به گزارش اصفهان زیبا؛ سی‌وششمین جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان با تمام فراز و فرودهایش، جمعه با برگزاری مراسم اختتامیه به اتمام رسید. درباره جشنواره سی‌وششم و اتفاقاتش، ساعت‌ها می‌توان حرف زد. صحبت‌ها راجع به این موضوع بماند برای بعد. موضوع این نوشته اما متفاوت است.
اگر بخواهیم جشنواره سی‌وپنجم را با جشنواره سی‌وششم تنها و تنها به لحاظ کیفیت آثار مقایسه کنیم، می‌توانیم اذعان کنیم به افزایش کیفیت چشمگیر فیلم‌ها؛ جایی‌که غافلگیری بزرگ در همان روز اول جشنواره رخ داد. قانون نانوشته‌ای در این جشنواره وجود دارد و آن اختصاص اکران‌های اول جشنواره به آثاری است که امید چندانی به جذب تماشگر ندارند. امسال هم طبق همین قانون نانوشته، اکران دوم روز اول به فیلم سینمایی «مافیای شجاعان» اثر مریم مدرس اختصاص داشت.
شاید کلیشه‌ای باشد؛ اما «مافیای شجاعان» اثری جمع‌وجور، بدون تکلف و فاقد شعارهای فضایی بود. قصه‌ای هوشمند و یکدست داشت و توانست مخاطب سخت‌گیر را تا پایان اثر با خود همراه کند. با آنکه فیلم رده سنی داشت و در لحظاتی برای مخاطب کودک خود دلهره‌آور بود، مخاطب کودک هم اثر را پس نمی‌زد. شاهد این سخنم به شب ماقبل آخر جشنواره برمی‌گردد؛ جایی‌که مجری نشست خبری از خبرنگاران نوجوان پرسید: کدام فیلم را بیشتر از بقیه دوست داشتید؟ با پاسخ داوران مشخص شد «مافیای شجاعان» یکی از سه فیلم محبوب آنان است.
من و همکارانم اما جور دیگری برای برای دیده‌شدن این فیلم خوشحال بودیم. خوشحال بودیم که بالاخره اثری از اصفهان تولید شده است که می‌تواند تنه‌به‌تنه با فیلم‌های مطرح و فیلم‌سازان شناخته‌شده رقابت کند و حرفی برای گفتن داشته باشد. از همان روز که «مافیای شجاعان» اکران شد، حدس می‌زدیم این اثر در اختتامیه جشنواره حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد و وقتی کاندیداهای هر بخش اعلام شدند، آن حدس در ما قوی‌تر شد.
به مراسم اختتامیه رسیدیم. سالن پر از ستاره‌های دنیای بازیگری بود. چشمان همه به این ستارگان بود. از شما چه پنهان چشمان من هم به دنبالشان بود؛ اما گوشه چشمانم مدام درحال رصد عوامل «مافیای شجاعان» بود؛ چرا که عوامل این اثر در گفت‌وگو با با «اصفهان زیبا» که به‌زودی منتشر خواهد شد، گله‌هایی از نحوه برخورد و مواجهه مسئولان جشنواره با خود داشتند. به همین دلیل، برایم مهم بود که ببینم حالا که اثر به یک غافلگیری تبدیل شده و توانسته در مراسم اختتامیه نماینده داشته باشد، برخورد عوامل اجرایی جشنواره با آنان چگونه خواهد بود.
با آنکه محل ویژه‌ای برای نشستن عوامل در نظر گرفته شده بود، هرکدام از عوامل «مافیای شجاعان» به صورت پراکنده در قسمت اصحاب رسانه نشسته بودند. کمی منتظر ماندم تا ببینم فردی از عوامل اجرایی مراسم به سراغشان می‌رود تا آن‌ها را به جایگاه ویژه هدایت کند. صبرم بی‌فایده بود. کسی نیامد. آخرش خودم به سراغ تهیه‌کننده رفتم. بالاخره هنگامی که عوامل دورهم جمع شده و قصد حضور در جایگاه ویژه را داشتند، با ممانعت انتظامات روبه‌رو شدند؛ هرچند با معرفی خود موفق به حضور در محل اصلی خود شدند؛ درحالی‌که برخورد با دیگر نفرات کاندیداها به شکل دیگری بود!
تأسف خوردم که بار دیگر ثابت شد ما مردم غریبه‌پرستی هستیم و هیچ شناختی از ظرفیت‌هایی که در شهر و استانمان وجود دارد، نداریم. حتی وقتی اسم حامد گلناری به عنوان برنده دیپلم افتخار بهترین فیلم‌نامه اعلام شد، دوربین به دنبال پیداکردن او بود و او را نمی‌شناخت.
البته تا حدودی می‌توان این حق را به مسئولان داد که این افراد را تا هنگام اهدا جوایز نشناسند؛ اما از این لحظه به بعد دیگر دادن چنین حقی به آنان روا نیست. حالا که مسئولان فرهنگی شهر با چشمان خود دیدند که اگر کمی به هنرمندان اصفهانی توجه شود آن‌ها قادر به رقابت شانه‌به‌شانه با هنرمندان مطرح کشوری هستند، دیگر هیچ عذری از مسئولان شهری و استانی برای حمایت‌نکردن و سرمایه‌نگذاشتن روی هنرمندان بومی اصفهان جایز نیست. ما نیز در «اصفهان زیبا» از این پس تلاش می‌کنیم در حد وسع خودمان صدای هنرمندان پایتخت فرهنگ و هنر ایران اسلامی باشیم.
