گفتمانها در شرایطی خود را به جامعه عرضه میکنند که در آن خلأهایی وجود داشته باشد که گفتمان مسلط نتواند به آنها پاسخ دهد. در این شرایط جامعه دچار آشفتگی و گسست میشود و نیازمند بازآرایی و نظم معانی جدیدی است که در قالب آن، روابط و نسبتها دوباره بازتعریف شوند. بر همین اساس، بحران ابتدای ظهور یک گفتمان جدید است.
یادداشت پیش رو خلاصهای از مهمترین یافتهها و نتایج پیمایش شهر زندگی در شهر اصفهان است که در مرداد 1401 در بین ششصد نفر از شهروندان مناطق پانزدهگانه شهر اصفهان به انجام رسید.
جان فوران در کتاب «مقاومت شکننده» به نقل از «فریار الکساندر مالاباری»، یکی از فرستادگان کشورهای اروپایی در ایران که اواخر حکومت صفویه و زمان حمله محمودخان افغان در اصفهان بوده است، تصویری وحشتناک از مصیبتهایی ارائه میکند که اصفهانیها در این شهر تجربه کردهاند.
انتشار شماره اول و دوم فصلنامه روایت اصفهان، با واکنشهای متفاوت در میان نخبگان مواجه شد. بخشی از این واکنشها به تمجید از انتشار فصلنامهای مختص مسائل شهر اصفهان و بخش دیگری از آنها به انتقاد درباره نویسندگان مطالب یا محتوای مطالب اختصاص داشت …
گفتمان اصفهان من شهر زندگی در نظر دارد مسائل و مشکلات شهر را بهصورت ریشهای حل کند. به عبارت دیگر، هم به نتایج کوتاهمدت توجه میکند و هم به نتایج درازمدت. بر این اساس لازم است نخست مفهوم گفتمان شهر زندگی به تفصیل موردبررسی قرار گیرد تا بتوان از نتایج آن برای تحلیل مسائل و مشکلات شهر اصفهان استفاده کرد …
گرفتن و آوردن، معمولاً مهمترین مواجهه ما با پدیدههای مدرن در دو قرن گذشته بوده است، همچنان که درباره دانشگاه و علم جدید چنین روندی طی شد. به تعبیر دکتر رضا داوری اردکانی رفتیم و دیدیم که آنجا دانشگاه دارند، گفتیم ما هم میخواهیم و شروع به ساختن کردیم.
در سلسلهگزارشها و روایتهای تاریخی که در صفحه حرکت تاریخی تاکنون آوردهایم، محلههای مختلف اصفهان معرفی شدهاند، محلههایی که هرکدام تاریخ و روایتی برای خود دارند و بار هویتی را به دوش میکشند و در کل، تصویری از یک اصفهان آشنا و معروف به «نصفجهان» را برای ما میسازند. به هرکدام از این محلهها که نگاه میاندازیم، یک چیز در همه آنها مشترک میبینیم.
منطقه شمالغرب شهر اصفهان یکی از زیستگاههای کهن است که از گذشتههای دور، آبادی و قریههای بسیاری در آن قرار داشته است.این قریهها سالها بعد به شهر پیوستند و امروز بخشی از محلههای شهر اصفهان هستند و نامهای کهن آنها همچون رهنان، کوجان، بابوکان، لمجیر و… نشان از قدمت تاریخی آنها دارد.
موضوعی که در مبحث بیستم مقررات ملی ساختمان ایران مطرح شده است، به ایمنی ساختمان مربوط میشود. ایمنی ساختمانها یکی از مهمترین مباحث در ساختمانسازی در شهرهاست.
از زمانی که مقررات ملی ساختمان نوشته و 22 مبحث برای آن در نظر گرفته شد، به این خاطر بود تا شاهد ساختمانهای ایمن و زیبا با معماری مناسب، برای زندگی بهتر مردم در شهرها باشیم.
خیابان ابوذر رهنان حدفاصل میدان امامحسین(ع) و خیابان هاشمینژاد به طول ۶۷۰ متر، خیابانی است که بیشترین تجمع و ترافیک شهر رهنان را به خود اختصاص داده است.
هرچقدر هم که با مفهوم توسعه مخالفت داشته باشیم یا پارادایم توسعه را ناکارآمد بدانیم، بازهم نمیتوانیم این واقعیت را انکار کنیم که در حال حاضر جایگزینی برای آن در روند برنامهریزیهای ملی و منطقهای نداریم.