بررسی شکل گیری و توسعه محلات شهری، کنکاش در تاریخ پرفرازونشیب آنها و مشاهده ردپای آثار گذشته در وضعیت کنونی مناطق شهری، نهتنها موضوعی جالب توجه است، بلکه موجب کشف سرنخهای بسیار از تحولات اجتماعی و شهری و سیاسی میشود.
بر اساس اعلام صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، سال 2008 نقطهعطفی برای روندهای شهرنشینی بود؛ چراکه برای اولین بار بیش از 50درصد از کل جمعیت جهان، یعنی حدود 3.3 میلیارد نفر در مناطق شهری ساکن شدند؛ رقمی که پیشبینی میشود تا سال 2050 نزدیک به 70درصد برسد.
هزاران سال است که کشور ایران همچون تمدنهای هندوستان و مصر و یونان از پیشگامان علم پزشکی تاریخ جهان بوده است.
شهر اصفهان یکی از قدیمیترین سکونتگاههای ایران است که دستکم از دوره مادها تاکنون به عنوان یکی از شهرهای مرکزی ایران شناخته میشده است.
بهبود و احیای بافت فرسوده بیش از دو دهه است که در سیاستگذاری بالادستی ما جای خود را باز کرده است.
یکی از مهمترین ابزارهایی که در تحلیل توسعهمندی جوامع به کمک تحلیلگران میآید، تحلیل از بعد اقتصاد شهری است.
شاید پس از جنگ جهانی دوم بود که با رواج تفکرات پستمدرن در اروپا این بحث به میان آمد که دوره سیاستگذاری بهصورت تخصصی و در چارچوبهای رشتهبندیشده آکادمی گذشته است و ما در خارج نه با موضوعات علمی، بلکه با مسائلی روبهرو هستیم که وجوه مختلف دارند و نمیتوان مسئله را صرفا اجتماعی یا صرفا اقتصادی دانست.
مالیات در کشورهای دارای نظام اقتصادی و مالی قوی و منسجم همیشه جزو پایدارترین و مطمئنترین منابع درآمدی بوده است و آنها از این طریق بسیاری از هزینههای جاری و عمرانی خود را پیش میبرند.
اهداف اولیه برنامه توسعه، افزایش رشد اقتصادی و رفاه اجتماعی است. رشد اقتصادی به معنای افزایش ثروت عمومی تعبیر میشود و این افزایش، خود را در کاهش فقر، کم شدن فاصله طبقاتی و بهبود توزیع امکانات عمومی بین همه مردم نشان میدهد.
توسعه به دلیل منطقی که دارد، تمام وجوه حکمرانی و سیاستگذاری را تحت تأثیر قرار میدهد و ساختار اقتصادی و اجتماعی یک کشور را با هدف و راستای خود همسو میکند.
در ایران نیز تاکنون شش برنامه توسعه تدوین و اجراشده و برنامه هفتم توسعه نیز هماکنون در مجلس شورای اسلامی تصویب و به شورای نگهبان ارسال شده است.
توسعهمندی در شهری تاریخی همچون اصفهان باید با سنت تاریخی و فرهنگی مردم هماهنگ باشد که در طول دهههای گذشته، نهتنها این هماهنگی رخ نداده، بلکه فشار توسعه سریع و صنعتی موجب شده است به مرور هویت تاریخی مردمان این دیار نیز رو به اضمحلال برود.