در کـوچـهپـسکـوچـههـای خیـابــان عبدالرزاق، بازارچه حاجمحمد جعفر، بازارچه وزیر، همسایگی جامعه مصطفی، مسجـد خـوشآبورنگــی اســت کــه چراغهایش تا ساعتها بعد از اذان مغرب و عشا روشن است؛ مسجدی که رفتوآمد کودکان و نوجوانان به آن کمتر از بزرگترها نیست؛ بچههایی که با شوق فراوان به مسجد میآیند و بهسختی از آن دل میکنند.
ماجرای مسجد این هفته برخلاف مساجد قبلی از زبان مسئول بسیج و کانون روایت نمیشود؛ بلکه یکی از اعضای هیئتامنا و امام جماعت مسجد حضرت جوادالائمه خیابان مولوی کوچه شماره ۱۵، راوی این هفته ما هستند.
این روزها تصمیم گرفتهایم با عینکی دیگر سری به کانونها و مجموعههای فرهنگی بزنیم. نه اینکه تاکنون چنین نکردهایم، بلکه اصلا ماهیت این صفحه چنین بوده است؛ اما این بار میخواهیم در کنار تمام گفتوگوهایی که با مسئولان کانونها و مجموعههای فرهنگی داشتیم، علاوه بر بیان مشکلات و سازوکارهایی که باید برای رفع آنها اتخاذ شود، کمی هم از اعضای کانونها بگوییم.
در ادامه سر زدن به مساجد مختلف و نشستن پای درددل متولیان هرکدام، دنبال مسجدی بودم که امامجماعت فعالی داشته باشد، فقط به خواندن نمازهای واجب اکتفا نکند و وسط میدان باشد، در جریان برنامههای مسجد باشد و خودش پابهپای مسئول بسیج و کانون، دنبال جذب جوانان و نوجوانان باشد، بین مردم و در جریان مشکلات محل باشد.
نزدیک به یک هفته از آن ماجرا گذشته است؛ از آن روزی که هلیکوپتر حامل رئیسجمهور و همراهانش مفقود و پس از آن هم خبر شهادت سرنشینان آن اعلام شد.
ده ساله بودم که شناختمشان. با قامت خمیده، خال گوشتی توی صورت، صدایی نرم و مخملی و آرام. بیشتر نمازهای جماعت خانوادگی را توی مسجدی میخواندیم که امام جماعتش آیتالله بهجت بودند.
وقتی محلهای به نام مسجدش شناخته شود، یعنی مسجد یکی از ستونهای اصلی آن محله است. مسجدالرضای ۶۰ساله در منطقه یک، خیابان صمدیه، محله مسجدالرضا، بروبیایی دارد و محل رجوع مردم است.
نگاهش کردم، تیز دوید سمت اتاقخواب، روسری بابونه را روی سرش کشیده بود. پایش خورد به لبه سنگی پله جلوی سالن. خم شد و داد زد و یکدستی چسبید به پایش. اما انگشت سبابهاش را از روی روسری که زیر گلو جمع کرده بود برنداشت. لنگلنگان رفت سمت آینه. خودش را نگاه کرد. چند باری گوشههای روسری را پایین بالا کرد.
جغرافیای مبارزات، به معنی اهمیت شناخت جغرافیا و تأثیر مستقیم آن بر مبارزات و پرورش نیروهای مؤمن و مؤثر مبارز است. جالب است بدانید؛ همانطور که ما نیازمند تنفس هوای سالم و مصرف غذای طیّب و طاهر هستیم و همانگونه که باید محصولات فرهنگی مفید را مصرف کنیم، نیازمند مصرف فضا و مکان سالم نیز هستیم. «مکان» خنثی نیست و مکانِ زندگی و مکانِ تربیتی سالم، تأثیر مستقیم بر پرورش روح دارد.
وقتی نیاز جوان و نوجوان برای تفریح و بازی و ورزش و سرگرمی از طریق مسجد حل شود، دیگر برای آوردن این نوجوان به مسجد و هیئت و پای منبر تلاش زیادی لازم نیست.
اصفهان شهر منحصربهفردی است. این شهر علاوه بر برخورداری از تاریخی کهن، میراثهایی همچون قدیمیترین حوزه علمیه شیعی، کانون قدیمی کارگران، مرکزیت فعالیتهای سیاسی و فرهنگی گوناگون و… را در سیاهه خود دارد. در این شماره به بخشی از مبارزات قهرآمیز مردم علیه حکومت پهلوی میپردازیم.
نزدیک به 10 سال پیش نخستین مراکز تربیتی با عنوان «مدارس مسجدمحور» قد علم کردند و عدهای هم مشتاق تحصیل فرزندانشان در این مدارس شدند.