به گزارش اصفهان زیبا؛ صحيفه سجاديه، اثر گران‌مایه منسوب به حضرت سجاد(ع)و از خانواده قرآن و نهج‌البلاغه است؛ لذا به آن « أخت القرآن» نیز می‌گویند. شامل پنجاه‌وچهار دعا و دربردارنده دقيق‌ترين مسائل توحيدی، عبادی، اخلاقی، اجتماعی، سياسی، اقتصادی و … است. این صحيفه، برجسته‌ترين کتاب در خصوص دعاست و هيچ کتابی هم‌پایه و هم‌سنگ آن در قالب نیایش نیست.
با توجه به مسائل مبتلابه مردم در امور اقتصادی، موضوع رزق و روزی و کسب و کار در صحیفه سجادیه را برگزیدیم به این امید که بیانات حضرت، پاسخ‌گوی بخشی از پرسش‌های مردم و گره‌گشای برخی از گرفتاری‌های اقتصادی آنان در این راستا باشد.
قسمت بیستم
امام‌سجاد(ع) در فراز بیست‌وسه از دعای بیستم صحیفه چنین می‌فرمایند: «وَ أَصِبْ بی سَبِیلَ الْهِدَایةِ لِلْبِرِّ فِیمَا أُنْفِقُ مِنْهُ» ؛«خدایا در امر هزینه‌کردن مال و دارایی‌ام به من نشان ده راهی را که سالکش را به بر و نیکی هدایت کند.»
رسیدن به مقام ابرار به نیکوکاری و نیکو بودن از طریق انفاق و هزینه کردن مال، یک روند است؛ نه یک حادثه؛ به همین دلیل حضرت از آن به «سبیل» یاد کرده‌اند. حکایت این روند از نیاز طبیعی انسان به خوراک، پوشاک و مسکن شروع می‌شود.
او برای رفع نیازهای طبیعی‌اش به طور غریزی شروع به تلاش می‌کند، کار می‌کند و خداوند از طریق فرستاده‌اش به او چنین می‌گوید و چنین می‌آموزد: کار و کوشش خود را از سطح طبیعی ارتقا ده. انگیزه‌ات را تقرب و نزدیکی به من قرار ده که اگر چنین نیت کنی، من هم به تو مزد می‌دهم.
این نیت را همواره در طول مسیر فعالیت‌های اقتصادی‌ات داشته باش. در این مسیر خود را بساز، کفایت‌گرا باش و برای خودکفایی خود، خانواده و مردمت تلاش کن. از راه حلال و مشروع کسب درآمد کن. آنچه برای رفع نیاز تهیه می‌کنی، علاوه بر اینکه حلال است، طیب هم باشد.
تو به تدریج صاحب مال و درآمد می‌شوی. مالکیتت محترم است. اختیارت نسبت به دارایی‌ات هم مسلم است؛ اما بدان نباید آن را معطل و بیکار گذاری و چون خواستی هزینه‌اش کنی، محدودیت‌هایی دارد. تباهش نکن. تلف و اسرافش نکن. در راه نامشروع و حرام صرفش نکن… .
تو در حال رشدی؛ اما برای تکمیل روند رشدت، با رعایت همه آن امور فراموش نکن که نیازمندان سهمی در مال تو دارند. سهمشان را از مال خود جدا کن و بپرداز. علاوه بر آن ما دوست داریم که بیش از آنچه بر تو واجب است، هزینه کنی؛ پس هزینه‌ها و مصارف استحبابی را فراموش نکن. هزینه کن. تا زنده‌ای انفاق کن؛ برای خوب‌شدن حال و وضع مردم و برای حال خوش خودت و خشنودی ما.
این همان روندی است که برای رسیدن به مقام ابرار با مال و دارایی‌ات باید طی کنی؛ بنابراین مثلا مالی که در آغاز تملک از راه غیرمشروع به دست آمده، با هزینه شدن در زیباترین صورت هم تو را به مقام ابرار نمی‌رساند؛ مثل تأسیس خیریه از مال سرقت‌شده.
