به گزارش اصفهان زیبا؛ میثم نیلی یکی از اساتید برجسته هنر نگارگری است که هنر خود را نزد اساتیدی همچون پدربزرگ خود یعنی ناصر نیلی، دکتر مهرداد صدری، دکتر هوشنگ جزی‌زاده و دکتر محمدباقر آقامیری فرا گرفته است.
استاد نیلی درباره سبک هنری خود به خبرنگار «اصفهان‌زیبا» گفت: «در کودکی نزد پدربزرگ خود نقاشی به شیوه مینیاتور سنتی را از مرحله رنگ‌سازی تا اجرای تابلوهای کوچک و تابلوهای خیلی کوچک بازاری فرا گرفتم. در حدود شانزده‌سالگی به هنرستان هنرهای زیبا رفتم و در آنجا نگارگری مکتب اصفهان را فرا گرفتم. تا حدود پانزده سال شیوه مکتب اصفهان را کار کردم؛ سپس با مطالعات فراوانی که درراستای مکاتب نقاشی جهان داشتم، دوره‌ای را در کشور ارمنستان سپری کردم و از آن روز، تغییر نگرشی در افکار هنری من صورت گرفت.بعد از مدتی برای تحصیل در مقطع ارشد و دکتری به تهران سفر کردم و در آنجا تحت تأثیر مکتب تهران قرار گرفتم. تلفیقی از مکتب تهران و نقاشی سورئال و طبیعت‌سازی مکتب اصفهان در آثار من قابل‌مشاهده است.»
تفاوت نگارگری با مینیاتور؟ نیلی درباره تفاوت نگارگری با مینیاتور این‌گونه پاسخ داد: «آثاری به اندازه‌های کوچک مینیمال یا همان طبیعت کوچک و با موضوعاتی چون عامی و سنتی را هنر مینیاتور می‌گوییم. در ادامه هنرمندانی روی کار آمدند که همان مفاهیم عمیق را در اندازه‌های بزرگ‌تر و روی تابلوها خلق کردند که این سبک از نقاشی را نگارگری یا همان نقاشی ایرانی می‌نامیم.»
نیلی در پاسخ به این سؤال که در طول فعالیت هنری خود، کدام تابلو بیشتر از دیگران مورد تحسین اساتید و هنردوستان قرار گرفته است اشاره کرد: «همیشه هنرمندان سعی می‌کنند تمامی آثارشان تأثیرگذار و ارزشمند باشد. بنده نیز در طول این صد جشنواره و رویدادهای هنری متعدد همواره در همین راستا تلاش کرده‌ام. ازجمله مهم‌ترین این رویدادها جشنواره فجر، دوسالانه و جشنواره رضوی بودند. من به دلیل تأثیرات زیادی از امام رضا علیه‌السلام و موضوعات عرفانی گرفته‌ام، بهترین آثار خودم را برای همین موضوعات و شخص امام رضا علیه‌السلام کار کرده‌ام. تابلوهایی مانند “ضامن آهو”، “دعای باران امام رضا”، “اثر نیایش” و همچنین تابلوی “ایثارگران” با موضوع شهدا را بسیار دوست دارم و معتقدم که تمام آن‌ها را با قلب خودم کشیده‌ام.»
نگارگر اصفهانی ظرفیت شهر خود برای فعالیت در زمینه نقاشی ایرانی را این‌گونه توصیف کرد: «در ادوار گذشته تا به اکنون اصفهان در تمام رشته‌های هنری به‌عنوان قطبی درخشنده ظاهر شده و می‌توان گفت هر شهروند اصفهانی حداقل یک‌بار نغمه استاد تاج اصفهانی را شنیده یا تابلوهای استاد فرشچیان را دیده است.
اصفهان همواره شهری هنردوست و هنرپرور بوده است.» نیلی درباره شرایط کمی و کیفی استعدادهای هنر نگارگری در اصفهان افزود: «همیشه نوعی دوگانگی بین هنرمندان صنایع‌دستی و نگارگری وجود داشته است. به نظر من یکی از دلایل مهم آن وجود میدان تاریخی نقش‌جهان است که صنعتگران و هنرمندان صنایع‌دستی زیادی را در خود جا داده است. اما در عرصه نگارگری که در گالری‌ها و جشنواره‌های مختلف می‌توان مشاهده کرد، از جوانان اصفهانی در عرصه بین‌المللی کمتر استفاده می‌شود.»
دانشگاه یا تجربه؟ مدرس نقاشی ایرانی در دانشگاه در پاسخ به دوگانگی دانشگاه یا تجربه این‌گونه پاسخ داد: «همیشه برای پرواز دو بال وجود دارد. یک بال تئوری و بال دیگر عملی است. با توجه به اینکه چند سالی است به تدریس در دانشگاه می‌پردازم معتقدم بیشتر دانشجوها دنبال نمره هستند تا کسب مهارت. اما به‌هرحال تجربه عملی بدون اطلاعات تئوری گره‌گشا نیست. آموزش عملی صرف نیز از هنرمند یک شخصیت تک‌بعدی خواهد ساخت.
توصیه من این است جوانان در دانشگاه از اساتید خود بهترین استفاده را بکنند و سپس در برابر اساتید خود در کارگاه‌ها و کلاس‌های عملی، زانوی شاگردی بر زمین زده و برای پیشبرد هنر ایرانی بکوشند.» نیلی درباره میزان استقبال مردم و به‌خصوص جوانان از آثار حوزه نگارگری گفت: «خاطرم هست که وقتی 16 سال داشتم، جوان‌ها و نوجوان‌ها در تابستان یا کلاس خط می‌رفتند یا نقاشی.
آن زمان تنوع رشته‌های هنری به این شکل کنونی نبود. در حال حاضر با توجه به وجود رسانه‌ای مانند صداوسیما که در دسترس همگان است و هنر موسیقی و نمایش، هنرهای تجسمی بسیار مهجور مانده‌اند، همچنان این هنر مقدس طرفداران خاص خودش را دارد.
به قول شاعر بزرگ: آب دریا را اگر نتوان کشید، قدر همت جرعه‌ای از آن چشید!» در پایان این گفت‌وگوی صمیمانه، استاد نیلی از دغدغه مهم خود این‌گونه گفت: «این هنر باید در خارج از مرزهای ایران بیشتر در معرض نمایش گذاشته شود تا فرهنگ اصیل ایرانی را به جهانیان نشان بدهد. هنر زبان صلح و گفت‌وگوست. کشوری مثل ایران از آثار هنری و آثار هنری حتی بیشتر از نفت می‌تواند درآمدزایی کند. درست است که هنرمندان عاشق کارشان هستند و خانواده و زندگی خوشان را وقف هنر کرده‌اند،این امر بدون حمایت ادارات و مؤسسات امکان‌پذیر نخواهد بود.»
