به گزارش اصفهان زیبا؛ هنرمندان فلسطینی سال‌های زیادی است که با وجود تهدیدها و اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی علیه خود، دست از حمایت از مردم فلسطین نکشیده‌اند. در این بین حتما نام هنرمندانی مانند «ناجی علی»، «سلیمان منصور» و «هبه زقوت» را شنیده‌اید. اما غیر از هنرمندانی که اهل فلسطین بوده‌اند، هنرمندان سایر ملل نیز بارها از مردم فلسطین در برابر جنایات و اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی حمایت کرده‌اند. شاید این ذات هنر است که به وجود انسان‌ها شهامت و احساسی غنی از شجاعت می‌بخشد. بااین‌حال، هنوز در بین سلبریتی‌های جهان و حتی ایران، هستند کسانی که جرئت بیان حقایق را پیدا نکرده‌اند!
در این مدت، رفتار برخی از سلبریتی‌ها در برابر فاجعه فلسطین و نسل‌کشی آن‌ها توسط رژیم صهیونیستی که آمیخته با سکوت بوده، موجی از انتقادات را از سوی مردم و همچنین سایر هنرمندان در پی داشته است. یکی از این هنرمندان «ابوالفضل همراه» بود که در واکنش به سکوت برخی از هنرمندان در برابر کشتار کودکان فلسطینی این‌گونه گفت: «این‌ها از چه چیزی می‌ترسند؟ از این می‌ترسند که نتوانند به دیگر کشورها بروند و به آن‌ها امکانات و ویزا ندهند یا اینکه دوتابعیتی خود را از دست بدهند؟!»
نکته جالب این است که برخی از این سلبریتی‌ها دلیل سکوت خود را دخالت نکردن در موضوعات غیرهنری دانسته‌اند؛ ادعایی که با بررسی پیشینه اظهار نظرات این افراد درباره رخدادهای سیاسی داخلی و خارجی گوناگون به‌راحتی رد می‌شود. سوالی که ایجاد می‌شود، این است که چگونه می‌توان در برابر کشتار انسان‌ها به‌وسیله بمب و موشک و مواد شیمیایی و همچنین سال‌ها محاصره و اشغال خانه‌های آنان سکوت کرد، اما در برابر بسیاری از اخبار و جنجال‌های سیاسی داخلی یا مسائلی مانند دعواهای جناحی و مسائل محیط‌زیستی و مربوط به نگهداری از حیوانات و… دست به اظهار نظرات غیرکارشناسی و تند و تیز زد؟! این در حالی است که بسیاری از هنرمندان مشهور جهانی نتوانستند در برابر نسل‌کشی در فلسطین سکوت کنند و در صفحات شخصی یا مصاحبه‌های رسمی بدون تعارف از مردم غزه حمایت کرده‌اند.
موج واکنش هنرمندان مشهور جهان به جنایات صهیونیست‌ها در یکی از بزرگ‌ترین و البته سیاسی‌ترین جشنواره‌های هنری جهان یعنی «اسکار» نیز کشیده شد. لس‌آنجلس تایمز درباره حواشی برگزاری مراسم اسکار این‌گونه می‌گوید: «معترضان برای مدت کوتاهی از رسیدن شرکت‌کنندگان به مراسم اهدای جوایز که در داخل سالن دالبی برگزار می‌شد، ممانعت به عمل آوردند که موجب شد نمایش چند دقیقه به تعویق بیفتد. برخی از تظاهرکنندگان هنگام پیوستن به آغاز مراسم اسکار ۹۶ بر سر مهمانان فریاد “شرمت باد” سر دادند و روی پلاکاردها نوشته بودند: سکوت جایزه ندارد…»
جاناتان گلیزر که اسکار بهترین فیلم بلند بین‌المللی را در نود و ششمین دوره جوایز اسکار به خانه برد، در سخنرانی خود در مراسم اهدای جوایز اسکار بر جنگ غزه تمرکز کرد و گفت: «یهودیت با ربوده شدن زندگی مردم توسط یک اشغالگر مخالف است.» او تأکید کرد: «باید در برابر قربانی شدن مردم چه در اسرائیل، چه با حمله مداوم اسرائیل به غزه، همه قربانیان این روند انسان‌زدایی از مردم، مقاومت کرد.» همچنین او در ادامه افزود: «فلسطینیان در کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس از سال ۱۹۶۷ تحت اشغال اسرائیل زندگی می‌کنند.»
در حاشیه مراسم اسکار، سلبریتی‌های دیگری نیز از صهیونیست‌ها انتقاد کردند. برخی از هنرمندان حاضر در فرش قرمز این جشنواره برای نشان دادن حمایت از برقراری آتش‌بس در غزه، سنجاق‌سینه قرمزی بر لباسشان زدند. افراد مشهوری همچون بیلی آیلیش، آوا دوورنی، مارک رافلو، رامی یوسف و افراد بی‌شمار دیگری با به سینه زدن نماد «آتش‌بس برای غزه» در مراسم فرش قرمز اسکار حضور پیدا کردند.
یوسف در مصاحبه‌ای گفت: «ما خواستار آتش‌بس دائمی و فوری در غزه هستیم. همچنین خواستار امنیت، عدالت و صلح برای فلسطینی‌ها هستیم. تنها خواست ما از این اقدام این است که بگوییم از کشتار کودکان دست بکشید. اقدامات بسیاری باید اتخاذ شوند و تنها راه برای گفتمان، زمانی است که بمباران‌های اسرائیل متوقف شوند.»
پیش از این نیز هنرمندان مشهور دیگری به حمایت مستقیم و بی‌پرده از مردم فلسطین پرداخته بودند. رابرت دنیرو، بازیگر سرشناس‌هالیوود، در زمان جنگ غزه اظهارات تندی علیه حمایت آمریکا از اسرائیل بر زبان راند. او گفت: «مقصر اصلی این ماجرا آمریکاست؛ مطمئن باشید اگر آمریکا از اسرائیل حمایت نمی‌کرد، تل‌آویو هرگز جرئت دست زدن به چنین اقدامی را نداشت.»
هنرمندان زیادی تا کنون به دلیل حمایت از مقاومت فلسطین توسط صهیونیست‌ها تهدید به مرگ شده‌اند. برای نمونه «کارلوس لتوف» کاریکاتوریست اهل ریودوژانیرو برزیل است که آثار متعددی با محوریت فلسطین خلق کرده است. او کاریکاتوریستی است که کارهایش در روزنامه‌ها و مجله‌های گوناگون سراسر دنیا ازجمله مجله «دی مگزین» ایتالیا منتشر می‌شود. لتوف درباره پیامدهای آثار ضدصهیونیستی خود این‌گونه می‌گوید: «هرکسی که کاریکاتوری با محور خاص غزه کار کند، باید بهایش را نیز بپردازد و ممکن است بهای این اتفاق جانم باشد.»
