به گزارش اصفهان زیبا؛ فرزند نوجوانتان سراغ شما می‌آید و از شما تقاضای پول می‌کند. شما همین چند روز پیش به او پول دادید. به همین دلیل از این کار طفره می‌روید.
احتمالا نوجوان شما هم یکی از آن نوجوانانی است که برای دریافت پول سراغ والدین خود می‌رود و تقاضای پول بیشتری نسبت به پول‌توجیبی معمول خود می‌کند. نوجوانی که تا همین چند وقت پیش کل احتیاجاتش در حد تنقلات بوده، الان با ورود به عرصه نوجوانی خواسته‌های جدیدی مطرح می‌کند که دیگر نمی‌توان آن را با پول‌توجیبی معمولی حل کرد. همچنان که در گذشته نیز مطرح شده است، شرایط جدید نوجوان شما، نیازمند روش جدید تعاملات اقتصادی با اوست. در کنار آموزه‌های تربیتی درباره پول‌توجیبی، نیاز و خواسته و… که لازم است در تعاملات خود با نوجوان رعایت کنید، لازم است تا با آینده‌نگری مناسب، زمینه یادگیری را او در عرصه کسب درآمد نیز فراهم کنیم.
هرچند به‌صورت عمومی منظور از کسب درآمد، کسب درآمد برای مدیریت کل زندگی است؛ اما وقتی از این واژه در نوجوانی صحبت می‌شود، منظور برای خواسته‌های نوجوان است. به همین دلیل این انتظار وجود ندارد که او بتواند با کسب درآمد، کل نیازهای خود مثلا پوشاک را نیز بتواند پوشش دهد. اما کسب درآمد از چه روش‌هایی ممکن است و کدام‌یک مناسب سن نوجوانی است؟
برخی از افراد برای کسب درآمد سرمایه‌گذاری می‌کنند. ساده‌ترین مثال این نوع از کسب درآمد، سپرده‌گذاری در بانک است. نوع پیچیده‌تر این نوع از کسب درآمد، از طریق بورس است که البته مستلزم پیش‌نیازهایی در مورد این بازار است. برخی دیگر راه میانه‌ای انتخاب می‌کنند و در صندوق‌های سرمایه‌گذاری، پول خود را سرمایه‌گذاری می‌کنند.
هرچند این صندوق‌ها سود کمتری نسبت به عایدی معمول بازار نصیب سرمایه‌گذاران کند؛ اما در مقابل ریسک کمتری دارد و البته مستلزم پیش‌نیازهای معمول بازار سرمایه یا همان بورس نیست. برخی دیگر نیز ترجیح می‌دهند تا به‌صورت سنتی سرمایه‌گذاری کنند؛ یعنی سرمایه خود را به یکی از دوستان خود می‌سپارند تا او از این پول در امر تجارت، تولید یا هر فعالیت اقتصادی مشابهی استفاده کند و از عایدی آن به‌این‌ترتیب بهره‌مند شوند.
دسته دیگری از افراد برای کسب درآمد، مسیر کارمند شدن یا کار برای دیگران را انتخاب می‌کنند. کارمندان حقوق ثابت و ازقبل‌تعیین‌شده‌ای دارند که البته پایدار است؛ به‌عنوان‌مثال حوادثی مانند همه‌گیری کرونا نمی‌تواند این حقوق را دستخوش تغییرات منفی کند. البته در مقابل رونق بازار شب عید نیز نمی‌تواند حقوق آن‌ها را دستخوش تغییرات مثبت کند. بارزترین مزیت این نوع از کسب درآمد، امکان برنامه‌ریزی برای درآمد است.
درنهایت دسته سوم از افراد سعی می‌کنند تا با راه‌اندازی کسب‌وکار خود، اقدام به کسب درآمد کنند. ساده‌ترین مثال این نوع از کسب‌وکارها راه‌اندازی بقالی یا به عبارت امروزی‌تر سوپرمارکت است که نیازمند مهارت پیچیده‌ای نیست. گاهی نیز این نوع از کسب‌وکارها نیازمند مهارت بالایی است؛ مانند راه‌اندازی تعمیرگاه. اما به‌هرحال این افراد درآمد ثابتی ندارند.
هر یک از این نوع از کسب‌وکارها فراخور خود، زمان‌هایی ازلحاظ درآمدی در اوج هستند؛ مانند تعمیرکار پکیج در فصل پاییز. و البته زمان‌هایی نیز کسب‌وکار آن‌ها با رکود مواجه می‌شود؛ مانند آژانس‌های مسافرتی در ایام کرونا. برخی از این نوع از کسب‌وکارها نه‌تنها برای خود کسب درآمد می‌کنند، بلکه با استخدام افراد دیگر نیز برای آن‌ها فرصت شغلی ایجاد می‌کنند. برخی نیز پا را فراتر از ایجاد شغل می‌گذارند و با دخیل کردن نوآوری و خلاقیت در کسب‌وکار خود مشکلی از مشکلات محیط پیرامون خود را حل می‌کنند. به این دسته از افراد کارآفرین گفته می‌شود.
بنابر آنچه گفته شد، افراد به‌صورت کلی از طریق یکی از روش‌های اشاره‌شده یعنی سرمایه‌گذاری، کارمندی و راه‌اندازی کسب‌وکار اقدام به کسب درآمد می‌کنند. اما سؤال اینجاست که کدام‌یک از این روش‌ها برای نوجوان مناسب است؟
کسب درآمد از طریق سرمایه‌گذاری برای نوجوان امکان‌پذیر نیست؛ زیرا معمولا نوجوانان دارای سرمایه مالی زیادی نیستند. همچنین مراد از کار کردن نوجوان صرفا کسب درآمد نیست، بلکه انتظار رشد او در پی کار کردن نیز می‌رود. به‌عبارت‌دیگر غایت نهایی والدین از درگیرکردن نوجوان به کسب درآمد، بروز توانایی‌ها و استعدادهای اوست. به همین دلیل چنین کسب درآمدی برای نوجوان پیشنهاد نمی‌شود.کسب درآمد برای نوجوان از طریق کارمندی تقریبا امکان‌پذیر نیست؛ زیرا معمولا شرکت‌ها افرادی را استخدام می‌کنند که بتوانند روی کارکردن آن‌ها به‌صورت پیوسته حساب باز کنند؛ درصورتی‌که نوجوانان به‌طورمعمول در طول سال به غیر از سه ماه زمستان درگیر مدرسه هستند؛ ضمن اینکه سبک زندگی کارمندی تا حدودی مخرب قوه ابتکار و خلاقیت افراد است و این موضوع در تضاد با روحیات تنوع‌طلبانه نوجوانان است.
البته دقت شود که درصورتی‌که کار کردن برای دیگران به مفهوم شاگردی کردن باشد، این جنس از کار برای نوجوان نه‌تنها مضر نیست، بلکه می‌تواند مفید نیز باشد. شاگردی کردن برخلاف کار کارمندی نیاز به وقت گذاشتن بلندمدت ندارد و حتی در بازه‌های کوتاه مانند سه ماه تابستان یا حتی یکی دو ساعت کار ساعتی بعد از مدرسه نیز می‌توان شاگردی کرد. شاگردی کردن فرصت بسیار خوبی برای یادگیری و البته پرورش استعداد نوجوان در زمینه موردعلاقه است. شاگردی کردن هرچند درآمد بسیار جزئی دارد، اما باید توجه داشت که هدف والدین از هدایت نوجوان خود به سمت شاگردی کردن صرفا کسب درآمد نیست، بلکه در عمل به دنبال مهارت‌افزایی او هستند.
اما درنهایت راه‌اندازی کسب‌وکار که برخلاف دو مورد اول جذابیت‌های زیادی دارد و به همین دلیل موردتوجه نوجوانان است. کسب و کارها برای حیات خود نیازمند خلاقیت مدیران خود هستند که البته این موضوع یکی از ویژگی‌های بارز نوجوانان است. بااین‌حال چالش‌های زیادی در این مسیر وجود دارد که لازم است نوجوان از طریق آموزش، توانایی‌های لازم برای این مسیر را کسب کند. آموزش دیدن برای این کار مستلزم زمان و آموزش است. بنابراین در صورت مشاهده تمایل نوجوان خود برای کسب این آموزه‌ها، می‌توانید این مسیر را به نوجوان خود پیشنهاد دهید.
