانون، آن را با آثار هنری غیرسفارشی مقایسه کنیم.
«شاید بتوان گفت این عکسها، تصاویرِ باقیماندهای است از سرزمینهای بمبارانشده، سقفهای فروریخته، پناهگاهها، انبارهای مهمات، زرادخانهها و یا کوچهپسکوچههای به بنبسترسیده نسل من که هنوز هم تاریک و بیسکنه و متروک مانده و من از تکههای نصفه ونیمهشان در آن سالها عکس گرفتهام و تمامی این تصاویر مانند جسد کفنپیچِ خاکنشدهای در زمین روانم بهجا مانده است.» این بخشی از استیتمنت نمایشگاه «جنگ …» مجید کورنگ بهشتی است که بهخوبی جهان خیالی این عکاس از مقوله جنگ را نشان میدهد. نمایشگاهی برای بهخاطر آوردن لحظات دشوار و مهیب جنگ که ذهن خیالورز عکاس آنها را از پس واقعیتی هولناک دوبارهسازی میکند. کورنگ بهشتی که عکاسی شناخته شده و مطرح بهخصوص در زمینه عکاسی انتزاعی و فتومونتاژ است، با مجموعه عکس «جنگ…» به موزه هنرهای معاصر اصفهان آمده تا روایت عکاسانه اش از واقعه هولناک جنگ و تأثیرش بر روان آدمی را به اشتراک بگذارد. این نمایشگاه تا 24 مهر به نمایش خود در موزه هنرهای معاصر ادامه میدهد.
چند هفتهای تا برگزاری سی و سومین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان باقی مانده است، جشنوارهای که به دلیل شرایط بحرانی شیوع ویروس کرونا قرار است به صورت مجازی برگزار شود. یکی از امکانهای کوچ از فضای فیزیکی به فضای مجازی، استفاده بیشتر و دقیقتر از بسترهای اینترنت و برگزاری نشستهایی با موضوعات سینمای کودک و نوجوان است. در اولین نشستی که دبیرخانه اصفهان میزبان آن است، سیدمحمد طباطبایی، مدیر انجمن سینمای جوان اصفهان، از تهدیدها و فرصتها در تولید فیلم کوتاه کودک و نوجوان و همچنین مسیری که برای تولید نزدیک 100 فیلم کوتاه در اصفهان در سالهای گذشته طی شده است، صحبت میکند.
ترجمه را از کودکی دوست داشتم، شرح قصهاش را باری دیگر برایتان در مطلبی جداگانه خواهم نوشت.بهرغم اینکه از کودکی به ترجمه انگلیسی علاقه داشتم، چنین حسی را به ویرایش نداشتم.از سال 96 و به مدد فجازی بود که با این موضوع آشناتر و به آن علاقهمند شدم. امروز ویراستار نیستم اما ویراستاران را دوست دارم. گاهی متنهایی که ترجمه میکنم را خودم تا حدی ویرایش میکنم، تلاش میکنم تمیز و درست بنویسم و گاهی هم ترجیح میدهم متن را به ویراستار بسپارم تا آسودهخاطرتر باشم.خبربرگزاری دورههای ویراستاری جهاددانشگاهی با همکاری وزارت کار و آن متن پرغلط فراخوان ثبتنامشان را چند روز پیش دیدم.
برگزاری جشنها و اعیاد از ویژگیهای فرهنگی هر ملتی بهشمار میآید. همه ملتها و اقوام در هر سرزمینی، روزهایی از سال را جشن میگیرند و به شادمانی میپردازند. بزرگداشت جشنها و آیینها با ویژگیهای فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، جغرافیایی و اعتقادی جوامع ارتباطی دوسویه دارد. تاریخ مردم ایران با پیشینه فرهنگی غنی همراه است. سلسلهها و حکومتهای زیادی در این سرزمین آمدند و رفتند؛ اما همچنان بنمایههای اساطیری چون نمایش سمبولیک تکرار آفرینش، سال نو و تکرار یک دور از زمان پابرجاست؛ زیرا ریشه در فرهنگ و هویت یک ملت دوانده است. این بنمایهها در قالب جشنها و اعیاد زنده ماندهاند. جشنها در ایران از پیشینهای بسیار غنی برخوردارند ودر ایران مانند سایر جوامع به چند دسته تقسیم میشوند: