شاید خیلی از ما به زندگی پس از مرگ و حیات روح باور داشته باشیم، اما این عقیده با مراجعه به ادله عقلی، نقلی، روایی و تجربی حد و حدود مشخص و روشنی پیدا میکند و مهمتر آنکه میتواند این نگرش را در زندگی ما به میدان عمل بیاورد تا از آثار چنین اعتقاد مهمی، بهتر بهره بگیریم.
در اصفهان ما، اماکن متعددی یافت میشود که میتوانند هرکدام نقطهثقلی برای احیا و هویتبخشی به فضای شهر باشند؛ ولی متأسفانه به علت غرقبودن در این نعمتها از آنها غافلیم.
من خودم از بچگی به مناسبت داستانی که در «خزاین» نراقی خوانده بودم، مرید میرفندرسکیام و ارادتی به آن مرحوم دارم.ایشان رسالهای دارد با نام «رساله صناعیه» و مردم را به صنعت، به معنای عام تشویق میکند.
میرزا جهانگیرخان قشقایی، فقیه، مجتهد، حکیم، فیلسوف و عارف امامی، از علمای مشهور اصفهان در قرن ۱۳ قمری است. او در سال ۱۲۰۶ هجری شمسی در جامعه ایل قشقایی و در روستایی از توابع شهرضا در اصفهان به دنیا آمد.
میرزا جهانگیرخان قشقایی، فقیه، مجتهد، حکیم، فیلسوف و عارف امامی، از علمای مشهور اصفهان در قرن ۱۳ قمری است. او در سال ۱۲۰۶ هجری شمسی در جامعه ایل قشقایی و در روستایی از توابع شهرضا در اصفهان به دنیا آمد.
سرزمین تختفولاد را باید به نام معلمان جاویدانش شناخت؛ معلمانی که میتوان در جلوی نامشان فهرستی از شاگردان را ردیف کرد و بدینسان بر عظمتشان افزود.
میرفندرسکی یکی از علمای عصر صفوی بوده و گفته شده که حکیم، عارف، فیلسوف و کیمیاگر بوده است. تحقیقات او عمدتا عرفانی و فلسفی بوده. مواد مهم درسی آن روزگار را هم در مدرس خود تدریس میکرده است.
در سال جاری عملیات مرمت و احیا برای بقاع و چهارطاقیهای داخل تکیه کازرونی، فاضل هندی، موزه سنگ و تکیه سیدالعراقین تعریف شد و این سازهها در دست مرمت قرار گرفتند.
در سال جاری عملیات مرمت و احیا برای بقاع و چهارطاقیهای داخل تکیه کازرونی، فاضل هندی، موزه سنگ و تکیه سیدالعراقین تعریف شد و این سازهها در دست مرمت قرار گرفتند.
مسعود بن عبدالله بیضاوی شیرازی، ملقب به بابارکنالدین یا بابارکنا از معدود مشاهیر متعلق به دوران قبل از صفویان است که هنوز جایگاه مهمی در بین مردم اصفهان دارد. گویا مردم اصفهان در حوالی مزار او، حضور خاصی پیدا میکنند.
در روزگاری که شهرهای ما دیگر جایی برای اموات و درگذشتگان ندارند و گویی نشانی از مرگ و معاد در آنها دیده نمیشود، سخن از تجدید عهد با قبرستانها شاید یکی از حلقههای گمشده بازیافتن آرامش در جهان جدید باشد.
عزاداری سیدالشهدا در طول تاریخ خود همواره در معرض تحریفها و آسیبهایی بوده است. عزاداری و سوگواری برای امامحسین اصلی دارد که مورد تأکید و توصیه ائمه اطهار بوده و در طی زمان در میان فرهنگهای مختلف شکلهای گوناگونی به خود گرفته است.