به گزارش اصفهان زیبا؛ صِرفِ قانونی یا غیرقانونی عمل‌کردن نهادهایی همچون شهرداری، ملاک خوبی برای تشخیص ایجاد یا عدم ایجاد تعارض با مردم نیست. به بیان دیگر، همه تعارض‌های مردم با شهرداری، از عمل‌نکردن این نهاد به قانون نشئت نمی‌گیرد. چه بسا مواردی که شهرداری قانونی عمل کرده، اما تعارض‌های شدیدی با مردم به‌وجودآمده که باعث ازدست‌رفتن اعتماد مردم به شهرداری شده‌است. باید توجه‌داشت در این زمینه، دیدگاه‌های مختلفی میان متصدیان امور وجود‌دارد که گاه با هم در تعارض است. عدنان زادهوش، عضو سابق شورای اسلامی شهر اصفهان، در گفتوگو با روایت اصفهان ضمن نگاه به برخی از پروژه‌های مشهور شهر، زاویه‌ای دیگر از تعارض‌های میان مردم و شهرداری را به‌نمایش‌می‌گذارد.
بعضی از پروژه‌های کلان اصفهان که در جریان احداث، تعارض زیادی با مردم به‌وجود‌آورد، همچنان ناقص و بدون نتیجه مانده‌است. آیا شهرداری در این زمینه می‌تواند به یک قاعده کلی برسد و از درگیرشدن در پروژه‌هایی که حجم تعارضشان با مردم زیاد است، اجتناب کند؟
بسته به پروژه متفاوت است. من با دو پروژه شدیدا مخالف بودم؛ یکی، پروژه احداث برج‌جهان‌نما در دروازه‌دولت و یکی هم پروژه احداث میدان امام‌علی(ع). اصل قضیه چیز خیلی بدی نیست؛ ولی به نظر من هیچ‌وقت فقط با چشم مادی نباید به مسائل نگاه کنیم. وقتی کار خوبی را با ظلم انجام‌دهیم، نتیجه خوبی نمی‌گیریم. پایه اولیه تملک بعضی از قسمت‌های پروژه احداث برج جهان‌نما ظالمانه بود و شهرداری ظلم کرد. ما با بعضی از کسبه‌ای هم که در میدان امام‌علی(ع) آسیب دیدند، خوش‌رفتاری نکردیم؛ البته نمی‌خواهم بگویم ظلم کردیم. درباره پروژه احداث برج جهان‌نما به‌صراحت می‌گویم ظلم کردیم؛ ولی درباره پروژه احداث میدان امام‌علی(ع) می‌گویم خوش‌رفتاری نکردیم. وقتی بدرفتاری می‌کنیم و مردم را در سودی که عاید ما می‌شود، سهیم نمی‌کنیم، اثرات روحی و روانی آن، باعث مردگیِ فضا می‌شود. اگر می‌بینید برج جهان‌نما هنوز مرده است، به‌خاطر روحی است که دارد به آنجا آسیب می‌زند. میدان امام‌علی(ع) هم همین‌طور است.
یعنی شما با روش آزادسازی این پروژه‌ها مخالف هستید؟
بله! اینکه ما افراد را مخیر بین بد و بدتر کنیم، درست نیست. من معتقدم از این نوع کارها زیاد انجام داده‌ایم؛ اما نمونه‌های خوب هم از آزادسازی وجود دارد؛ مثلاً، روبه‌روی گلستان‌شهدا بافت فرسوده وسیعی وجود داشت.
ما بافت را در آن منطقه عوض کردیم؛ ولی مردم راضی هستند و کارها هم خیلی خوب پیش رفت؛ چون با مشارکت خود مردم بود و سود آن هم به خود مردم رسید؛ ولی اینکه برای سود شهرداری دندان‌تیز کنیم، اشتباه است.
به نظر شما این پروژه‌ها با هدف سوداگری و تأمین منافع شهرداری انجام شد؟
بله! اگر به شکل دیگری رفتار می‌شد و روش اجرا به شکل بهتری بود، نتایج خوبی در پی‌داشت؛ مثل همان بافت فرسوده روبه‌روی گلستان‌شهدا. در آن قسمت کار به‌گونه‌ای خوب پیش رفت که مردم اعتراض نکردند و هیچ شکایت و ناراحتی هم دیده نشد و آسیبی هم به کسی وارد نشد. چرا؟ چون همه سود به خود مردم برگشت.
اما در پروژه احداث میدان امام‌علی(ع) فقط شهرداری سود کرد. من معتقد به این نیستم که وقتی می‌خواهیم کار بزرگی در شهر انجام دهیم، شهرداری سود کند؛ بلکه مردم باید سود کنند.
اقدام شهرداری در جریان پروژه احداث میدان امام‌علی(ع) خارج از ضوابط قانونی بود؟
بعضاً مردم را مجبور کردند! این اشتباه است. وقتی به مالک مغازه می‌گوییم کاربری اینجا دیگر تجاری نیست و بعد ارزش ملک او را بدون درنظرگرفتن کاربری تجاری محاسبه می‌کنیم، این مالک آسیب می‌بیند؛ البته در این شکی نداریم که مصوبه داشته و قانونی هم بوده‌است و هر کسی هم که به مسئله نگاه کند، می‌بیند همه چیز عادی و درست است؛ اما صلاح آن شخص رعایت نشده‌است.
شما می‌آیید جلوی مغازه‌ای را خراب می‌کنید و دسترسی مغازه‌های آن‌طرف‌تر را از بین می‌برید و آنجا از رونق می‌افتد؛ بعد به مالک آن مغازه‌ای که از رونق افتاده‌است و کسی در آن رفت‌وآمد ندارد، می‌گویید می‌خواهیم اینجا را بسازیم و باید مغازه شما را آزاد کنیم. بعد که قیمت‌گذاری می‌کنید، مثلاً کارشناس اعلام کرده قیمت اینجا متری دومیلیون‌تومان است، ولی ما به شما متری سه‌میلیون تومان می‌دهیم. در صورتی که قبل از اینکه شهرداری اینجا را خراب‌کند و دسترسی را از بین ببرد، اینجا متری پنج‌میلیون تومان بوده‌است! اشکال اینجا است… .
یک چیزی را دوست ندارم بگویم. مسئولانی که در این قضیه به این روش کار کردند، بعدها مریضی‌های بدی گرفتند. مسئولی را که در جریان احداث پروژه میدان امام‌علی(ع) گفته بود من این کارها را نمی‌کنم، عزل کردند. بعد آمدند یکی را معرفی کردند و گفتند این آقا خیلی توانمند است! توانمندی در چه؟! این کارها خوب نیست. در کل من با خیلی از پروژه‌ها مخالف نیستم. با روش اجرای آن مخالفم. احیای میدان دوره سلجوقی چیز بدی نیست؛ اما با روش اجرا مشکل دارم. این روش‌ها احتیاج به شمِّ عاشقانه در مدیریت دارد؛ اینکه عاشق مردم باشید و از طرف دیگر اینکه ذهن تجاری هم داشته‌باشید. این دو قابل‌جمع هم هستند. بیشتر کسانی که در این شهر مدیران خوبی هستند و کارهای بزرگی را هم انجام‌دادند، کارها را با همین دو توانمندی پیش‌بردند.
در پروژه احداث برج جهان‌نما هم همین روش‌های اشتباه را داشتیم؟
بله! روش آزادسازی در آنجا اشتباه بود. کارگزاری که این کار را انجام می‌دهد، مثلاً می‌آید آب می‌ریزد پشت دیوار یک مغازه و دیوار آن خراب می‌شود؛ بعد هم می‌گوید داشتم فضای سبز را آب می‌دادم؛ سپس می‌آیند مغازه را می‌گیرند.
این رفتارها تعمدی انجام می‌شود؟
من با روح این کارها مشکل دارم؛ مثلاً اگر به مردم در زمان آقای جمالی‌نژاد می‌گفتیم 100میلیارد پول بدهید، فوراً آن را تأمین و پرداخت می‌کردند. نمی‌پرسیدند که اصلاً در این کاری که می‌خواهید انجام دهید، سود هست یا نه؟ چرا؟ چون پیش خودشان می‌گفتند این فرد نمی‌خواهد سر من کلاه بگذارد. این خیلی بد است که وقتی داریم با مردم حرف می‌زنیم، فکر می‌کنند ما به‌عنوان شهرداری می‌خواهیم سرشان کلاه بگذاریم.
هشت سال کار من این بوده که در کمیته‌های نظارتی کنار مردم و شهردار می‌نشستم. نگاه که می‌کردم، می‌فهمیدم بعضی از مردم احساس می‌کردند این شهردار منطقه می‌خواهد سر او کلاه بگذارد؛ ولی در بعضی از مناطق این احساس وجود نداشت. این احساس برای من خیلی ارزشمند است؛ اما خیلی از اوقات به این‌ها توجه نمی‌کنیم و فقط این را می‌بینیم که این شهردار چقدر درآمد کسب کرده است.
