روایت زیست غنی استاد پیشکسوت هنر نمایش سایهبازی را حالا میتوانید در فیلم «خیالباز»، ساخته تینا میرکریمی ببینید.
برای گرهگشایی از صنعت گردشگری اصفهان یکی از چند راهکار لازم، گشودن درست درهای بسته است؛ اتفاقی که یکی از جدیدترین مثالهای خوبش را میتوانیم برپایی نمایشگاه «بر هامون نهاده» بنامیم؛ چراکه به واسطه این نمایشگاه، از یک سو دری به دنیای «روایتهای تاریخی مکتوب سفر به اصفهان» گشودهاند.
این یکی از کارهای موردعلاقه من است که هنگام پرواز انجام میدهم؛ تماشای مناظری که بیرون از پنجره هواپیما نمایان میشود. بهمحض بلند شدن هواپیما، ردیابی پرواز را در سیستم سرگرمی روشن میکنم، هدفونم را میگذارم و فقط از پنجره به بیرون خیره میشوم.
آنچه امروزه پاساژ یا مرکز خرید نامیده میشود، در حقیقت شکل تغییریافته و در حال گذار بازار سنتی به مدرن است. خود بازار سابقه چند هزار ساله در تمدن ایران و جهان دارد. ازهمان هنگام که انسان موفق به تولید محصول بیشتر از نیاز خود شد و به فکر مبادله آن با دیگر محصولات و تولیدات مورد نیاز افتاد، مراحل شکلگیری بازار (هرچند به صورت ابتدایی) آغاز شد. برای این منظور ابتدا فضاهای بازی در مجاورت روستاهای بزرگ به این کار اختصاص داده شد که در فصولی از سال به تدریج در روزهایی از هفته، محل اجتماع، داد و ستد و مبادله منطقه میشد. سپس با گسترش جوامع و مبادلات، زمان، مکان، شکل و ساختار آن نیز دچار تغییرات و تحولات تکاملی شد و بهتدریج از حالت موقتی (و نه دائمی) و از وضعیت فاقد سرپناه و معماری به ساختارهای معماری متشکل و دائمی تبدیل شد.
خانههای تاریخی آرایی، عطایی و ربّی، رسول حسینی و صدری، همه روزگاری جزو خانه خان خوراسگان بوده، اما این سالها بهتدریج با دیوارکشی و فروش، به خانههای مجزایی تبدیل شدهاند. داستانهایی که مردم محلی درباره این اثر تاریخی بیان میکنند، باورنکردنی و افسانهای است. اغلب میگویند: «دیوار خونه خان از ورق طلاست»، «هیشکی نتونسته خونه رو ببینه». هر چه هست این خانه با عناصر اصیل معماری و نقاشیهایی از داستانهای ایرانی یکی از بزرگترین خانههای تاریخی اصفهان بهشمار میرود و امروز به دور از هر گونه توجه لازم در حال تخریب و نابودی است.
«در نوروز امسال برخی بناهای شاخص مانند مسجد جامع عتیق در خور نامشان بازدید نداشتند. باید با برنامهریزی منسجم به توزیع گردشگری و توازن بازدیدها کمک کنیم.» این، بخشی از توئیت مدیرکل میراثفرهنگی اصفهان است که همه ما را به تأمل وامیدارد؛ بهخصوص وقتی یادمان باشد که متخصصان تاریخ و گردشگری معتقدند اگر بخواهید فقط […]
در نقاشیهای قدیمی که از شهر اصفهان ترسیم شده، ستونهای کهنسالی دیده میشود که به قول مولوی مانند نردبانهایی پلهپله تا دل آسمان کشیده شدهاند. این ستونهای هزارساله، منارههای تاریخی شهر اصفهان هستند؛ منارههایی که از دوره سلجوقی به بعد بیشتر در کنار بناهای مذهبیآموزشی نظیر مساجد، مدارس و مقبرهها دیده میشوند. در روزگاری که در سیمای شهری به زحمت خانههای بیشتر از دو طبقه به چشم میخورده، ارتفاع چشمگیر این آسمانخراشهای کهنسال هم نمادی از شکوه و عظمت بوده و هم احتمالا راهنمایی برای پیدا کردن کانونهای علمی و مذهبی در شهرها.
سید مهدی موسوی موحد، که پیش از این او را به عنوان رئیس پایگاه میراث جهانی مسجد جامع عتیق اصفهان میشناختیم، با حکم مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان، به سرپرستی معاونت میراث فرهنگی اصفهان منصوب شد.
گرمای واژه «بابا» برای کسانی که از نعمت داشتن پدر بهعنوان یکی از ستونهای خانواده محروم نبودهاند قابل درک است؛ اما در کوچه پس کوچههای شهر که رکاب میزنیم، گاهی با مقبرهها یا محلهها یا گذرهایی روبهرو میشویم که به نام «بابا» مشهورند. این باباها چه کسانی بودهاند و چگونه وارد تاریخ اصفهان شدهاند؟ به نظر میرسد با رشد گرایشات عرفانی پس از اسلام مشایخ با القاب مختلفی شناخته میشدهاند. پیر، عمو، شیخ یا بابا از این دست لقبها بوده است. اما بعد از حمله مغول و در طی قرن هشتم و نهم این جریان رنگ دیگری پیدا کرد و باباهای اصفهان بیشتر حاصل این دوره تاریخی هستند.
عزت الله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، ۱۷ دستورالعمل را برای تحول و ارتقای وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به ادارات کل میراث استانها برای اجرا ابلاغ کرده است. روایت گروه میراث و گردشگری روزنامه اصفهانزیبا را از دفترچهای که وزارت میراث فرهنگی تهیه و در اختیار استانها قرار داده است، در ادامه میخوانید. البته به روایت مهر، این هفده مورد، از سخنرانی ضرغامی در جمع مدیران و کارکنان وزارت احصا و استخراج شده است.
جان سردر تاریخی جورجیر که نامش در فهرست میراث ملی ایرانیان به ثبت رسیده، در خطر است. میراث گرانقدری که شاهکاری از معماری رازی است به جای آن که با لحاظکردن اصول حفاظتی در معرض دید عموم قرار بگیرد، به محلی برای پارک موتورسیکلتها تبدیل شده و هر عابری به راحتی میتواند بر کالبد این میراث گرانبها دست بکشد یا موتورش را به دیواره ارزشمند هزارساله بنا تکیه بدهد و فرسایشش را رقم بزند. به نظر میرسد بهسرعت باید از این سردر تاریخی هم به روشی مشابه روش حفاظت از محراب اولجایتو در مسجد جامع عتیق اصفهان، حفاظت صورت بگیرد و با افزایش آگاهی عمومی نسبت به ارزشهای این میراث از تخریبش جلوگیری و برای معرفیاش تلاش شود.
«نفسم بند اومد از دیدن آثار موزه. احساس کردم در پاریس هستم!»؛ این روایت یکی از موزهداران اصفهان بود بعد از حضور در افتتاحیه رسمی «موزه ملی هنرهای اصفهان». افتتاحیه موزه 14بهمن1400 با حضور رئیس بنیاد مستضعفان ایران، استاندار اصفهان، مدیرکل میراث فرهنگی استان و مدیران فرهنگی و هنری شهرداری اصفهان برگزار شد.