سالها و دهههای قبل که سیاستگذاری در ایران بهسوی مدار توسعه چرخید، آنچه اعمال و پیاده شد، ابعاد ملی داشت و سیاستهای ابلاغشده و اعمالشده، از بالا به پایین جاری بود.
توسعه همواره با شهرنشینی قرین است و پیامدهای ناخواسته و ناگزیری برای شهر و ساکنان آن به همراه خواهد آورد.
کی از جنبههای مهم توسعه در هر کشوری این است که این پدیده اجتماعی سیاسی، با مسئله شهرنشینی قرابت زیادی دارد؛ حتی میتوان گفت لازم و ملزوم یکدیگرند.
برای حرکت سریعتر در مسیر توسعه و پیشرفت، داشتن نظام برنامهریزی اولین لازمه است. اینکه چه اهدافی را مدنظر داریم، از چه منابعی میخواهیم استفاده کنیم، چه حوزههایی قرار است تحتتأثیر اهداف ما قرار گیرند، چه مسیری را طی کنیم تا به هدف برسیم …
شهر موجودی زنده است که بهتدریج بالغ میشود و گسترش مییابد و درنتیجه آن پیچیدهتر میشود. این نگاه انبساطی به شهر که در دورههای مختلف در مدیریت شهری حاکم بوده و از اجزای اصلی نگاه توسعهمدارانه بهحساب میآید، پیامدهایی دارد.
در سلسلهگزارشها و روایتهای تاریخی که در صفحه حرکت تاریخی تاکنون آوردهایم، محلههای مختلف اصفهان معرفی شدهاند، محلههایی که هرکدام تاریخ و روایتی برای خود دارند و بار هویتی را به دوش میکشند و در کل، تصویری از یک اصفهان آشنا و معروف به «نصفجهان» را برای ما میسازند. به هرکدام از این محلهها که نگاه میاندازیم، یک چیز در همه آنها مشترک میبینیم.
هرچقدر هم که با مفهوم توسعه مخالفت داشته باشیم یا پارادایم توسعه را ناکارآمد بدانیم، بازهم نمیتوانیم این واقعیت را انکار کنیم که در حال حاضر جایگزینی برای آن در روند برنامهریزیهای ملی و منطقهای نداریم.
سیاستگذاران شهری موظفاند متناسب با برنامههای توسعهای که در کشور اجرا میشود، در استانها و شهرها نیز برنامههایی تدوین کنند تا بتوانند معضلات محلی را بسنجند و متناسب با اسناد بالادستی برای رفع آنها راهکار و راهبردهایی ارائه دهند.
شهرداریها یکی از مهمترین ارگانهای دخیل در امر توسعه کشور هستند و پروژههای زیرساختی که در شهر ازنظر عمرانی، شهرسازی و ترافیکی انجام میدهند …
بر اساس اعلام صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، سال 2008 نقطهعطفی برای روندهای شهرنشینی بود؛ چراکه برای اولین بار بیش از 50درصد از کل جمعیت جهان، یعنی حدود 3.3 میلیارد نفر در مناطق شهری ساکن شدند؛ رقمی که پیشبینی میشود تا سال 2050 نزدیک به 70درصد برسد.
بهبود و احیای بافت فرسوده بیش از دو دهه است که در سیاستگذاری بالادستی ما جای خود را باز کرده است.
یکی از مهمترین ابزارهایی که در تحلیل توسعهمندی جوامع به کمک تحلیلگران میآید، تحلیل از بعد اقتصاد شهری است.