به گزارش اصفهان زیبا؛ آب بهعنوان یک نهاده تولید در ایجاد ارزش تولید هر یک از بخشهای اقتصادی استان نقش مهمی ایفا میکند.
ارزش تولید هر بخش، سرمایهگذاری و اشتغال در آن بخش و ارزش تولید سایر بخشها را تحت تأثیر قرار میدهد؛ بنابراین نقش و اهمیت آب در بخشهای مختلف اقتصادی تنها محدود به اثرات مستقیم آن نمیشود.
با توجه به ارتباط متقابل بخشهای مختلف اقتصاد با یکدیگر اثرگذاری آب بر یک بخش بهطور غیرمستقیم به سایر بخشها منتقل میشود؛ بنابراین هر چه روابط بین بخشهای مختلف اقتصاد گستردهتر و پیوند بین بخشها قویتر باشد، اهمیت آب روشنتر میشود.
کاهش 30 درصدی ورود گردشگر
کمآبی روی صنعت گردشگری بهعنوان یکی از مهمترین منابع اقتصادی استان تأثیر گذاشته و منجر شده تا حضور و اقامت گردشگران داخلی و خارجی در شهر اصفهان کاهش یابد؛ چراکه جذابیتهای طبیعی، تاریخی، فرهنگی شهر اصفهان با رودخانه زایندهرود تبلور پیدا میکند.
رودخانه زایندهرود در شهر اصفهان علاوه بر تلطیف هوا و تعدیل دما در فصول گرم و سرد بهعنوان یک جاذبه طبیعی نقش مهمی در جذب گردشگران داخلی و خارجی برای شهرمان دارد.
این رودخانه علاوه بر جلوگیری از پیشروی کویر بهسوی شهر از ایجاد غبار به سبب بادهای کویری کم میکند، مضاف بر اینکه جریان این رودخانه باعث افزایش نشاط اجتماعی و سلامت روانی و اجتماعی شهروندان میشود تا جایی که به گفته کارشناسان گردشگری استان اصفهان خشک شدن زایندهرود موجب شده تا ورود گردشگر به این استان نسبت به قبل 30 درصد کاهش داشته باشد که این مسئله اثرات منفی بر اقتصاد شرق اصفهان گذاشته است.
تفرجگاهها، پیستهای اسکی، ماهیگیری و قایقرانی ازجمله عوامل جذب گردشگر است که با وقوع خشکسالی، این عوامل تحت تأثیر افزایش دما و کاهش بارندگی و رواناب، جذابیت و پتانسیل خود را تا حدود زیادی از دست دادهاند.
همه این عوامل موجب کاهش جمعیت گردشگر در منطقه و درنتیجه از رونق افتادن زنجیره فعالیتهای اقتصادی وابسته به آن در اصفهان شده است.
در زمینه توسعه گردشگری روستایی نیز ۸ جاذبه مهم برای گردشگر وجود دارد که مهمترین آنها «گشتوگذار»، «فعالیت آبی»، «فعالیت ورزشی»، «فعالیتهای مربوط به سلامتی»، «گیاهان خاص و دارویی»، «صنایع محلی و دستی»، «حیوانات بومی» و «جاذبههای اقتصادی» هستند که همه این موارد بدون هیچ تردیدی با مسئله خشکسالی در ارتباط است.
حالا کمآبی با کاهش تولیدات زراعی و دامی منجر شده تا روستاییان اصفهان نیز توانایی مالی لازم را برای انجام فعالیتهای خدماتی مرتبط با گردشگری روستایی نداشته باشند؛ درنتیجه روی گردشگری بهعنوان یکی از مهمترین صنایع دارای پتانسیل لازم برای کمک به توسعه فعالیتهای اقتصادی جوامع محلی تأثیر منفی گذاشته است.
درآمد کسبه آب میرود
کلیت بازار اصفهان تحت تأثیر جریان آب بوده و شامل اصناف خدماتی همچون کافیشاپها و بستنیفروشها و همچنین خدمات فنی تعمیر وسایل نقلیه مسافران است.
در شرایطی که زایندهرود بیآب شده، توجه مردم و گردشگران به مغازهها و فروشگاههای اطراف زایندهرود هم کمتر شده است. تا جایی که مغازهدارها از کاهش فروش بین 30 تا 60 درصدی درآمدهایشان میگویند.
این در حالی است که اگر فروش مغازهدارها افزایش یابد منجر به اشتغال بیشتر در شهر نیز میشود. رستورانها، هتلها و مهمانپذیرها، تولیدکنندگان صنایعدستی، تولیدکنندگان نبات و پولکی و گز، بازار پوشاک و اماکنی که خدمات ارائه میکنند، از جمله اصنافی هستند که از جریان زایندهرود تأثیر میگیرند.
سوغات این شهر جزو معروفترین صنایعدستی ایران محسوب میشود. صنایعی همچون میناکاری، قلمزنی، خاتمکاری و… از یکسو و سوغاتیهای خوشمزهای همچون گز، نبات، پولکی و غیره از سوی دیگر همواره با استقبال گردشگران مواجه شده است.
رونق فروش مغازههایی که صنایعدستی اصفهان را میفروشند و همچنین فروشندگان گز بهطور مستقیم با رونق ورود گردشگران به اصفهان ارتباط دارد؛ تا جایی که با کاهش گردشگران داخلی و خارجی کاسبی این مغازهها نیز چندان رونق ندارد.
کاهش زادوولد دامها
کمآبی اثرات تخریبی وسیعی ازجمله کاهش فراوردههای دامی و زادوولد دام، کاهش طول رشد گیاه و کاهش مواد غذایی در سطح خاک را داشته است. کاهش ذخیره گیاهی برای سال بعد، کاهش درآمد دامدار، کوچ زودرس و افزایش گیاهان خاردار سمی از دیگر اثرات خشکسالی است.
خشکسالی بهطور مستقیم و غیرمستقیم بر دامپروری اثر گذاشته است. عمده اثرات مستقیم خشکسالی با کمبود علوفه و تأثیر آن بر سلامت حیوانات ظاهر میشود که این خود اثر قابلتوجهی بر تولیدمثل حیوانات و ارزش اقتصادی دامداری دارد.
با بروز خشکسالی زیستگاه طبیعی آنها از بین رفته که جایگزین کردن آن مشکل است. آثار خشکسالی در این حوزه شامل کاهش تولید دام و محصولات آن، مشکل تأمین آب شرب برای دام، ضعیف شدن سیستم ایمنی دام و افزایش تلفات در اثر بیماریهای دامی، سقطجنین و بیماریهای انگلی داخلی و خارجی است.
خسارت بیآبی به کشاورزان شرق اصفهان
خشکسالی منجر به بیرونقی و رکود اقتصادی در بازار و سطح درآمد شهروندان اصفهان شده است، تا جایی که وضعیت معیشت کشاورزان شرق اصفهان (روستاهای پاییندست رودخانه) در چهار بعد سرمایه، درآمد، سود و هزینه تأثیرات قابلتوجهی داشته است که از آن جمله میتوان به کاهش میزان سرمایه کشاورزان اشاره کرد؛ چراکه زمینهای کشاورزی این قشر به دلیل خشکسالی و نبود آب برای آبیاری مزارع به نصف قیمت نزول یافته و ارزش آن بهطور چشمگیری کاهشیافته است.
این در حالی است که هزینههای کشت بذر در زمینهای کشاورزی روبه افزایش است و کشاورزان به دلیل عدم توانایی کاشت بذر محصولات آبدار در زمینها نیازمند کاشت بذرهایی با مصرف آب کم هستند.
این شرایط منجر به ترغیب کشاورزان برای تغییر کاربری زمینهایشان شده است و باعث شده کشاورزان گرایش فزایندهای برای فروش زمینهایشان داشته باشند. در ابعاد درآمد و سود نیز وضعیت به همین منوال است و کشاورزان به دلیل کمآبی باید کشت خود را تغییر داده تا بتوانند به فعالیت خود ادامه دهند.
این امر منجر به ریزش مصرفکنندگان شده است (چراکه طبع و ذائقه مصرفکنندگان به سمت کشتهایی است که بذر آنها نیاز به آبیاری دارد مانند خربزه، هندوانه و …) بنابراین کشاورزان با دولت و دلالان روبرو هستند.
دولت به دلیل دیرکرد در پرداخت مشتری خارجی برای کشاورزان قلمداد نمیشود؛ چراکه کشاورزان برای گذران زندگی و بهبود توان مالی در جهت زیر کشت بردن زمین نیاز به پول نقد دارند؛ بنابراین برای معامله، دلالان را انتخاب میکنند که این امر باعث کاهش سود و درآمدشان میشود.
این درآمد ناکافی برای کشت زمین کفایت نمیکند؛ چراکه یا باید آب کرایه کنند یا چاههایی را در زمین تعبیه کنند که هزینه بالایی دارد؛ بنابراین کشاورزان بخش کوچکی از زمین را زیر کشت میبرند که برای آنها درآمد بالغبر 10 درصد تا 15 درصد کل زمین را دارد و این روند منجر به کاهش مجدد درآمدهایشان میشود و وضعیت معیشتان را سختتر میکند.
این شرایط منجر به تغییر شرایط کاری کشاورزان و روی آوردن آنها به مشاغل کاذب، مخفی و غیرقانونی میشود.
صنایع حاشیه زایندهرود متضرر میشوند
علاوه بر تولیدات بخش کشاورزی استان اصفهان که به میزان زیادی متأثر از آب زایندهرود هستند، بخشهای صنعت و خدمات این استان نیز جزو بخشهای پیشتاز کشور هستند و بهطور مستقیم و غیرمستقیم از منابع آبی این رودخانه تأثیر پذیرفته و رونق گرفتهاند.
عمده صنایع مادر کشور ازجمله صنایع فولاد، صنایع نظامی، مرکز تکنولوژی هستهای، صنایع شیمیایی مانند پالایشگاه، پلی اکریل، پتروشیمی، دی ام تی، صنایع برق و تعداد زیادی صنایع ساختمانی ازجمله کارخانجات سیمان، آجر، سنگ و نیز واحدهای متعدد نساجی در حاشیه زایندهرود استقرار یافته است.
منبع تأمین آب این صنایع رودخانه زایندهرود است؛ بنابراین هرگونه تغییرات و عدم مدیریت آبرسانی به این صنایع حتی برای یک روز خسارات جبرانناپذیری را به همراه دارد.
خانم ایزدی شما که اینقدر برا اصفهان ناراحتی ..وحالا برا خاک زمین و جاندار و بالدار اصفهان ناراحتی یا مردمی که باغ ویلای خوشکل زدن و خریدن و هر کدوم یه خانواده افغانی تازه از راه رسیده رو استخدام بعنوان سرایه دار و حقوقی هفت میلیون به بالا و بعلا مزایای دیگر!!؟؟؟؟خواهشن اگه میشه از اصفهان بیا بسمت لردگان بدبخت ببین مردم این منطقه چرا بیکارن و چرا پیشرفت نکردن در کنار چشمه و رودخانه های زلال اب از زمین جوشیده؟؟؟؟پس شما هم مثل ما بیمار نشید …همون بهتر که اصفهان آب نداره و پیشرفت کرده وگرنه مثل لردگان و بروجن کیار وشلمزار وکوهرنگمردمش بیکار میشن