مرگ مؤثر و انسان‌های بزرگ!
بزرگی انسان‌ها را از تأثیرات مرگشان می‌شود شناخت. با مرگ یک نفر، کشور به آشوب کشیده می‌شود، خون‌ها ریخته می‌شود روی زمین. یکی هم شهادتش می‌شود اسباب یک فتح بزرگ. نصر و فتح الهی می‌آید به برکت آن و وجدان‌های خفته بیدار می‌شوند
همه می‌شناختندش؛ اما شناس نبود!
ماه مبارک رمضان بود. بهار جان و جهان با هم آمیخته شده بود. روح و جانمان همراه با طبیعت داشت نفس تازه می‌کرد. سرشار از همه این خوشی‌ها بودم. برای بچه‌های مدرسه‌مان یک گروه مجازی توی ایتا راه انداخته بودم که شده بود هیئت مجازی‌مان در ایام عید. هر روز با بچه‌ها یک جزء از قرآن را ختم و آن را به یکی از ۱۴ معصوم تقدیم می‌کردیم.
وجودش نعمت بود و رفتنش هم نعمت!
مزه جا ماندن خیلی تلخ است. یادتان هست زمان بچگی توی مدرسه، شب‌های اردو از شدت خوشحالی خوابمان نمی‌برد؛ تا صبح با خودمان می‌گفتیم: نکند یک موقع جا بمانیم از رفقایمان. جا ماندن خیلی تلخ است.
آرشیو سرویس پایداری
روایت‌های مسئول تغذیه لشکر امام حسین(ع):
از خط مقدم تا آشپزخانه!
برنامه غذایی ما بسته به آنچه در آشپزخانه داشتیم، متغیر بود. همیشه غذای خط‌ها با هم فرق داشت. غذای خط اول، دوم و سوم جدا بود. مسلما بهترین غذا از آنِ بچه‌های خط اول بود.
چرا منِ اصفهانی، شوکت‌پور را نمی‌شناسم؟!
منِ اصفهانی خجالت می‌کشم بگویم شوکت‌پور را نمی‌شناسم. منِ اصفهانی خجالت می‌کشم بگویم در اصفهانی که شهره به شهید و شهادت است، اسمی از شوکت‌پور نشنیده‌ام؛ حتی عکسش را هم بر درودیوار شهرم ندیدم.
گپ‌وگفتی کوتاه با همسر شهید شوکت‌پور:
هرچه از او بگویم، کم گفتم!
اولش راضی به صحبت‌کردن نیست. ما اصفهانیم، او تهران! روی خط تلفنش می‌مانم تا چنددقیقه‌ای حرف بزند. می‌گوید: «این حرف‌زدن‌ها تأثیری هم دارد؟!» خسته شده از حرف‌زدن‌های مکرر و گمنامی همسرش! می‌گوید مگر شهید شوکت‌پور را کسی می‌شناسد وقتی «حتی یک کوچه هم به نامش نکردند!» گله‌هایش را به جان می‌خرم. قبول می‌کند؛ اما مصاحبه‌مان می‌افتد به یک روز دیگر. این بار اما با اشتیاق بیشتری صحبت می‌کند؛ با اشتیاقی که به‌جامانده از هشت سال زندگی مشترک با حسن شوکت‌پور است. «خورشید همتیان»؛ همسر سردار شهید حسن شوکت‌پور، حالا از همه این سال‌ها برایمان می‌گوید.
رودررو با «حسن محمدی» و روایت رفاقتش با شهید حسن شوکت‌پور:
بدون پا هم، پای‌کار جنگ بود!
همه آدرس او را می‌دهند؛ «حسن محمدی»! رزمنده‌ای که شاید از همه بچه‌های لشکر امام‌حسین(ع) به شهید حسن شوکت‌پور نزدیک‌تر و با او هم ایاق‌تر بوده است.
نقش واحد نوپای جنگ الکترونیک در عملیات فرماندهی کل قوا چه بود؟
کشف ضدحمله عراق با «شنود»
«واحد جنگ الکترونیک سپاه پاسداران» یکی از واحدهای مهم و تأثیرگذار در صحنه نبرد در دوران دفاع مقدس بود. کارکنان این واحد با تلاش بی‌وقفه، فعالیت‌ها و تحرکات ارتش عراق را عمدتا از طریق استراق سمع مکالمات از خط مقدم تا عمق خاک عراق و حتی تا بغداد رصد می‌کردند.
رودررو با خلبان «مسعود نیک‌مرد»:
40 ساعت پرواز برای آزادی خرمشهر!
متولد شیراز است و بزرگ‌شده کرمانشاه؛ اما خودش را اصفهانی می‌داند و می‌گوید: «پنجاه سال است که ساکن اصفهانم و اصفهانی»؛ درست از سال 52 که به استخدام هوانیروز درمی‌آید و راهی اصفهان می‌شود. سال 54 بعد از فارغ‌التحصیلی به‌عنوان خلبان کبری انتخاب می‌شود و سال 55 دوره آموزشی موشک‌انداز” TOW COBRA ” را طی می‌کند تا اینکه سال 56 می‌شود «خلبان اول کبری»!.
عکس‌های «آن پنج نفر» از انقلاب، دفاع مقدس و جنگ بوسنی
نمایشگاه عکس «آن پنج نفر» شامل ۱۰۰ عکس از پنج عکاس جوان در دوران انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و جنگ بوسنی در حوزه هنری افتتاح می‌شود.
یک روایت «پدردختری» از دختران دهه‌هشتادی:
دخترانِ حاج‌قاسم!
دختران دهه‌هشتادی پشت خط‌اند، دخترانی چهارده تا شانزده‌ساله. پرانرژی و با صدای رسا! یکی از مدرسه امام‌محمدباقر است، یکی از مدرسه فرهنگ و یکی از مدرسه عجمی! مثل همه دخترها عاشق رنگ صورتی‌اند و فانتزی‌های دخترانه خودشان را دارند.
سالروز شهادت سردار شهید حسین قجه‌ای:
گردانی که بازنگشت!
شهید حسین قجه‌ای، فرمانده گردان سلمان لشکر 27 رسول‌الله، روز چهاردهم شهریورماه سال ۱۳۳۷ در زرین‌شهر اصفهان متولد شد. او در سن هفت‌سالگی به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک دیپلم به تحصیل ادامه داد.
«جانی بت اوشانا»، شهید آشوری دفاع مقدس:
گواه اتحاد مقدس!
جانی بت اوشانا متولد ۱۵ شهریور ۱۳۴۳. سرباز تیپ ۵۵ هوابرد ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که در شرق دجله و در منطقه عملیاتی بدر به شهادت رسید.
برای تو پایانی نیست حاج‌احمد…!
باید از او گفت، باید از او همیشه گفت. خنده‌هایش، آرامشش، صبوری‌اش و تمام حرف‌هایم انگار لای این صبوری خودش را پنهان و آشکار می‌کند. با دلتنگی‌هایش سخت کنار می‌آمد، با دورافتادن از رفقایش سخت‌تر. تا اینکه روز موعود فرارسید.
از کودکی تا شهادت «حاج‌احمد»:
هشت سال جنگ، هشت شب نجف‌آباد نبود!
روایت پسر دوم خانواده «کاظمی‌نجف‌آبادی» از کودکی تا شهادت «حاج‌احمد نجف آبادی»
سال اصفهان زیبا
