به گزارش اصفهان زیبا؛ از اولین حضور رسمی ورزش ایران در المپیک تا المپیک توکیو، وزنه‌برداری یکی از دو رشته مدال‌آور کشورمان در این رویداد بزرگ بوده است؛ اما به نظر می‌رسد این معادله برای المپیک پاریس و سال‌های آینده دستخوش تغییراتی شود.
پس از اولین حضور یک ورزشکار ایرانی در المپیک که در سال 1900 رخ داد، در المپیک 1948 لندن کاروان ورزشی کشورمان در این رقابت‌ها شرکت کرد و جعفر سلماسی در دسته 60 کیلوگرم با کسب مدال برنز، نخستین مدال‌آور ورزش ایران در بزرگ‌ترین فستیوال ورزشی دنیا لقب گرفت.
از آن زمان وزنه‌برداری به‌عنوان یک رشته مدال‌آور شناخته می‌شد که بعد از رشته کشتی، بیشترین بار مدال‌آوری را بر عهده داشت و به جز سلماسی، محمود نامجو، علی میرزایی، اسماعیل علم‌خواه، محمد نصیری، پرویز جلایر، حسین توکلی، حسین رضازاده، سعید محمدپور و بهداد سلیمی، سجاد انوشیروانی، کیانوش رستمی، کیانوش رستمی، سهراب مرادی، نواب نصیرشلال و علی داودی وزنه‌بردارانی هستند که روی سکو رفتند.
اوج کار وزنه‌برداران ایرانی به المپیک سیدنی 2000 و ریو 2016 بازمی‌گردد که دو مدال طلا رهاورد کاروان ورزشی ایران در این رشته بود، البته از لحاظ آماری بهترین نتیجه در المپیک لندن رقم خورد که پس از سال‌ها مدال طلا به سعید محمدپور رسید و تیم وزنه‌برداری ایران با سه مدال طلا و دو نقره عملکرد درخشانی برجای گذاشت، البته یک مدال طلا در جریان مسابقات به دست آمد؛ اما به واسط مثبت شدن تست دوپینگ مدال‌آوران، دو طلا به کشورمان رسید تا این آمار خیره‌کننده به دست بیاید.
با این حال روند نزولی وزنه‌برداری ایران طی سال‌های گذشته باعث شده تا نه‌تنها بخت مدال‌آوری این رشته قطعی نباشد، حتی در بحث کسب سهمیه نیز روند پرفرازونشیبی را پشت سر گذاشت.
ورزش ایران برای المپیک پاریس در رشته وزنه‌برداری در بخش بانوان سهمیه نگرفت؛ اما در بخش مردان دو سهمیه به دست آمد و مصطفی جوادی در دسته ۸۹ کیلوگرم و علی داودی در دسته فوق‌سنگین نمایندگان کشورمان در المپیک پاریس خواهند بود.
داودی در المپیک توکیو روی سکو رفت و مدال گرفت و با توجه به تجربه بین‌المللی چند ساله و این موضوع که در رشته وزنه‌برداری، رکورد ملاک است، پیش‌بینی می‌شود این دوره هم جزو دسته مدال‌آوران باشد، اما کارشناسان برای جوادی چندان شانسی متصور نیستند، هرچند در رشته وزنه‌برداری نمی‌توان به پیش‌بینی‌ها چندان اعتنا کرد، همچنان که در مقطعی حسین توکلی به دور از همه پیش‌بینی‌ها بر سکوی اول المپیک ایستاد و نواب نصیرشلال نیز نایب‌قهرمان شد.
با اینکه بعید است سهمیه دیگری برای وزنه‌برداری ایران در کار باشد، برخی رسانه‌ها مدعی شده‌اند دهدار هنوز برای رسیدن به پاریس شانس دارد. در رقابت‌های انتخابی در دسته ۱۰۲ کیلوگرم رضا دهدار نتوانست حد نصاب لازم را برای حضور در جمع ۱۰ نفر برتر لانگ لیست این دسته المپیکی کسب کند. ناکامی دهدار در مهار وزنه ۲۱۴ کیلوگرم پایانی بر رؤیای حضور مستقیم او در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس بود.
براساس دستورالعمل کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون بین‌المللی، ۱۲۰ وزنه‌بردار در دو بخش بانوان و مردان در این رشته سهمیه المپیک پاریس را کسب خواهند کرد و هر کشور می‌تواند سه نماینده در بخش بانوان و سه نماینده در بخش مردان داشته باشد. دسته‌های ۶۱، ۷۳، ۸۹، ۱۰۲ و فوق سنگین در بخش مردان و ۴۹، ۵۹، ۷۱، ۸۱ و به اضافه ۸۱ کیلوگرم در بخش بانوان، المپیکی است.
دهدار در جمع ۱۰ نفر برتر دسته ۱۰۲ کیلوگرم قرار ندارد و صعود مستقیم او به المپیک عملا منتفی است؛ اما این به معنای پایان رؤیای المپیکی او نیست؛ زیرا او با ۳۹۰ کیلوگرم در جایگاه یازدهم دسته ۱۰۲ کیلوگرم قرار دارد و با حذف یا اعزام نشدن یکی از رقبای خود به پاریس می‌تواند راهی المپیک شود.
با توجه به احتمالات مختلف رضا دهدار و مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری باید منتظر لیست نهایی کشورهای مختلف در دسته ۱۰۲ کیلوگرم باشند تا با خروج احتمالی یا مصدومیت یکی از مدعیان این دسته، دهدار راهی المپیک شود.
با توجه به اینکه شانسی برای المپیکی شدن دهدار در نظر گرفته نشده، در صورت حضور احتمالی نیز نمی‌توان درصدی برای مدال‌آوری این وزنه‌بردار قائل شد.
شرایط امروز وزنه‌برداری ایران و امید کم‌رنگ به کسب مدال در رویداد بزرگ المپیک نشان می‌دهد ورزش کشور پس از پایان دوره قهرمانان نتوانسته جانشینان مطرحی برای آن‌ها تربیت کند و این فرایند معیوب بوده است، به‌ویژه در اوزان سنگین‌وزن که همواره وزنه‌برداران ایرانی حرف‌های زیادی برای گفتن داشتند؛ اما به‌مرورزمان شرایط به گونه دیگری رقم خورد.
فرض مدال برای ورزش ایران محدود به چند رشته کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو است و اگر قرار به خارج شدن رشته وزنه‌برداری از این لیست باشد، ورزش کشورمان متحمل ضرر زیادی خواهد شد و ازاین‌رو ضروری است مدیران ورزش آسیب‌شناسی دقیقی از آنچه بر وزنه‌برداری ایران طی سال‌های سپری‌شده گذشت داشته باشند و برای آینده این رشته استراتژیک طرح و برنامه جدیدی بریزند.
