به گزارش اصفهان زیبا؛ این روزها که روضه‌های خانگی بی‌صدا پرچم‌هایشان را درگوشه و کنار شهر بر دیوار برافراشته‌اند و هیئت های کوچک و بزرگ داربست‌هایشان را بالا برده‌اند، برخی هیئت‌ها و مساجد، دسته‌های عزاداری را سامان می‌دهند.
در عزاداری سنتی گروه از اهمیت خاصی برخوردار است؛ آنچنان که می‌بینیم اعتبار هیئت‌ها به بزرگی گروه‌هایشان است.
کیفیت مجالس گاهی با تعداد گروه‌هایی که هر شب مهمانشان می‌شود، سنجیده می‌شود.
گروه، این جامعه کوچکِ عجیب، گروه سنی ندارد؛ از نوجوان هشت‌ساله تا پیرغلام هشتادساله را در خود جای می‌دهد.
مثل رودی بر روح بی‌جان شهر جریان پیدا می‌کند و حماسه حسین را فریاد می‌زند.
پرشور و پرسروصدا وارد می‌شود و عزاداران را مهمان سینه‌زنی و نوحه‌خوانی‌های ناگاه خود می‌کند؛ مهمان ناخوانده‌ای که تمام عزادارانش تمنای آمدنش را دارند و با حرکتش در شهر روضه را در مویرگ‌های به‌خواب‌رفته شهر تزریق می‌کند.
آن سالمندی که در خانه‌اش مانده، آن جوانی که در کوچه و خیابان پی تفریح پرسه می‌زند، آن همراه بیمار در بیمارستان که دستش از هیئت کوتاه شده، همه را بی‌منت در آغوشش جای می‌دهد.
غم حسین هیاهو می‌خواهد و دسته‌های عزاداری هیاهو را خوب مشق می‌کنند. کارشان با شور و سروصدای زنجیرزنی شروع می‌شود. با ذکر مصیبت و سینه‌زنی ادامه می‌یابد و با فریاد مظلومیت حسین (ع) خاتمه پیدا می‌کند.
گویی دسته عزاداری رسالت دارد که هدفی بزرگ را یادآوری کند.
در انتها از پس تمام هیاهوها و صداهای طبل و سنج سکوت را برمی‌گزیند و تشنه‌لب‌بودن حسین و مظلومیتش را فریاد می‌زند و آرام‌آرام صحنه را به مقصد هیئت بعدی ترک می‌کند.
روز عاشورا به رسمی دیرینه موعد وصال دسته‌هاست. حالا که رسالتشان را کامل انجام داده‌اند، قطره‌قطره به هم می‌پیوندند و رودی از فریادهای حماسی را تشکیل می‌دهند و صلابتشان را به رخ شهر می‌کشند.
در این زمانه‌ای که صدای منبر و مداح هیئت‌های بزرگ اجازه دیده‌شدن به روضه‌های خانگی را نمی‌دهد، دسته‌های کوچک روضه را به قلب خاموش شهر می‌کشانند.
جایی که دل‌ها راکد مانده دسته‌ها معطل دعوت نمی‌مانند؛ خودشان را به آدم‌هایی که فقط یک لحظه با حسین (ع) فاصله دارند، می‌رسانند و در مسیرشان نه تنها تمام کسانی که محروم مانده‌اند را درگیر می‌کنند، که کسانی که غافل مانده‌اند را هم به دلدادگی حسین (ع) دچار می‌کند.
قصه خیلی از آدم‌ها به یک لحظه بند است. دسته بروز اجتماعی عزاداری است که همه افراد جامعه را درگیر می‌کند و کنار هیئت‌های بزرگ و سخنرانان معروف و مداحان بنام می‌خواهد نور حسین را بین تمام اقشار جامعه بپاشد.
دسته عزاداری خوب می‌داند گاهی دل راکدمانده پایش به هیئت نمی‌رسد.
