به گزارش اصفهان زیبا؛ قصد داشتیم در ادامه گزارش قبلی درباره برنامه «اصفهان من»، این گزارش را به برنامه «تهران من» اختصاص دهیم.
متأسفانه پس از ثبت‌نام به مشکل ورود برخوردیم و پیامک تأیید ارسال نشد. وقتی به صفحه برنامه در کافه بازار رجوع کردیم، متوجه شدیم در بازه‌های زمانی اخیر بارها این مشکل از سوی کاربران گزارش شده است (مشکل ثبت‌نام و ورود در «اصفهان من» نیز وجود داشت؛ اما برخی از امکانات در برنامه «اصفهان من» بدون ثبت‌نام نیز در دسترس بود).
پس از آن به سراغ نمونه‌های خارجی رفتیم. از آنجایی که سنگاپور به‌عنوان یکی از نمونه‌های موفق شهر هوشمند در دنیا شناخته می‌شود، به دنبال برنامه‌های مشابه در این شهر و کشور رفتیم.
در سنگاپور سازمانی به نام سرویس دولتی تکنولوژی (Government Technology Agency) وجود دارد که چند برنامه در PlayStore منتشر کرده است. دو مورد از آن‌ها بسیار مهم هستند: یکی، Singpass و دیگری، LifeSG.
اولی درواقع نرم‌افزاری است که با آن در جاهای مختلف می‌توانید احراز هویت انجام دهید؛ به‌نوعی امضای دیجیتالی و رمز پویای شما برای بسیاری از خدمات الکترونیکی سنگاپور محسوب می‌شود.
نرم‌افزار LifeSG هم نرم‌افزار جامعی است که به‌عنوان شهروند می‌توانید از امکانات مختلف آن استفاده کنید. ازآنجایی‌که دسترسی به Singpass فقط برای شهروندان سنگاپور میسر است و باید با استفاده از مشخصات شهروندی خود از آن استفاده کنید، ورود و بررسی LifeSG میسر نشد (برای ورود به این نرم‌افزار باید ابتدا نرم‌افزار Singpass را داشته باشید)؛ اما در همان بررسی‌های اولیه، طراحی یکپارچه و هویت بصری یکسان این دو نرم‌افزار هم از صفحات ورود و هم از تصاویر در صفحه PlayStore برنامه مشهود بود؛ ازاین‌رو به سراغ یک برنامه دولتی دیگر که به مورد ما نزدیک بود، رفتیم.
نرم‌افزار Visit Singapore که از سوی سازمان گردشگری سنگاپور (Singapore Tourism Board)منتشر شده است، انتخاب مناسبی به نظر رسید. این نرم‌افزار در Play Store درای ۵۰۰هزار نصب بود که با توجه به جمعیت پنج‌میلیونی سنگاپور عدد چشمگیری است.
در این برنامه هم همان هویت بصری قرمز و سفید دو نرم‌افزار قبل رعایت شده بود. در همان ابتدای ورود به برنامه درخواست شد با پنج پرسش ساده خود را بهتر معرفی کنیم.در چند صفحه متوالی این سؤال‌ها ابتدا از کاربر پرسیده می‌شود:
مال کدام کشور هستید و در کدام بازه سنی قرار دارید؟ چه چیزهایی برای شما جذاب است (گزینه‌هایی شامل تاریخ و فرهنگ، غذا، طبیعت، خرید و گزینه‌های دیگر بود)؟ معمولا با چه کسی سفر می‌کنید (شامل گزینه‌های خانواده و دوستان و تنها و فرزندان و موارد دیگر بود)؟
با پاسخ‌دادن به این پرسش‌ها احتمالا به خاطر اینکه نرم‌افزار تشخیص داد مشکلی در اینترنت وجود دارد، همان ابتدا یک صفحه باز و در آن سؤال شد: آیا نیاز به اتصال اینترنت دارید؟
گزینه‌ای در آن صفحه بود که به شما مکان نزدیک‌ترین وای‌فای رایگان در سطح شهر را نشان می‌داد؛ یعنی همان ابتدا اولین نیاز یک گردشگر از قبل پیش‌بینی شده بود و بدون اینکه کاربر به دنبال آن در برنامه بگردد یا اصلا اطلاعی از وجود آن داشته باشد، خود برنامه چنین پیشنهادی را داد تا همان ابتدا، کاربری را که احتمالا تازه‌وارد سنگاپور شده، به یک اینترنت رایگان برساند.
خود برنامه اصلی شامل چند بخش است: بخش Home که موارد کلی را نشان می‌دهد و احتمالا می‌تواند تحت‌تأثیر پاسخ‌هایی باشد که در قسمت ابتدایی ارائه شده است؛ بخش جست‌وجو که به‌طورکلی هفت دسته گردشگری، از فروشگاه‌ها گرفته تا رویدادها را تفکیک می‌کرد و با انتخاب هر دسته یک لیست از آن موارد به نمایش درمی‌آمد.
تصاویر انتخاب‌شده بسیار جذاب و زنده هستند؛ برای مثال، در بخش رستوران‌ها با انتخاب یک رستوران، در نگاه اول می‌توانید یک خلاصه، تعدادی عکس، ساعت کاری و امتیاز کاربران را به رستوران بیابید؛ همچنین نظرهای کاربران درباره رستوران قابل مشاهده است.
برای موارد دیگر مانند فروشگاه‌ها و… هم روال کار برنامه به همین شکل است؛ با این تفاوت که مثلا در بخش رویدادها می‌توانید برای دریافت اطلاعات بیشتر از گزینه تماس تلفنی استفاده کنید؛ همچنین با یک ضربه تاریخ رویداد را به تقویم گوشی خود اضافه کرده تا آن را به شما یادآوری کند؛ نمایش آدرس دقیق و… هم قابل‌دسترس است.
طراحی UX برنامه به گونه‌ای است که در همان نگاه اول، اطلاعات اساسی را که نیاز دارید، در اختیار شما می‌گذارد؛ همچنین زمانی که بخواهید مورد جدیدی را جست‌وجو کنید، برنامه به شما نشان می‌دهد در حال حاضر چیزهایی توسط بقیه کاربران بیشتر موردتوجه قرار گرفته و Trend است.
در بخش ملزومات (Essentials) چهار مورد بسیار کاربردی برای یک گردشگر لحاظ می‌شود. موقعیت مکانی صرافی‌ها، وای‌فای‌های رایگان سطح شهر، شماره‌های اضطراری و تعدادی نکته مهم مانند نحوه برگشت مالیات در فرودگاه (بخشی از مالیات مربوط به مصرف‌کننده از گردشگران اخذ شده؛ اما در فرودگاه بازپرداخت می‌شود) از مواردی است که در این بخش پیدا می‌شود.
بخش بسیار جالب دیگر برنامه قسمت Discover است. این صفحه برای زمانی است که شما به‌عنوان یک گردشگر نمی‌دانید دنبال چه چیزی بگردید.
در این صفحه که شبیه صفحه تایم‌لاین نرم‌افزار تیک‌تاک یا بخش Explore ریلزهای اینستاگرام طراحی‌شده، با اسکرول‌کردن می‌توانید موارد متنوعی را پیدا کنید که احتمالا دوست دارید به آنجا بروید؛ برای مثال، یک مورد که نظر خود من را جلب کرد، یک بازی VR دسته‌جمعی بود که نمونه آن را قبلا ندیده بودم و از آن به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازی‌های چندنفره واقعیت مجازی دنیا نام برده شده بود.
شما در این بازی در یک اتاق بزرگ با تیم هشت‌نفره قرار می‌گیرید و با استفاده از هدست واقعیت مجازی و اسلحه مخصوص با هم‌تیمی‌های خود مشغول بازی در یک محیط مجازی بزرگ اما با قابلیت حرکت‌کردن در محیط فیزیکی می‌شوید.
این مورد در دسته جاذبه‌های گردشگری سنگاپور قرار داشت و به‌طور اتفاقی در صفحه Explore این برنامه در کنار موارد دیگر قابل مشاهده بود؛ اما تصویر و تیتر جذاب آن کاربر را سمت خود می‌کشید و قطعا یک گردشگر را با دیدن آن وادار می‌کرد به تجربه‌کردن و قراردادن آن در برنامه خود بیندیشد.
پایین صفحه معرفی هر مورد، لیستی از موارد مشابه وجود دارد؛برای مثال، در پایین صفحه همین اتاق VR تعدادی شهربازی و موارد دیگر از جمله اتاق فرار وجود داشت.
امکان جالب دیگر در صفحه معرفی مکان‌های گردشگری در این نرم‌افزار این بود که لیستی از نزدیک‌ترین ایستگاه‌های مترو در هر صفحه به مکان موردنظر قابل مشاهده بود.
این نرم‌افزار عملا از نظر فنی هیچ کار عجیب‌غریبی انجام نداده است؛ غیر از آنکه اولا، رنگ‌بندی و ظاهر بسیار زنده و جذاب دارد و تصاویر بسیار خوب برای جاذبه‌های مختلف گردشگری انتخاب شده است و ثانیا ،خیلی سریع کاربر را به هدف می‌رساند و او را دچار سردرگمی نمی‌کند.
تیترها و توضیح‌ها نیز با دقت کار و سعی شده است با کمترین پیچیدگی، بیشترین کاربرد و جذابیت را برای کاربر ایجاد کند؛ همچنین جمع‌آوری اطلاعات پنج پرسش ابتدایی که از کاربر پرسیده می‌شود، می‌تواند اطلاعات بسیار مفیدی را درباره گردشگران به اطلاع مقامات برساند.
محتواهای جست‌وجوشده یا مکان‌هایی که بیشتر در نرم‌افزار مورد استقبال قرار گرفته، همه اطلاعاتی است که می‌تواند به‌وسیله نرم‌افزار جمع‌آوری و تحلیل شود.
در ادامه، یک نرم‌افزار کوچک دیگر از سنگاپور را که از سوی سرویس تکنولوژی سنگاپور ارائه شده است، بررسی کردیم. Parking یک نرم‌افزار کوچک و کاربردی است که با آن می‌توانید هزینه پارکینگ را پرداخت کنید.
کافی است پارکینگ را در لیست انتخاب کرده، پلاک و نوع وسیله نقلیه و میزان توقف را وارد کنید. هزینه محاسبه می‌شود و با یک ضربه قابل پرداخت است. نکته جالب در این نرم‌افزار این است که مانند نرم‌افزار قبل هیچ پیچیدگی ندارد و تمام این اتفاق‌ها در یک صفحه انجام می‌شود.
سنگاپور نرم‌افزارهای دیگری هم دارد که برخی از آن‌ها در نوع خود جالب هستند؛ اما یکی از نرم‌افزارهای جالب دیگر، نرم‌افزار Singapore Metro است که توسط یک شرکت خصوصی ساخته‌شده است.
در این نرم‌افزار ایستگاهی که نزدیک آن هستید و ایستگاهی را که درنهایت می‌خواهید در آن پیاده شوید، انتخاب می‌کنید. این نرم‌افزار شما را راهنمایی می‌کند که در کدام ایستگاه‌ها باید تغییر خط بدهید تا به مقصد برسید.
در شهرهای هوشمند، به اشتراک‌گذاشتن اطلاعات برخی از بخش‌ها به‌صورت آزاد به‌گونه‌ای که سایر برنامه‌نویسان بتوانند از آن استفاده کنند، این فرصت را ایجاد می‌کند تا بخش خصوصی بتواند با خلاقیت خود امکانات بیشتری را در اختیار شهروندان قرار دهد؛ البته این امر زمانی درست محقق می‌شود که این اطلاعات در اختیار همه و به‌طور یکسان قرار گیرد.
نکته بسیار جالب در نرم‌افزارهای دولتی سنگاپور این است: بااینکه شاید این کشور از نظر برخورد اجتماعی با پدیده‌های تکنولوژی از ما کمی جلوتر است، نرم‌افزارهای طراحی‌شده بسیار ساده‌تر از نسخه‌های داخلی است؛ به‌گونه‌ای که هر فرد حتی با دانش دیجیتال کم بتواند از آن‌ها بدون سردرگمی بهره‌مند شود.
همچنین علاوه بر یکپارچگی فنی که لازمه تولید چنین نرم‌افزارهایی است (برای مثال، اطلاعات و دیتابیس‌ها به‌طور مشخص و سازمان‌دهی‌شده با دسترسی‌های امن در اختیار توسعه‌دهنده نرم‌افزارهای دولتی قرار گیرد) یکپارچگی ظاهری نیز موردتوجه قرار گرفته و سعی شده است به‌رغم وجود نرم‌افزارهای متعدد در سنگاپور، هویت بصری در بیشتر آن‌ها یکسان باشد.
این امر معمولا به‌صورت اتفاقی صورت نمی‌گیرد و نیازمند سازمان‌دهی و تعیین استانداردهایی است که هر بخش دولتی بتواند با ارائه مستندات آن به پیمانکار یا توسعه‌دهنده نرم‌افزار، به خروجی با کیفیت قابل‌قبول برسد.
