به گزارش اصفهان زیبا؛ طلایی‌پوشان اصفهانی با کیفیتی که از خود ارائه دادند، همانند رتبه‌ای که در جدول رقابت‌ها کسب کردند، جزو برترین تیم‌های لیگ بودند و با توجه به تقویت تیم با بازیکنان سرشناس، انتظاری جز قهرمانی از آن‌ها نمی‌رفت؛ اما چه چیزی باعث شد دست شاگردان این مربی پرتغالی از جام کوتاه بماند؟ تکه گم‌شده پازل سپاهان برای دستیابی به عنوان قهرمانی چه بود؟
با شنیدن نام مربیان پرتغالی، به‌خصوص ژوزه مورایس که دستیار ژوزه مورینیو نیز بوده است، انتظاری جز تیمی با ساختار دفاعی قدرتمند نمی‌توان داشت. مربیان پرتغالی به ساختار دفاعی تیمشان و عملکرد خوب در این بخش تأکید فراوانی دارند که بخش مهمی از شخصیت و سبک بازی تیمشان را تشکیل می‌دهد؛ اما در لیگ ایران در فصلی که سپری شد، چهره متفاوتی از ژوزه مورایس و ریکاردو ساپینتو، دو مربی پرتغالی سپاهان و استقلال را شاهد بودیم؛ آبی‌پوشان تهرانی که از لحاظ فوتبال تهاجمی بدون شک بهترین تیم لیگ بودند و آمار گل‌های زده این تیم کاملا تأییدکننده این موضوع است.
بازی تهاجمی شاگردان ساپینتو باعث خلق آمارهای عجیبی در بازی این تیم با تیم‌های هوادار و تراکتور شد و به‌رغم نمایش تهاجمی بی‌نظیر استقلال، از لحاظ تدافعی این تیم فصل خوبی را سپری نکرد. عملکرد خط دفاعی این تیم، به‌خصوص در بازی‌های پایانی لیگ باعث ازدست‌رفتن امتیازهای مهمی‌برای آبی‌پوشان شد تا دست آن‌ها نیز از جام کوتاه بماند.
عملکرد مورایس نیز آن‌چنان متفاوت نبود. شاگردان این مربی پرتغالی نیز در بخش تهاجمی‌عملکرد چشمگیری را به‌خصوص با درخشش شهریار مغانلو ثبت کردند و خط آتش این تیم برای هر تیمی‌دردسرساز می‌شد. تیم سپاهان بالاترین میزان تعداد امیدگل را در هر بازی نسبت به حریف در هر بازی در لیگ بیست‌ودوم ثبت کرده است؛ اما با این حال در خط دفاعی آن انتظاری که از تیم سپاهان وجود داشت، برآورده نشد.
رامین رضاییان، محمد دانشگر و میلاد زکی‌پور سه بازیکن ثابت طلایی‌پوشان در خط دفاعی این فصلشان بودند، بازیکنانی که شاید هر تیمی آرزوی داشتن حتی یک نفر از آن‌ها را در ترکیب خود داشته باشد؛ اما عملکرد آن‌ها در این فصل چگونه بود؟
رامین رضاییان که پس از نمایشی درخشان در فصل گذشته با لباس پرسپولیس، این فصل با پیراهن طلایی‌پوشان اصفهانی به میدان رفت، بدون شک یکی از بهترین مدافعان لیگ از نظر عملکرد تهاجمی‌بود. نفوذهای این بازیکن باتجربه و ارسال‌های او روی دروازه حریفان، موقعیت‌های گل خطرناکی برای مهاجمان تیم فراهم کرد.
از سوی دیگر، میلاد زکی‌پور نیز در موقعیت‌های مختلف به بخش تهاجمی تیم اضافه می‌شد و در موقعیت‌سازی یا ضربه‌های پایانی به کمک هم تیمی‌های خود می‌آمد. محمد دانشگر، مدافع میانی سپاهان، که پس از جدایی از استقلال تهران به اصفهان آمد، دیگر عنصر دفاعی تیم مورایس بود. او نیز در ضربات شروع مجدد با حضور در جلوی دروازه تیم حریف گاهی عملکردهای بسیار مؤثری را برای خود ثبت کرد و توانایی او در شروع حمله‌ها از نکته‌های مثبت این مدافع باتجربه در بخش تهاجمی بود.
با وجود عملکرد کاملا مثبت و تأثیرگذار بازیکنان دفاعی سپاهان در بخش تهاجمی، عملکرد مجموعه تیم در فاز دفاعی خوب و موردپسند نبود. اشتباه‌های بسیار تأثیر گذار در بازی‌های حساس یا گل‌هایی که این تیم حتی در بازی‌هایی که بسیار خوب ظاهر می‌شد، دریافت می‌کرد، فاصله این تیم با سکوی قهرمانی را به‌وجود آورد.
در لیگ فوتبال ما، قانون نانوشته و اصلی ثابت‌شده وجود دارد و آن، این است که اگر می‌خواهید به عنوان قهرمانی دست پیدا کنید، چاره‌ای جز خط دفاعی قدرتمند وجود ندارد. با نگاهی به قهرمانان لیگ داخلی کشورمان از ابتدا تا کنون متوجه می‌شویم که تیم‌هایی قهرمان شده‌اند که بهترین عملکرد دفاعی و کمترین میزان گل دریافت‌شده را از خود ثبت کردند.
نمونه کاملا واضح و مشخص این ادعا نیز قهرمانی تیم پرسپولیس در سالیان اخیر است؛ همچنین در لیگ بیست‌و‌یکم که استقلال تهران نیز به عنوان قهرمانی رسید، مهم‌تر از بخش تهاجمی آن تیم، قدرت دفاعی و عدم دریافت گل‌های زیاد بود که شاگردان فرهاد مجیدی را به جام طلایی لیگ رساند.
تیم فوتبال سپاهان که همیشه به ارائه فوتبالی زیبا و تماشاگرپسند معروف است، باید بر ثبات و قدرت دفاعی تیمش بیشتر از گذشته توجه داشته باشد. ناکامی سالیان اخیر سپاهان در جدال‌های قهرمانی نیز دلیلی دیگر بر این ادعاست. از تیم جذاب و قدرتمند محرم نویدکیا تا اکنون که ژوزه مورایس سکان دار هدایت طلایی‌پوشان است، خط دفاعی ضعیف و متزلزل نقطه‌ضعف سپاهانی‌ها در راه دستیابی به جام قهرمانی لیگ برتر بوده است که باید با تدابیری جدید برای لیگ پیش رو برطرف شود تا پس از سال‌ها ناکامی در پله‌های آخر، سپاهان اصفهان بتواند به عنوان قهرمانی لیگ بیست‌وسوم فوتبال ایران دست یابد.
