«جایگاه مکتب میرعماد در خوشنویسی» این پرسشی است که محمد شهبازی از استادان برجسته خوشنویسی با بیان نکاتی به آن میپردازد. شهبازی از سال 58 کار خوشنویسی را آغاز کرده و نزد اساتیدی چون استاد عباس حبیبی، استاد ابریشمکار، استاد اکبر ساعتچی، استاد امیرخانی و … مشق خوشنویسی کرده است. او نزدیک 20 سال است که با تغییر سبک از نستعلیق معاصر به شیوه صفویو بهخصوص سبک میرعماد، هنر خوشنویسی را پی میگیرد. مطالعات نظری فراوان شهبازی روی مکتب میرعماد به او این توانایی را میدهد تا درباره فرازوفرودهای خوشنویسی ایران بهخصوص دوره صفویه و مکتب میرعماد تحلیلهایی ارائه دهد.
«جلال مقدم» فیلمساز بزرگتری در تاریخ سینمای ما میشد اگر تنها یک اشتباه را تکرار نمیکرد؛ زمانی که «راز درخت سنجد» را ساخت، برای تنوع یا شاید هم مسائل مالی، فیلم تجاری و کمارزش «صمد و فولادزره دیو» را هم جلوی دوربین برد. اشتباه او در این بود که از این فیلم، سالم برنگشت تا فیلمهای طبق سلیقه خود را در تاریخ جاودانه کند؛ همانطور فیلمهای کممایه ساخت و قدر خودش را ندانست. این اتفاق در اشلی کوچکتر، برای «منوچهر هادی» رخ داد.
نزدیک دو ماه است که برخی گالریهای هنری اصفهان فعالیت خودشان را بعد از چهارماه تعطیلی کامل به دلیل همهگیری شیوع کرونا آرامآرام آغاز کردهاند. البته تعداد گالریهایی که بیش از یک نمایشگاه برگزار کرده باشند زیاد نیست و به سه یا چهار گالری محدود میشود. برگزاری همزمان نمایشگاه بهصورت حضوریومجازی همراه با لغو بیشتر افتتاحیهها و استفاده از فضای مجازی بهخصوص سایت و اینستاگرام تغییر مهمی است که برنامههای گالریها به خود دیده است.
سردبیر روزنامه اصفهانزیبا به همراه جمعی از مدیران این مجموعه رسانهای، با آیتالله طباطبایینژاد، نماینده ولی فقیه و امام جمعه اصفهان دیدار کردند. در این دیدار که به مناسبت 17 مرداد روز خبرنگار برگزار شد، امیر طاهری، سردبیر روزنامه اصفهان زیبا با تشریح سوابق 15ساله این روزنامه، موفقیت و اثرگذاری این مجموعه رسانه ای را حاصل حضور و تلاش توانمندترین و حرفه ایترین روزنامهنگاران اصفهان در این روزنامه دانست و تاکید کرد: «اصفهانزیبا همواره تلاش کرده است ضمن پرداختن به مهمترین مسائل کشور، مسائل مهم شهر و استان اصفهان را نیز در همه زمینههای دینی و اعتقادی، ایثار و شهادت، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، محیط زیست، حقوق شهروندی و دیگر موضوعها بهطور ویژه پوشش دهد.»
شاید خیلی از ما فکر کنیم که در این زمانه دیگر جایی برای اسطورهها نیست؛ در عصری که فناوری از سر و روی آن بالا میرود، چیزی مانند اسطوره شاید تنها حس عتیقپرستی ما را نوازش دهد. به همین خاطر وقتی به آثار انیمهسازی چون هایائو میازاکی نگاه میکنیم، چون فیلمی تخیلی به آن نظر میاندازیم و آن را فرسنگها از خود و جهان خود دور و بعید میدانیم. حتما با خود گفتهایم که چه شگفت از این تصاویر و معانی و دیگربار رو به محصولات فرهنگی متداول آوردهایم.
فولکلور از ترکیب دو واژه انگلیسی Folk به معنای مردم و Lore به معنای شناخت ساخته شده که به معنی مجموعهای از رفتارها، دانستنیهای مردمی، آداب و رسوم، معتقدات، ترانهها، افسانهها، امثال و جز آن است. برادران گریم اولین جلد از اثر تحسینبرانگیز خود بچهها و قصه مادربزرگها را در سال 1812 منتشر کردند. اما کلمه انگلیسی فولکلور تا سال 1846 که تامس آن را ابداع کرد، هنوز جا نیفتاده بود. مطالعه فرهنگ عامه که پیوند نزدیکی با جریانهای رومانتیسم و ناسیونالیسم داشت، مخاطبان پرشوری در میان کسانی یافت که نسبت به گذشته احساس نوستالژیک داشتند یا ضرورتی را برای مستندسازی هستی خودآگاهی یا هویت ملی احساس میکردند.
یکشنبهشب، کیهان کلهر بههمراه گروه کوارتت زهی مینیاتور (پدرام فریوسفی نوازنده ویلن، نیلوفر محبی نوازنده ویلن، میثم مروستی نوازنده ویلن آلتو، آتنا اشتیاقی نوازنده کنترباس، فرشاد پاتینیان نوازنده ویلنسِل و بهتاش ابوالقاسم نوازنده سازهای کوبهای) در چهلستون اصفهان نواختند تا به فضای کرونایی این روزهای ایران، روحی بدمند و دمی حال مردم را خوش کنند.
دومین نشست حسین انتظامی، رئیس سازمان سینمایی، پس از یک سال و چند ماه در حالی بهصورت مجازی برگزار شد که همهگیری ویروس کرونا از اسفندماه سال گذشته سینمای ایران را وارد دورانی بحرانی کرده است. تعطیلی سینماها، نگرانی از وضعیت معیشتی سینماگران، ادامه تولید فیلمها باوجود دستور به لزوم رعایت فاصله اجتماعی، تکلیف جشنوارههای سینمایی در دوران کرونا و حرفوحدیثها درباره اکران آنلاین و سامانههای« vod » تنها بخشی از چالشهای سازمان سینمایی در شش ماه گذشته بوده است.
با سابقه بیش از نیمقرن فعالیت در رادیو هنوز با علاقه و پشتکار از ساختمان صداوسیمای اصفهان بیرون میآید و لبخند به لب دارد. گرچه حافظهاش گنجینهای از خاطرات این شهر است، اما هرگز فرسودگی و خمودگی راهی به دل برنای او نیافته است. او را حالا میتوان از قدیمیترین کارمندان رادیو اصفهان برشمرد: رضا نوایی، صدابردار و تهیهکننده که البته کار در رادیو بخشی از فعالیت او طی سالیان بوده است. سالها تلاش او در پیشاهنگی اصفهان، مدیران جهانی پیشاهنگی را به تحسین واداشته است.«سال 1319 در محله چهارسوق شیرازیها کوچه قلعه (نواب فعلی) متولد شدم. آن دوره کوچه ما ازیکطرف به چهارسو و سمت دیگر به صارمیه راه داشت و صارمیه هم تا مدتها خیابانی خاکی بود.
در میان روزهایی که به نام شغلها و حرفههای مختلف در تقویم رسمی کشور نامگذاری شده است، 17 مرداد سهم خبرنگاران است. روزی برای کسانی که معروف است نه روز دارند و نه شب. تمام ساعات زندگیشان به رصدکردن اتفاقات پیرامونی و اطلاعرسانی میگذرد. بااینحال و باوجود اهمیت حضور خبرنگاران در جهان رسانهای جدید، هرروز خبرهایی از تعدیل خبرنگاران و تعطیلی روزنامهها و رسانهها به گوش میرسد و این واقعیت، امنیت شغلی پایین این قشر از جامعه را گوشزد میکند.
سعید ارکانزاده یزدی، روزنامهنگار و پژوهشگر ، با بیان اینکه زندگی در دوران مدرن ما را نیازمند ابزارهایی میکند که یکی از آنها رسانه است، میگوید: «رسانههای رسمی و جریان اصلی در ایران در حال ازدستدادن مرجعیتشان هستند. اگر این مرجعیت بهطورکلی از بین برود، ما با نقصی مواجه میشویم که با پیامرسانها، رسانههای ماهوارهای و شبکههای اجتماعی و… پر نخواهد شد.»
مشکلات رسانههای رسمی ایران قبل از شیوع کرونا کم نبود. گرانی بیرویه کاغذ و ابزار چاپ، جریانهای بدون ضابطه تعدیل و اخراج نیروها و روزنامهنگاران در شرایط اقتصادی و اجتماعی خاص، رقابت نادرست فضای مجازی با فضای رسانهای حرفهای و… با شیوع کرونا شدیدتر شد و شرایط تازه قرنطینه و دورکاری برخی از مشاغل و روزنامهنگاران، کم شدن آگهیها بهتبعِ تعطیلی برخی مشاغل، تغییر لحظهای قیمت کاغذ و چاپ و موارد دیگر باعث شد زنگ خطر رسانهها بهخصوص روزنامهها و نشریات چاپی بلندتر از قبل به صدا درآید و با تعدیل و اخراج بخش دیگری از روزنامهنگاران، کمشدن صفحات و تعطیلی نشریات بیش از قبل مواجه باشیم.