در چهارمین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای کاربردی در علوم کشاورزی، مقالهای تحت عنوان «بررسی مکانیسم اثر آلایندههای هوا بر تخریب بناهای تاریخی» ارائه شد. فوزیه بیگ محمدی، پریسا امیری، ناهید محمودی مهپاش و مهدی احمدی کلان نویسندگان این مقاله بودند.
در گذري كوتاه به شهر سين برخوار اصفهان میرویم، شايد هنوز شما نام شهر سين را نشنيده باشيد، اما محمدعلی عظیمیان زواره به خوبی آن را برای شما توصیف میکند.
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری سال 1390 هجری شمسی استان اصفهان متشکل از 51 بخش بوده است. لذا زواره، از پهناورترین بخشهای مستقل استان اصفهان است که در کرانه جنوبی کویر مرکزی غنوده است.
اگر درباره آثار تاریخی و گردشگری اصفهان از افراد مختلف پرسیده شود، بیشتر به آثاری مانند میدان نقش جهان و بناهایش یعنی مساجد امام خمینی(ره) و شیخ لطفالله و کاخ عالی قاپو و… اشاره میکنند؛ در حالی که در اصفهان گنجهای زیاد دیگری نیز وجود دارند.
آثار تاریخی اصفهان از قدیمیترین و مهمترین آثار تاریخی دنیاست. این کلانشهر مراکز تاریخی و باستانی بسیار زیادی دارد که از اصلیترین جاذبههای گردشگری در اصفهان هستند. نورپردازی این آثار موضوع مهمی است که شهرداری اصفهان در این زمینه وارد عمل شده و 30 بنای تاریخی را با نور مزین کرده است.
ماجرا با انتصاب «چلمن سیزدهم» به سمت ریاست موزه فرش قوت گرفت و در استان فارس با بوسه غافلگیرانه پیرزن بر سر ضرغامی و دلسوزی «وزیر میراث» برای کشاورزانی که دوست داشتند در حریم میراث جهانی پاسارگاد کشت و کار کنند، به اوج رسید. طی هفته گذشته، از یک سو منتقدمان چنته پری برای گلایه از وزارت میراث و گردشگری داشتند و از سوی دیگر قطار وزارت به حرکتش ادامه داد و طرفداران هم منتقدان را به قضاوتهای بیرحمانه متهم میکردند. در گزارش پیشرو، سعی میکنیم نگاه موشکافانهای به اتفاقات اخیر داشته باشیم.
نصفجهان بالاخره پس از 20سال دوری از زایندهرود و حراج آبخوانهایش، دهان باز کرد و عنقریب است که مردمش را ببلعد. حالا ترکهای زیر، درشت شده و لرزه فرونشست، زیرپای شهر را خالی کرده است. یادگارهای پایتخت صفویه، علاوه بر گرد غربت به شکافها و نشستهای سازه هم آذینبندی شدهاند. زمین کلانشهر اصفهان، زیرساختهای مهم شهر و هرآنچه که لازمه زندگی شهرنشینی بوده و در وانفسای کسری بودجه ساخته شده یا از بمباران جنگ تحمیلی جان سالم به در برده را آرام آرام میبلعد. مسئولان خوابزده، با اصفهانی مواجه شدهاند که هرچند معنای زلزله و گسل را نمیداند، اما با تلنگری فرومیریزد.
در قسمت ششم یادداشتهای «درددل آثار و ابنیه تاریخی اصفهان» منتشرشده در سال 1344 نوروز جمشاد به سراغ خیابان مطهری رفته و از آنجا راهی سی و سهپل میشود. تاکنون دو قسمت از یادداشتهای منتشرشده در روزنامه اصفهان در دهه چهل با عنوان «درد دل آثار تاریخی اصفهان» به چاپ رسیده است. این مطلب حاوی دادههای بسیار جالب و ارزشمندی راجع به اوضاع این آثار و ابنیه از زبان خودشان است. ما در این قسمت به سی و سهپل و اطراف آن میپردازیم.
شهر سوخته، آتشکده نوشیجان، زیگورات چغازنبیل، تخت جمشید، کاخ نسا، کاخ آشور، چهارطاقی نیاسر، کاخ سروستان، مسجد جامع اردستان، مسجد جامع عتیق اصفهان و شمسالعماره، همه را میتوانید در یک مسیر جذاب گردشگری معماری قرار دهید؛ اگر هدفتان، دیدن نمونههای متنوع و اعلای طاق و قوس در بناهای تاریخی باشد!
آثار تاریخی و مذهبی شهر گرگاب براثر بیتدبیری، خسارتهای جبرانناپذیری دیده است. این اماکن بعضا تا 700 سال قدمت دارند. گرگاب در بین شهرهای شهرستان شاهینشهر و میمه اگر ازلحاظ قدمت سرتر نباشد، ازنظر تعداد و تنوع، مجموعهای از غنیترین و جذابترین اماکن گردشگری را در خود جای داده است. دشتهای یکنواخت و حاصلخیز، آب فراوان و قرارداشتن در راه دسترسی به اصفهان در قدیم ازجمله ویژگیهای این منطقه است. این دشت موردتوجه سلاطین و مهاجمان برای تهیه آب و غذای خود و احشام بوده است؛ به همین دلیل رازهای پنهانی از زمان ایلخانیان و حکمرانان بعدازآن در خود به یادگار دارد؛ اما آنگونه که شایسته است به این آثار توجه نشده است.
سابقه حفاظت از آثار تاریخی ایران به چه زمانی و تلاش چه کسانی برمیگردد؟! در پاسخ به این سؤال به سراغ تاریخچه «انجمن آثار ملی ایران» میرویم و فعالیتهایی را که در قالب این ارگان در کشور و البته اصفهان انجام شد و رویههای خوبی را که پایهگذاری کردند، بررسی میکنیم. انجمن آثار ملی ایران در سال 1301 شمسی در تهران پایهگذاری شد. حدود پانزده نفر از رجال اهل فرهنگ ایران، که میدیدند آثار تاریخی و گنجینههای ایران مورد بیتوجهی قرار گرفته و در حال نابودی هستند، جلسهای تشکیل دادند و قرار گذاشتند با انجام فعالیتهای قلمی و عملی احساسات و فکر مردم را به این آثار برانگیزانند و تلاش کنند تا جایی که میشود به حفظ و مرمت این آثار کمک کنند.
ایستادن درست رو به «مجلس پذیرایی شاهعباس دوم از ندرمحمدخان، فرمانروای ترکستان» تجربهای است که برای نادرگردشگر و میراثدوستی فراهم میشود و روایت حلاوتش را با کلمات به هیچ صورت نمیتوان بیان کرد. بهانه دیدار ویژه ما با تاریخ و هنر از روی داربست، عملیات مرمت به نیمهرسیده این نقاشی مهم در تالار اصلی کاخ چهلستون بود.