به گزارش اصفهان زیبا؛ سرمایه‌گذاری موضوعی است که از کودکی باید به آن توجه کرد؛ ولی قبل از آن برخی پیش‌نیازهایی دارد که یکی از آن‌ها درک مفهوم صبر است.
تا زمانی که فرزندان یاد نگیرند برای رسیدن به خواسته‌هایشان باید صبوری کنند، مفهوم سرمایه‌گذاری را درک نمی‌کنند. لازم است با انجام برخی از بازی‌ها مانند پازل، قایم موشک و … مفهوم صبر را در فرزندان نهادینه کنیم.
کاشت گل و گیاه‌های زودبازده یکی از فعالیت‌هایی است که به درک مفهوم سرمایه‌گذاری کمک می‌کند. کودک در کاشت گیاه می‌آموزد که می‌تواند با مراقبت و صبرکردن، دانه‌های بیشتری برداشت کند و این نتیجه صبر او خواهد بود. زمانی که کودک یاد گرفت برای رسیدن به موقعیت و خواسته‌های بیشتر می‌تواند از لذت‌های امروز بگذرد، مفهوم سرمایه‌گذاری را درک کرده است. کودکان برای آموزش این مفهوم لازم است برای مدتی، حداقل یک سال، در حوزه مدیریت پول‌توجیبی تجربه کسب کنند تا برای رسیدن به خواسته‌هایش میل و رغبت نشان دهند.
پس از اینکه کودکان با مفهوم پول‌توجیبی و مدیریت مالی آشنا شدند و مدتی این موضوع را تجربه کردند، زمانی که بخواهند اسباب‌بازی بخرند که مبلغ آن از پول‌توجیبی‌هایشان بیشتر است، والدین باید خرید آن اسباب‌بازی را به گردن فرزندان بیندازند و به او بگویند: «باید با پول‌های توجیبی خودت آن را تهیه کنی.» آنجاست که فرزندان ما تصمیم می‌گیرند پول‌توجیبی‌هایشان را ذخیره کنند؛ همچنین لازم است برای کودکان زیر 10 سال قلکی تهیه شود تا آن‌ها حدود 20 تا 30درصد از مبلغ پول‌توجیبی‌شان را داخل قلک بیندازند و برای رسیدن به آن هدف، پس‌انداز کنند. اگر این اقدام انجام شود، آن‌ها صبوری کرده و برای رسیدن به خواسته‌هایشان پول ذخیره می‌کنند و پس‌اندازکردن را یاد می‌گیرند.
سرمایه‌گذاری روی کودکان بالای 8 سال بهترین نوع سرمایه‌گذاری است
سرمایه‌گذاری مفهوم عمیق تری است و ضرورت دارد فرزندان زمان بیشتری را برای رسیدن به آن تلاش کنند. آینده‌نگری فرزندان، هدف ما از مفهوم سرمایه‌گذاری است؛ اینکه فرزندان یاد بگیرند که بر روی چه موضوعاتی باید سرمایه‌گذاری کنند تا نتایج مطلوب‌تری به دست آورند. سرمایه‌گذاری روی کودکان بالای 8 سال، بهترین نوع سرمایه‌گذاری است.
یادگیری مهارت‌ها در کودکان بهترین نتیجه سرمایه‌گذاری است؛ چراکه رشد و توسعه فردی با فراگیری مهارت‌ها رخ می‌دهد. انتخاب درست، مهارتی است که کودکان باید یاد بگیرند و والدین باید در این موضوع به آن‌ها کمک کنند. والدین باید بدانند که چه کلاس‌های آموزشی به تقویت مهارت‌های فردی در فرزندان کمک می‌کند و چه فرصت‌هایی را برای او فراهم کنند و چه ابزارها و اسباب‌بازی‌هایی بخرند که مهارت او تقویت شود. البته نباید به یک مهارت اکتفا کنند؛ چراکه فرزندان باید مهارت‌های مختلفی را تجربه کنند تا درک کنند به کدام مهارت علاقه و در کدام مهارت استعداد بیشتری دارند.
این مهارت‌آموزی تا سن نوجوانی هم ادامه پیدا می‌کند. ازاین‌شاخه به آن‌شاخه‌پریدن در آموزش مهارت‌ها لازم است. مهارت‌آموزی اولین گام برای تربیت اقتصادی کودکان است. خانواده‌ها باید به فرزندان این فرصت را بدهند که اگر قرار است در فصل تابستان به کلاس اضافه بروند، با پول خودشان در کلاس‌ها شرکت کنند و در این راستا والدین نقش مشاور داشته باشند. سرمایه‌گذاری در قالب طلا، سکه‌های طلا، بیمه‌ها و سرمایه‌گذاری در صندوق‌های ثابت گزینه‌های دیگری است. اگر از فرزندان بخواهیم که از پول‌های ذخیره‌شده بگذرند، برای کوتاه‌مدت مانعی ندارد؛ اما این مدل برای کودکی که زیر سن نوجوانی است، زیان‌آور است و آن‌ها را به سمت خساست سوق می‌دهد؛ پس توصیه ما این است که برای کودکان بهتر است موضوع سرمایه‌گذاری به سمت مهارت‌آموزی سوق داده شود.
به‌طور حتم همه ما می‌دانیم در این شرایط اقتصادی اگر والدین سرمایه‌ای را برای فرزندان ذخیره نکنند، در آینده آن‌ها دچار مشکل می‌شوند. توصیه می‌کنیم که والدین حتما بخشی از پول خودشان را برای آینده فرزندانشان ذخیره کنند. این پول می‌تواند در قالب بیمه‌های عمر یا کنارگذاشتن مبلغی در صندوق‌های سرمایه‌گذاری در قالب بورس و خرید سهامی برای فرزندان یا در قالب خرید سکه یا دلار برای آن‌ها باشد. این‌ها گزینه‌هایی است که می‌تواند به اقتصاد آینده فرزندان کمک کند.
والدین در هرکدام از گزینه‌هایی که برای فرزندشان سرمایه‌گذاری می‌کنند، لازم است او تا 18 سالگی از آن هیچ‌گونه اطلاعی نداشته باشد؛ چراکه در تربیت اقتصادی مفهومی به نام مالکیت داریم و زمانی که فرزندان بدانند که مبلغ یا سرمایه‌ای در مالکیت آن‌هاست، اما در اختیارشان نیست، در امر تربیت مشکل‌ساز می‌شود؛ اما فرزندان هنگامی که در سنین بالاتر می‌خواهند کسب‌وکاری راه‌اندازی کنند، این سرمایه به‌عنوان یک هدیه از سمت والدین، آن‌ها را شگفت‌زده می‌کند؛ چراکه اگر قبل از آن مطلع باشند، به یک انتظار و توقع تبدیل می‌شود و خواستار دریافت پول می‌شوند.
خانواده‌ها از لحظه تولد فرزندشان برحسب توانایی‌های مالی می‌توانند برای آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. بیمه عمر، بهترین سرمایه‌گذاری برای آن‌هاست؛ به دلیل اینکه بیمه عمر آن‌ها را در کانالی قرار می‌دهد که خواه‌ناخواه مجبور هستند این مبلغ را پرداخت کنند و درواقع در یک جاده‌ای قرار می‌گیرند که مجبور می‌شوند این مسیر را طی کنند. سکه جمع‌کردن یا خرید سهام و بورس از گزینه‌های دیگر است.
خانواده‌ها به‌محض اینکه تحت یک فشار مالی قرار می‌گیرند از سرمایه‌گذاری برای فرزندشان صرفه‌نظر می‌کنند؛ پس بهترین آن بیمه‌هاست و بدترین گزینه هم سپرده‌های بانکی است؛ چون حتی ارزش پول حفظ نمی‌شود؛ چه برسد به اینکه سرمایه‌گذاری باشد.ایجاد زمینه‌های کسب درآمد برای فرزندان، یکی دیگر از گزینه‌هایی است که باید برای موضوع سرمایه‌گذاری بر روی فرزندان به آن توجه کنیم. از زمانی که فرزندان به سن 10سالگی می‌رسند، می‌توانیم زمینه‌های کسب‌وکار را برای آن‌ها فراهم کنیم تا آن‌ها یاد بگیرند با پول خودشان مواد اولیه کسب‌وکار را بخرند. این هم یکی از گزینه‌های سرمایه‌گذاری است که والدین هم می‌توانند مشارکت داشته باشند.
پیش‌نیازهای آموزش سرمایه‌گذاری به کودکان
1. آموزش مفهوم صبر
2. آموزش پس‌انداز و مدیریت پول و پول‌توجیبی
3. درک مفهوم گذشت از امروز برای رسیدن به لذت‌های بیشتر در آینده
اگر فرزندان این سه مفهوم را درک کنند، می‌توانیم به آن‌ها سرمایه‌گذاری را آموزش دهیم.لازم است برای کودک زیر 12سال مفاهیم سرمایه‌گذاری مشخص شود و والدین همراه با فرزندان سرمایه‌گذاری کنند؛ به‌عنوان‌مثال اگر قرار است برای مدت کوتاهی پول فرزندان را داخل بورس بگذاریم یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری ثابت خریداری شود یا سکه‌ای بخریم، این اقدام را والدین انجام دهند و فرزندان تنها نظاره‌گر آن‌ها باشند؛ اما هرازگاهی لازم است گزارش‌هایی به فرزندان ارائه دهیم که مثلا پولت در حال حاضر این مقدار شده است.
لازم نیست که فرزندان به‌طورمستقیم درگیر این مسائل شوند؛ اما برای گروه سنی نوجوان بالای 12 سال این موضوع کم‌کم باید برعکس شود؛ یعنی فرزندان با مفهوم بورس آشنا شوند تا بتوانند به‌صورت تجربه‌های کوتاه وارد این فضا شوند. در این مواقع والدین باید در کنار آن‌ها قرار گیرند و نظاره‌گر باشند تا فرزندان تجربه کسب کنند.
باید آموزش مفاهیم بازارهای سرمایه‌ای مانند بورس از همان گروه سنی نوجوان آغاز شود. این آموزش‌ها می‌تواند بر اساس علاقه و استعدادهای مالی که در فرزندان وجود دارد، تقویت شود. فرزندان می‌توانند این مفاهیم را آموزش ببینند و با پرداخت مبالغ کمی، تجربه ورود به این بازارها را کسب کنند و بهتر است از بازارهایی آغاز شود که ریسک کمتری دارند.
