به گزارش اصفهان زیبا؛ روایت شده که زمین آبگیر میانی واقع در مسجدجامع‌عتیق، متعلق به فردی کلیمی بوده که تمایلی هم برای فروشش نداشته است. هنگام ساخت بنا، برای راضی‌کردن آن شخص و مشخص‌کردن قیمت زمین، تمامی آن بخش از زمین را با دینار فرش می‌کنند تا به این ترتیب، رضایت صاحب زمین را جلب کنند. راضی به فروش می‌شود و درنهایت، همان دینارها را به عنوان بهای معامله به کلیمی می‌پردازند.
آن روزها که مسجد جامع عتیق هنوز چندان کهنه نبود و تازگی داشت و بروبیایی هم، به وقت نماز کمتر از پنج‌هزار نفر جمعیت به‌خود نمی‌دید.
به پای هرستونی شیخی تکیه داده بود و به نوبت یا دسته‌جمعی، جمعیتی برای درس و بحث و گاهی آموختن شرایط و مراتب چله‌نشینی بر گردش حلقه می‌زدند.
فقیهان، عالمان، متکلمان، واعظان، متصوفان، عارفان و معتکفان هرکدام برای خودشان محلی مخصوص به‌جهت افاده و استفاده داشتند. خانقاه و کاروانسرا هم برای اسکان غریبان و درراه‌ماندگان و پذیرایی از آنها هماره گشاده بود. کتابخانه‌ای هم با حجره‌ها و مخازن متعدد و کتب انبوه، در گوشه‌ای از مسجد قرار داشت.
نام بنا مسجد جامع اصفهان
نام های دیگر مسجد جامع عتیق اصفهان، مسجد جمعه اصفهان
مکان میدان قیام، خیابان علامه مجلسی اصفهان
تاریخ احداث قرن دوم هجری قمری
ثبت جهانی شماره 1397 و سال 2002 میلادی
