به گزارش اصفهان زیبا؛ رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان طی روزهای ۲۵ لغایت ۲۸ شهریور در شهر بلگراد صربستان برگزار شد و در پایان، تیم ایران با کسب یک طلا، دو نقره و یک برنز به عنوان نایب‌قهرمانی دست یافت؛ البته مدال‌ها و امتیازهای روسیه محاسبه نشد؛ وگرنه تیم ایران به رتبه‌ای بهتر از سومی نمی‌رسید.
تیم ملی ایران در این مسابقات توسط امیرحسین زارع در وزن ۱۲۵ کیلوگرم به مدال طلا، امیرمحمد یزدانی در وزن ۷۰ کیلوگرم و حسن یزدانی در وزن ۸۶ کیلوگرم به مدال نقره و محمد نخودی در وزن ۷۹ کیلوگرم به مدال برنز دست یافت.
در رده‌بندی تیمی آمریکا با ۱۴۸ امتیاز قهرمان شد و ایران با کسب ۱۱۰ امتیاز به عنوان نایب‌قهرمانی دست یافت؛ گرجستان نیز با ۸۰ امتیاز در جایگاه سوم ایستاد.
این پیکارها در حالی برگزار شد که شاید مانند سال‌های قبل شکست دوباره حسن یزدانی برابر رقیب سنتی‌اش، یعنی دیوید تیلور از مهم‌ترین حوادث بود؛ مبارزه‌ای که کادر فنی بعد از شکست سال ۲۰۲۲ و برای جبران آن، برنامه‌ریزی دیگری داشت و حتی علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون اعلام کرده بود سبک کشتی یزدانی برابر تیلور تغییر خواهد کرد.
در مبارزه ششم یزدانی برابر تیلور، نماینده کشورمان هیچ برنامه خاصی یا تغییر تاکتیکی برای رویارویی مقابل حریفش نداشت؛ هرچند تیلور با همان سبک‌وسیاق قبلی ظاهر شده و با بستن کشتی و یورش‌های پی‌درپی، عرصه را بر یزدانی تنگ کرده بود.
یزدانی به‌عنوان یکی از بهترین آزادکاران حال حاضر جهان اگر کشتی خودش را می‌گرفت و همانند حریفش تلاشش را از همان اول برای رسیدن به پاهای رقیب به‌کار می‌بست، شاید نتیجه دیگری رقم می‌خورد.
شکست یزدانی برابر تیلور را نمی‌توان تنها به نام پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران نوشت؛ این شکست ناکامی در برنامه‌ریزی یک‌ساله فدراسیون برای عبور از جادوگر آمریکایی بود، جادوگری که اکنون به قدرت بلامنازع وزن ۸۶ کیلوگرم تبدیل‌شده و هماوردی برای او در این وزن المپیکی دیده نمی‌شود.
هرچند این روزها برخی برای کم‌رنگ‌کردن ناکامی یزدانی در بلگراد مشکلات داوری و مصدومیت‌ها را برجسته می‌کنند، آنچه یزدانی را در بلگراد ضربه کرد، برنامه کادر فنی و نسخه‌های متفاوتی بود که تیم فنی پژمان درستکار برای این نابغه پیچید.
کسب یک طلا، دو نقره و یک برنز آن هم در مسابقاتی که سهمیه المپیک در آن توزیع می‌شود، تا حدودی پذیرفتنی است؛ اما باید بپذیریم به‌غیراز تیم قدرتمند آمریکا و البته تزارهایی که بعد از یک سال محرومیت پا به میدان جهانی گذاشته بودند، روس‌ها و داغستانی‌های کوچ‌کرده به سایر کشورها، تعیین‌کننده بودند.
کسب ۱۰ مدال از سوی روس‌ها و روس‌تبارهای سایر تیم‌ها از قدرت کشتی این منطقه و تأثیرش بر نتایج حکایت دارد.
حذف بزرگانی همانند زائور اوگویف و عبدالرشید سعدالله‌یف، دو قهرمان المپیکی روسیه، به دلیل مصدومیت و ناآمادگی و دوری دوساله آن‌ها از کشتی دنیا بوده و روس‌ها و البته تیم ملی آمریکا در المپیک پاریس فرصت را به هیچ‌کس نخواهند داد.
